Like Time’s insidious wrinkle
On a beloved Face –
We clutch the Grace the tighter
Though we resent the Crease
The Frost himself so comely
Dishevels every prime
Asserting from his Prism
That none can punish him

F1264/J1236/1872

Gelijk een geniepige Rimpel des Tijds
Op een geliefd Gezicht –
Klampen we ons vaster aan de Gratie
Ook al verafschuwen we de Plooi
Vorst op zich zo knap
Verstoort elke bloei
En verzekert vanuit zijn IJskristal
Dat niemand hem kan straffen