Tagarchief: Mystiek

The lonesome for they know not What

Emily Dickinson

The lonesome for they know not What –
The Eastern Exiles – be –
Who strayed beyond the Amber line
Some madder Holiday –

And ever since – the purple Moat
They strive to climb – in vain –
As Birds – that tumble from the clouds
Do fumble at the strain –

The Blessed Ether – taught them –
Some Transatlantic Morn –
When Heaven – was too common – to miss –
Too sure – to dote upon!

J262/F326/1861

Eenzaam want ze verlangen naar Wat ze niet bevatten –
Zijn – de Ballingen uit het Oosten –
Degenen die afdwaalden voorbij de Gouden horizon
In ’n te gek Feest –

En sindsdien – de paarse Gracht
Tevergeefs – trachten te beklimmen –
Als vogels – die uit de wolken tuimelen
En hakkelen in hun lied –

De gezegende Atmosfeer – leerde hen over –
‘n Transatlantische Ochtend –
Toen de hemel – overal was – niet te missen –
Te zeker – om erg van te houden!

[Een mystiek en mysterieus gedicht. Mogelijk dicht Emily Dickinson over haar verlangen naar een te gek feest, een Transatlantische ochtend. En de ochtend is voor haar een beeld van Goddelijke ervaringen.
“The lonesome for”: een uitdrukking die op meerdere manieren geïnterpreteerd kan worden. Het Emily Dickinson Lexicon houdt het op mensen die naar iets verlangen dat ze niet kunnen bevatten.
“Eastern Exiles” wederom een vaag begrip. Wie zijn ze? De eerste mensen, Adam en Eva, verbannen uit het Paradijs? Of wie een geestverruimende ervaring heeft gekregen? Of staat het voor iedere mens?
“Amber line”: de grens van het gouden morgenlicht.
“Purple Moat”: de grens van het purperen avondlicht. Als variant voor “Moat” schreef Emily Dickinson “West”. Zij proberen de nachtelijke hemel te beklimmen naar de plek waar de zon opkomt.
“Ether” gebruikt Emily Dickinson ook figuurlijk voor de heilige Geest, goddelijke inspiratie.]

I rose – because He sank

Emily Dickinson

I rose – because He sank –
I thought it would be opposite –
But when his power dropped –
My Soul grew straight.

I cheered my fainting Prince –
I sang firm – even – Chants –
I helped his Film – with Hymn –

And when the Dews drew off
That held his Forehead stiff –
I met him –
Balm to Balm –

I told him Best – must pass
Through this low Arch of Flesh –
No Casque so brave
It spurn the Grave –

I told him Worlds I knew
Where Emperors grew –
Who recollected us
If we were true –

And so with Thews of Hymn –
And Sinew from within –
And ways I knew not that I knew – till then –
I lifted Him –

J616/F454/1862

Ik kwam overeind – omdat hij ineenzakte –
Ik dacht dat het andersom zou zijn –
Maar toen zijn kracht wegviel –
Werd mijn ziel meteen sterker.

Ik vrolijkte mijn flauwgevallen Prins op –
Ik zong luid – zelfs – Kerkliederen –
Ik hielp zijn wazig Gevoel – met Psalmen –

En toen de Dauw verdween
Die het Voorhoofd verstrakte –
Voegde ik me bij hem –
Balsem op Balsem –

Ik zei hem dat ook de Beste – door deze
Nauwe Poort van het Lichaam moet gaan –
Geen Helm hoe dapper ook
Ontloopt het Graf –

Ik vertelde hem over Werelden mij bekend
Waar volop Keizers leven
Die ons niet vergaten
Als wij oprecht bleven –

En dus met de Pezen van Gezang –
En Spierkracht van binnenuit – en op manieren
Waarvan ik niet wist dat ik ze had – tot dan toe –
Tilde ik Hem op –

[Een mystieke uitleg – naast vele andere mogelijkheden: Emily Dickinson dicht hier over haar mystieke ervaringen met God. Vanuit haar puriteinse (christelijke) achtergrond verbindt zij in dit gedicht God met de stervende Christus die onderuit gaat als een flauwgevallen vrouw. Zijn ineenzakken, maakt haar sterker. Zij troost hem. En overtuigt hem ervan dat zelfs de beste mens door de nauwe poort van het lichaam moet gaan, met de dood als gevolg. Dat vraagt om een dappere eerlijkheid. Met deze spirituele en lichamelijke kracht tilt zij hem overeind.]

The Murmur of a Bee

Emily Dickinson

The Murmur of a Bee
A Witchcraft – yieldeth me –
If any ask me why –
‘Twere easier to die –
Than tell –

The Red upon the Hill
Taketh away my will –
If anybody sneer –
Take care – for God is here –
That’s all.

The Breaking of the Day
Addeth to my Degree –
If any ask me how –
Artist – who drew me so –
Must tell!

J155/F217/1861

Het Gonzen van een Bij
Bezorgt mij – Hekserij –
Vraagt iemand mij waarom –
’t Is makkelijker dood gaan –
Dan het uitleggen –

Het Rood op de Heuvel
Maakt mij willoos –
Als iemand daarmee lacht –
Pas op – want hier is God –
Da’s alles.

Het aanbreken van de Dag
Verhoogt mijn Bewistzijnsniveau –
Vraagt iemand hoe dat kan –
De Kunstenaar – die mij zo ontwierp –
Moet het zeggen!

[Emily Dickinson beschrijft wat haar een mystieke ervaring bezorgt: hoe zij geraakt wordt en God ervaart. Het brengt haar op een hoger bewustzijnsniveau.]

A Light exists in Spring

Emily Dickinson

A Light exists in Spring
Not present on the Year
At any other period –
When March is scarcely here

A Color stands abroad
On Solitary Fields
That Science cannot overtake
But Human Nature feels.

It waits upon the Lawn,
It shows the furthest Tree
Upon the furthest Slope you know
It almost speaks to you.

Then as Horizons step
Or Noons report away
Without the Formula of sound
It passes and we stay –

A quality of loss
Affecting our Content
As Trade had suddenly encroached
Upon a Sacrament.

J812/F962/1864

De Lente kent een Licht
Dat in het Jaar
Op geen andere Tijd te zien is –
Als Maart hier net verschijnt

Staat buiten op Stille Velden
Overal een Kleur
Waar Wetenschap geen raad mee weet
Slechts te voelen met het Mensenhart

Ze wacht op het Grasveld
Toont de verste Boom
Op de verste Heuvel die je kent
Is het haast of zij met je praat

Dan, als de Horizon opstapt
Of het Middaguur meldt zich af
Gaat zij zonder enige Vorm van Geluid
Voorbij en blijven wij –

Wat een sterk verlies
tast ons welbevinden aan
Alsof Commercie opeens
Een heilig Sacrament had verkracht.