A Dew sufficed itself –
And satisfied a Leaf –
And thought “How vast a Destiny”!
“How trivial is Life!”
The Sun went out to work –
The Day went out to play
But not again that Dew be seen
By Physiognomy –
Whether by Day abducted –
Or emptied by the Sun
Into the Sea – in passing –
Eternally unknown.
Attested to this Day
That awful Tragedy
By Transport’s instability
And Doom’s celerity.
F1372/J1437/1875
Een Dauwdruppel was zichzelf genoeg –
Verzadigde een Blad –
En dacht “Zo weids is een Roeping”!
“Zo onbeduidend het Leven!”
De Zon ging aan het werk –
De Dag ging buiten spelen
Maar die Dauwdruppel niet meer gezien
Door enig Wezen –
Of hij door de Dag ontvoerd werd –
Of door de Zon geloosd
In de Zee – in het voorbijgaan –
Blijft eeuwig onbekend.
Die vreselijke Tragedie
Wordt tot op Vandaag bevestigd
Door de vergankelijkheid van Vervoering
En de spoed van het Lot.
“Physiognomy”: Fysionomie, de leer die zegt dat je aan de buitenkant van een mens kunt zien hoe het innerlijk zal zijn. Emily Dickinson gebruikt het woord vaker voor (menselijk) wezen.
Varianten:
– voor “thought” (regel 3): “felt” (voelde);
– voor de laatste twee regels:
“By Transport’s Exegesis” (Door de Exegese van Vervoering)
“And Hope’s Necrology.” (En Hoop haar Overlijdensbericht.)”