What shall I do – it whimpers so –
What shall I do – it whimpers so –
This little Hound within the Heart –
All day and night – with bark and start –
And yet – it will not go?
Would you untie it, were you me –
Would it stop whining if to Thee
I sent it – even now?
It should not tease you – by your chair –
Or on the mat – or if it dare –
To climb your dizzy knee –
Or sometimes – at your side to run –
When you were willing –
May it come –
Tell Carlo – He’ll tell me!
J186/F237/1860
Wat moet ik doen – hij jankt zo –
Die kleine Hond in mijn Hart –
Dag en nacht – met blaffen en trekken –
En toch – zal hij niet weggaan?
Zou je hem losmaken, als jij mij was –
Zou hij stoppen met zeuren als ik hem
Naar Jou Stuur – Zelfs nu nog?
Hij mag je niet storen – bij je stoel –
Of op de mat – of als hij het waagt –
Om tegen je zwakke knie te klimmen –
Of soms – naast je te rennen –
Als je het goed vond –
Mag hij komen?
Zeg het Carlo – Hij zal het me vertellen!
Het gedicht is gevonden bij Samuel Bowles, een goede vriend van Emily Dickinson. Hij heeft haar aangemoedigd om gedichten te blijven schrijven. Ook al was hij getrouwd, mogelijk is er in de periode van 1856 tot 1865 tussen hen beiden meer geweest dan goede vriendschap.]