Lint – Pagina 175 – Emily Dickinson

We never know how high we are

We never know how high we are
Till we are asked to rise
And then if we are true to plan
Our statures touch the skies –

The Heroism we recite
Would be a normal thing
Did not ourselves the Cubits warp
For fear to be a King –

F1197/J1176/1871

We weten nooit hoe groots we zijn
Tot we gevraagd worden op te staan
En blijven we dan trouw aan het voornemen
Raakt ons formaat de hemel aan –

De Heroiek die we voordragen
Zou een gewone zaak zijn
Als wij niet zelf smokkelen met de Maat
Uit angst om een Koning te zijn –

“The Cubits warp” betekent letterlijk: “de maat van de el (lengtemaat) vervalsen”.
Varianten:
– voor “asked” (regel 2): “called” (geroepen);
– voor ”plan” (regel 3): “growth” (de ontwikkeling);
– voor “normal” (regel 6): “daily” (alledaags).

This slow Day moved along

This slow Day moved along –
I heard it’s axles go
As if they could not hoist themselves
They hated motion so –

I told my soul to come –
It was no use to wait –
We went and played and came again
And it was out of sight

F1198/J1120/1871

Deze slome Dag sleepte zich voort –
Ik hoorde zijn assen gaan
Alsof ze zichzelf niet konden optrekken
Zo haatten ze beweging –

Ik zei tegen mijn ziel: kom op –
Wachten had geen zin –
We gingen spelen en kwamen terug
En hij was uit het zicht

A soft Sea washed around the House

A soft Sea washed around the House
A Sea of Summer Air
And rose and fell the magic Planks
That sailed without a care –
For Captain was the Butterfly
For Helmsman was the Bee
And an entire universe
For the delighted Crew –

F1199/J1198/1871

Een zachte Zee spoelde om het Huis
Een Zee van Zomerlucht
En de Planken gingen magisch op en neer
Die zeilden zonder zorgen –
Want de Kapitein was de Vlinder
Stuurman was de Bij
Met een heel universum
Als opgetogen Bemanning –

Whatever it is – she has tried it

Whatever it is – she has tried it –
Awful Father of Love –
Is not Ours the chastising –
Do not chastise the Dove –

Not for Ourselves, petition –
Nothing is left to pray –
When a subject is finished –
Words are handed away –

Only lest she be lonely
In thy beautiful House
Give her for her Transgression
License to think of us –

F1200/J1204/1871

Wat het ook was – ze heeft het geprobeerd –
Scrupuleuze Vader van Liefde –
Het is niet aan Ons om te oordelen –
Veroordeel dan niet de Duif –

Niet voor Onszelf is het verzoek –
Niets rest nog om voor te bidden –
Wanneer een persoon aan haar einde komt –
Worden woorden afgelegd –

Maar opdat zij zich niet eenzaam
Gaat voelen in uw mooie Huis
Gun haar voor haar Zonden
Toestemming om aan ons te denken –

“Awful”: ontzaglijk, afschrikwekkend, scrupuleus (Noah Webster, Lexicon, 1844).
“Dove”: duif, beeld van onschuld (Noah Webster, Lexicon, 1844) – Emily Dickinson zou dit gedicht geschreven hebben naar aanleiding van de dood van Eliza Coleman, nicht en jeugdvriendin met wie zij altijd contact heeft gehouden.
Varianten:
– voor “Father” (regel 2): “Founder” (Stichter);
– voor regel 8: “Language is driven away” (Wordt taal uitgebannen) en “The speech is withered away” (Droogt het spreken op).
– voor “think of us” (regel 12): “cherish us” (van ons te houden).

Too few the mornings be

Too few the mornings be,
Too scant the nights.
No lodging can be had
For the delights
That come to earth to stay,
But no apartment find
And ride away.

F1201/J1186/1871

Laten er nou te weinig ochtenden zijn,
De nachten te schaars.
Geen onderdak kan gevonden worden
Voor de geneugten
Die naar de aarde komen en willen blijven,
Maar geen woning vinden
En weggaan.

Of so divine a Loss

Of so divine a Loss
We enter but the Gain,
Indemnity for Loneliness
That such a Bliss has been.

F1202/J1179/1871

Van zo’n goddelijk Verlies
Maken we enkel de Winst op,
De Vergoeding voor de Eenzaamheid is
Dat ooit zo’n Geluk heeft bestaan.

In een brief aan Susan Dickinson die op bezoek is bij haar zus Martha Smith in Geneva, New York. Emily Dickinson schrijft dat ze haar erg mist en dat het gemis haar toch kracht geeft, want verlies versterkt het verlangen.

On the World you colored

On the World you colored
Morning painted rose –
Idle his Vermillion
Aimless crept the Glows
Over Realms of Orchards
I the Day before
Conquered with the Robin –
Misery – how fair
Till your wrinkled Finger
Shoved the Sun away
Midnight’s awful Pattern
In the Goods of Day –

F1203/J1171/1871

Op de Wereld die jij kleur gaf
Is de Morgen roze geschilderd –
Haar Vermiljoen is lui
De Gloed kroop willekeurig
Over Rijken van Boomgaarden
Die ik de dag ervoor
Met de Roodborst had veroverd –
Pech – wat was het mooi
Tot jouw gerimpelde Vinger
De Zon wegschoof
Het vreselijke Stramien van de Nacht
Op de Rijkdom van de Dag –

“Vermillion”: helderrode kleur. De kleur die vaak met blozen wordt geassocieerd.

Emily Dickinson

Gedichten

Auteursarchieven: Lint