[Dit is een van de beroemdste gedichten van Emily Dickinson. Eden is haar uitdrukking voor het paradijs. Zonder twijfel is dit een erotisch gedicht. Als zij bij haar geliefde was, zouden wilde nachten haar luxueuze paradijs zijn en alle stormen niets voorstellen. Maar raadselachtig blijft wie haar geliefde mag zijn. Het kan een man zijn (Uitgever Samuel Bowles?), of een vrouw (haar hartsvriendin Susan?) of God (haar relatie tot God verwoordt ze heel lichamelijk). Wel ben ik ervan overtuigd dat het gedicht niet de beschrijving van een liefdesdaad is, maar over haar verlangen gaat (“Were I with thou…”, “…should be our Luxury” en “Might I but moor in Thee!”]