I measure every Grief I meet
With narrow, probing, Eyes –
I wonder if It weighs like Mine –
Or has an Easier size.

I wonder if They bore it long –
Or did it just begin –
I could not tell the Date of Mine –
It feels so old a pain –

I wonder if it hurts to live –
And if They have to try –
And whether – could They choose between –
It would not be – to die –

I note that Some – gone patient long –
At length, renew their smile –
An imitation of a Light
That has so little Oil –

I wonder if when Years have piled –
Some Thousands – on the Harm –
That hurt them early – such a lapse
Could give them any Balm –

Or would they go on aching still
Through Centuries of Nerve –
Enlightened to a larger Pain –
In Contrast with the Love –

The Grieved – are many – I am told –
There is the various Cause –
Death – is but one – and comes but once –
And only nails the eyes –

There’s Grief of Want – and Grief of Cold –
A sort they call “Despair” –
There’s Banishment from native Eyes –
In sight of Native Air –

And though I may not guess the kind –
Correctly – yet to me
A piercing Comfort it affords
In passing Calvary –

To note the fashions – of the Cross –
And how they’re mostly worn –
Still fascinated to presume
That Some – are like My Own –

F550/J561/1863

Ik neem de maat van elk Leed dat ik zie
Met scherpe, indringende Ogen –
Vraag me af of het draaglijk is als het Mijne –
Of van een Lichter kaliber is.

Vraag me af of Zij het al lang verdroegen –
Of dat het net opgekomen is –
Van het Mijne ken ik het Tijdstip niet –
Het voelt zo oud, die pijn –

Vraag me af of leven pijn doet –
En of Zij daar moeite mee hebben –
En of – hadden Zij al een keuze –
Die niet liever viel – om dood te gaan –

Ik merk dat Sommigen – met chronische pijn –
Op den duur, weer een glimlach tonen –
Alsof ze een Lampepit nabootsen
Die heel weinig Olie heeft –

Vraag me af of in oplopende Jaren –
Een Duizend of wat – op het Letsel –
Dat hen vroeger trof – zo’n tijdsverloop
Wat Balsem voor hen kon schenken –

Of zouden ze met pijn voortgaan
Alsmaar met volle Moed –
Gesterkt voor een grotere Pijn
In schril contrast met Tederheid –

Gegriefd – zijn er velen – is me verteld –
Om verschillende Redenen –
Dood – is er één – en komt maar eens –
En spijkert alleen de ogen dicht –

Er is Leed vanwege Gebrek – vanwege Kou –
Een soort die ze “Wanhoop” noemen –
Er is Uitsluiting van Bekende Gezichten –
In de eigen vertrouwde Omgeving –

En al heb ik geen idee
Wat het precies is – toch schenkt het mij
Een indringende Troost
Als ik langs de Kruisweg ga –

Om de maten op te nemen – van het Kruis –
En hoe die meestal gedragen worden –
Steeds geneigd om te veronderstellen
Dat Sommige – gelijk zijn aan die van Mij –