Categorie archieven: Uncategorized

Of God we ask one favor

Emily Dickinson

Of God we ask one favor,
——–that we may be forgiven –
For what, he is presumed to know –
The Crime, from us,
——–is hidden –
Immured the whole of Life
Within a magic Prison
We reprimand the Happiness
That too competes with Heaven –

F1675/J1601/1885

Van God vragen wij één gunst,
——–dat we vergeven worden –
Waarvoor, hij mag het weten –
Wat we Misdaan hebben,
——–blijft voor ons verborgen –
Ons hele Leven ingemetseld
Binnen een magische Gevangenis
Maken wij het Geluk verwijten
Dat het teveel concurreert met de Hemel –

A chastened Grace is twice a Grace

Emily Dickinson

A chastened Grace is twice a Grace
Nay, ’tis a Holiness.

F1676/1885

Gebroken Schoonheid is dubbele Schoonheid
Zeker niet, het is een Heiligheid.

Gestuurd naar Sarah Tuckermann. Zij had haar heup ontwricht en moest met krukken lopen.

Their dappled importunity

Emily Dickinson

Their dappled importunity
Disparage or dismiss –
The Obloquies of Etiquette
Are obsolete to Bliss –

F1677/J1611/1885

Hun gesmijt met modder
Wuif het weg of negeer het –
Van de scheve blikken van de Etiquette
Word je niet meer Gelukkig –

“Dappled importunity”: (letterlijk) bezoedelde lastigheid.
“Are obsolete”: (letterlijk) hebben afgedaan.
Gestuurd naar Mabel Todd toen ze een relatie begon met Austin Dickinson in september 1882. Hij is met Susan getrouwd en in het dorp levert het roddelpraatjes op. Mogelijk gaat het gedicht hierover.

Some one prepared this mighty show

Emily Dickinson

Some one prepared this mighty show
To which without a Ticket go
The nations and the Days –

Displayed before the simplest Door
That all may witness it and more
The pomp of Summer Days

F1678/J1644/1885

Iemand heeft dit machtige spektakel bereid
Waar ze zonder Kaartje naartoe gaan
De Volkeren en de Dagen –

Vertoond tegenover de gewoonste Deur
Dat ieder getuige mag zijn en nog veel meer
Van de pracht van Zomerdagen

De handgeschreven tekst is behoorlijk rommelig en de indeling is onduidelijk. Voor dit gedicht is de tekstuitgave van Thomas H. Johnson gevolgd, omdat deze versie bekender is.
Varianten:
– voor “without a Ticket” (regel 2): “without Delay” (Onverwijld);
– voor regel 3: “The Ehtiopian Days” (De Zonnige Dagen);
– voor regel 4: “Pass slow before the humblest Door” Ze gaan traag voorbijgaan aan de eenvoudigste Deur);
– voor regel 5: “That all may examine them – and more” (Zodat ieder ze kan bekijken – en meer).

The Ditch is dear to the Drunken man

Emily Dickinson

The Ditch is dear to the Drunken man
For is it not his Bed – his Advocate – his Edifice –
How safe his fallen Head
In her disheveled Sanctity –
Above him is the sky –
Oblivion bending over him
And Honor leagues away –

F1679/J1645/1885

De Sloot is de Dronkaard dierbaar.
Want is het niet zijn Bed – zijn Vriend – zijn Pand –
Hoe veilig is zijn gevallen hoofd
In haar slonzige Heiligdom –
Boven hem staat de hemel –
Vergetelheid buigt zich over hem
En Eer is mijlenver weg –

“Advocate”: advokaat, pleitbezorger, maar ook supporter, vriend (Noah Webster, Lexicon, 1844).
Varianten:
– voor regel 7: “And Doom a fallacy” (En Doem een illusie)
– voor regel 6 – 7:
“Oblivion enfolding him” (Vergetelheid omarmt hem)
“With tender infamy” (Met vriendelijke schaamteloosheid).

The Ecstasy to guess

Emily Dickinson

The Ecstasy to guess,
Were a receipted Bliss
If Grace could talk –

F1680/J1608/1885

De Extase van het te raden,
Zou een gedocumenteerde Zegen zijn
Indien Genade kon spreken –

Boven het gedicht staat geschreven: “Lieve Vrienden, Ik stuur een berichtje uit een Mond die niet kan spreken”. En eronder stond “Liefs” zonder afzender.

“Red Sea,” indeed! Talk not to me

Emily Dickinson

“Red Sea,” indeed! Talk not to me
Of purple Pharaoh –
I have a Navy in the West
Would pierce his Columns thro’ –
Guileless, yet of such Glory fine
That all along the Line
Is it, or is it not, marine –
Is it, or is it not, divine –
The Eye inquires with a sigh
That Earth sh’d be so big –
What Exultation in the Woe –
What Wine in the fatigue!

F1681/J1642/1885

“Rode Zee,” ja zeker! Spreek me niet
Van de paarse Farao –
Ik heb een Vloot in het Westen
Die zijn Gelederen uiteenscheurt –
Zonder moeite, maar met zo’n Pracht
Dat de gele Horizon
Zee is, of niet –
God is, of niet –
Het Oog vraagt zich met een zucht af
Hoe groots de Aarde wel niet is –
Wat een Verrukking in de Ellende –
Wat een Wijn voor wie vermoeid is!

“Purple Pharao” – Verwijzing naar het leger van de Farao dat de Joden achtervolgde en geheel in de Rode Zee verdronk (Exodus 14, 21-31).
Een van de vele gedichten over de zonsondergang, hier als een gigantische vloot in het Westen.