“Circumference” betekent letterlijk: omtrek van een cirkel, cirkelgang. Het is een centraal thema van Emily Dickinson en typeert haar opvattingen. Op velerlei wijze wordt het geïnterpreteerd en het is zeker niet eenduidig. Het verwijst naar de cyclische dynamiek van de natuur (de seizoenen, de tijden van de dag, de levensfasen). Maar het is geen gesloten systeem, want het nodigt uit en is verbonden met wat erbuiten ligt (oneindigheid, hemel, god). Een cyclus, of omtrek die alsmaar groter wordt en uitdijt. Zo is het licht van de zon verbonden met het eeuwig licht, de aarde met de hemel, leven met dood, wat bekend is met het onbekende.

“Circumference” veronderstelt openheid en doorbreekt elk binaire denken. Omdat Emily Dickinson een wiskundig begrip gebruikt, vind ik “ruimte” een plausibele vertaling. Met ruimte bedoel ik alles wat ons in contact brengt met het geheim van het leven. Het kan een diepe blijdschap en zelfs extase teweegbrengen, waar mens en god elkaar raken.
Mogelijk bedoelt Emily Dickinson hier, dat wanneer het leven stilstaat, dat ultieme ruimte geeft. En daarmee doelt ze op veel meer dan de dood.
Variant voor “Positive” (regel 2): “Transitive” (Verwijzende kracht) – het geeft de tekst nog meer mystieke betekenis.