To own the Art within the Soul
The Soul to entertain
With Silence as a Company
And Festival maintain
Is an unfurnished Circumstance
Possession is to One
As an Estate perpetual
Or a reduceless Mine.
F1091/J855/1865
De Kunst verstaan om in je Binnenste
Je Ziel te vermaken
Met Stilte als Gezelschap
En daar Feestjes houden
Die heb je Zelf verworven
Het Bezit hiervan voelt voor iemand
Als een eeuwigdurend Erfgoed
Of een onuitputtelijke Mijn.
There is a finished feeling
Experienced at Graves –
A leisure of the Future –
A Wilderness of Size.
By Death’s bold Exhibition
Preciser what we are
And the Eternal function
Enabled to infer.
F1092/J856/1865
Er wordt een gevoel van afsluiten
Ervaren bij Graven –
Een vrijaf van de Toekomst –
Een Leegte van Formaat.
Door de stoere Vertoning van de Dood
Wordt duidelijker wat we zijn
En valt het Proces van de Eeuwigheid
Mogelijk te begrijpen.
‘Twas Crisis –
———All the length had passed –
That dull – benumbing time
There is in Fever or Event –
And now the Chance had come –
The instant holding in it’s Claw
The privilege to live
Or Warrant to report the Soul
The other side the Grave –
The Muscles grappled as with leads
That would not let the Will –
The Spirit shook the Adamant –
But could not make it feel –
The Second poised – debated – shot –
Another, had begun –
And simultaneously, a Soul
Escaped the House unseen –
F1093/J948/1865
Het was het Keerpunt –
———het Hele stuk was afgelegd –
Dat gevoelloze – verlammende tijdstip
Wat in Koorts komt of een Voorval –
En nu was de Kans gekomen –
Het moment dat in zijn Klauw
Het voorrecht om te leven houdt
Of het Bevel dat de Ziel zich moet melden
Aan de andere kant van het Graf –
De Spieren worstelden als met lood
Dat zou de Wil niet toelaten –
De Geest schudde de Adamant op –
Maar kon er geen gevoel in krijgen –
De Seconde balanceerde – wikte – schoot door –
Een Andere, was begonnen –
En gelijktijdig, ontsnapte
Een Ziel onzichtbaar het Huis –
We outgrow love, like other things
And put it in the Drawer –
Till it an Antique fashion shows –
Like Costumes Grandsires wore.
F1094/J887/1865
We ontgroeien liefde, net als andere dingen
En stoppen het in een La –
Tot het er Ouderwets uitziet –
Zoals de Kleren die Grootouders droegen.
When I have seen the Sun emerge
From His amazing House –
And leave a Day at every Door
A Deed, in every place –
Without the incident of Fame
Or accident of Noise –
The Earth has seemed to me a Drum,
Pursued of little Boys
F1095/J888/1865
Toen ik zag dat de Zon opkwam
Uit Zijn geweldige Huis –
En voor elke Deur een Dag achterliet
Een nobel Gebaar, overal –
Zonder het gedoe van Beroemdheden
Of Lawaaierig rumoer –
Leek de Aarde mij een Trommel,
Achtervolgd door kleine Kinderen
A narrow Fellow in the Grass
Occasionally rides –
You may have met Him – did you not
His notice sudden is –
The Grass divides as with a Comb –
A spotted shaft is seen –
And then it closes at your feet
And opens further on –
He likes a Boggy Acre
A Floor too cool for Corn –
Yet when a Boy, and Barefoot –
I more than once at Noon
Have passed, I thought, a Whip lash
Unbraiding in the Sun
When stooping to secure it
It wrinkled and was gone –
Several of Nature’s People
I know, and they know me –
I feel for them a transport
Of cordiality –
But never met this Fellow,
Attended, or alone
Without a tighter breathing
And Zero at the Bone –
F1096/J986/1865
Een dunne Slungel in het Gras
Maakt daar af en toe een ritje –
Misschien heb je Hem wel gezien – of niet
Opeens meldt hij zich –
Verdeelt het Gras als met een Kam –
Je ziet een gevlekte schacht –
Die hier voor je voeten sluit
En zich verderop opent –
Hij houdt van Drassig Land
Grond te koud voor Graan –
Maar als Jochie, op Blote Voeten –
Kwam ik daar vaker rond de Middag
Iets tegen, dat op een Zweep leek
Die zich uitrekt in de Zon
Als ik bukte om het vast te pakken
Rimpelde hij en weg was hij –
Vrij veel Volk van de Natuur
Ken ik, en het kent mij –
Ik koester voor hen een warm,
Hartelijk gevoel –
Maar nooit zag ik die Slungel
Met anderen, of alleen
Of ik moest naar adem snakken
En werd Koud tot op het Been –
Ashes denote that Fire was –
Revere the Grayest Pile
For the Departed Creature’s sake
That hovered there awhile –
Fire exists the first in light
And then consolidates
Only the Chemist can disclose
Into what Carbonates –
F1097/J1063/1865
As geeft aan dat er Vuur was –
Heb Eerbied voor het Grauwste Hoopje
Omwille van het Schepsel dat is Heengegaan
En daar even bleef hangen –
Vuur bestaat eerst als licht
En krijgt dan vastheid
Alleen de Scheikundige kan uitleggen
In wat voor Koolstoffen –