I measure every Grief I meet
With narrow, probing, Eyes –
I wonder if It weighs like Mine –
Or has an Easier size.

I wonder if They bore it long –
Or did it just begin –
I could not tell the Date of Mine –
It feels so old a pain –

I wonder if it hurts to live –
And if They have to try –
And whether – could They choose between –
It would not be – to die –

I note that Some – gone patient long –
At length, renew their smile –
An imitation of a Light
That has so little Oil –

I wonder if when Years have piled –
Some Thousands – on the Harm –
That hurt them early – such a lapse
Could give them any Balm –

Or would they go on aching still
Through Centuries of Nerve –
Enlightened to a larger Pain –
In Contrast with the Love –

The Grieved – are many – I am told –
There is the various Cause –
Death – is but one – and comes but once –
And only nails the eyes –

There’s Grief of Want – and Grief of Cold –
A sort they call “Despair” –
There’s Banishment from native Eyes –
In sight of Native Air –

And though I may not guess the kind –
Correctly – yet to me
A piercing Comfort it affords
In passing Calvary –

To note the fashions – of the Cross –
And how they’re mostly worn –
Still fascinated to presume
That Some – are like My Own –

J561/F550/1862

Ik neem de maat van elk Verdriet dat ik zie
Met nauwe, indringende ogen –
Vraag me of het even zwaar is als het Mijne –
Of een lichtere maat heeft.

En of Zij het al lang hebben verdragen –
Of dat het net opgekomen is –
Van de Mijne kan ik geen Datum geven –
Het voelt al zo oud, die ellende –

Ik vraag me af of leven hen pijn doet –
En of zij daar moeite mee hebben –
En – als zij een keuze mochten maken –
Niet liever zouden kiezen – om dood te gaan –

Ik zie dat Sommigen – met voortdurende pijn –
Op den duur weer een glimlach laten zien –
Als bootsten zij een Lamp na
Die te weinig Olie heeft –

Ik vraag me af wanneer met de jaren –
Duizenden jaren – de pijn zich heeft opgestapeld –
Wat hen vroeger verdriet deed – of zo’n lange Tijd
Enige Balsem voor hen kan zijn –

Of kunnen ze hun pijn verdragen
Wat ze alle tijd moedig hebben gedaan
Verlicht met een grotere Pijn
In Contrast met de Liefde –

Die Verdriet hebben – die zijn er veel – is mij verteld
Om verschillende redenen –
Dood – is er maar één – en komt maar eens –
En spijkert alleen de Ogen dicht –

Er is Leed vanwege Gebrek – vanwege Kou –
Een soort die ze “Wanhoop” noemen –
Er is Uitsluiting door Bekende Gezichten –
In de eigen vertrouwde Omgeving –

En hoewel ik niet kan raden wat het –
Precies is – toch biedt het mij
Een indringende Troost
Als ik langs de Kruisweg ga –

Om de maten te noteren – van het Kruis –
En hoe die meestal gedragen worden –
Blijf ik geneigd om te veronderstellen
Dat Sommige – gelijk zijn aan die van Mij –