Tag archieven: Sterven

‘Tis not that Dying hurts us so

Emily Dickinson

‘Tis not that Dying hurts us so –
‘Tis Living – hurts us more –
But Dying – is a different way –
A kind behind the Door –

The Southern Custom – of the Bird –
That ere the Frosts are due –
Accepts a better Latitude –
We – are the Birds – that stay.

The Shiverers round Farmers’ doors –
For whose reluctant Crumb –
We stipulate – till pitying Snows
Persuade our Feathers Home.

F528/J335/1863

‘t Is niet dat Sterven ons zo pijn doet –
Leven – doet ons het meeste pijn –
Maar Sterven – is een andere route –
Van het soort achter de Deur –

De Zuidelijke Gewoonte – van Vogels –
Om voor de Vorst inzet –
Een betere Breedtegraad op te zoeken –
Wij – zijn de Vogels – die achterblijven.

Die Bevend aan de deur van de Boer staan –
Op wiens zuinige Kruimel –
We aandringen – tot Meelevende Sneeuw
Ons Verenhuis overhaalt.

“Door” – waarschijnlijk de deur tussen leven en dood.
“Shiverers”: degenen die huiveren, bibberen, figuurlijk voor bedelaars.
“Persuade” – overhaalt om te sterven, naar een betere plek te gaan.
Dit gedicht sluit een brief af die Emily Dickinson schreef aan haar nichtjes Louise en Francis Norcross, kort na het overlijden van hun vader.
Variant voor “Accepts” (regel 7): “Adopts” (aanneemt).

I heard a Fly buzz – when I died

Emily Dickinson

I heard a Fly buzz – when I died –
The Stillness in the Room
Was like the Stillness in the Air –
Between the Heaves of Storm –

The Eyes around – had wrung them dry –
And Breaths were gathering firm
For that last Onset – when the King
Be witnessed – in the Room –

I willed my Keepsakes – Signed away
What portion of me be
Assignable – and then it was
There interposed a Fly –

With Blue – uncertain – stumbling Buzz –
Between the light – and me –
And then the Windows failed – and then
I could not see to see–

F591/J465/1863

Ik hoorde een Vlieg zoemen – toen ik stierf –
De Stilte in de Kamer
Was als de Stilte in de Lucht –
Tussen Stormvlagen door –

Rond de Ogen – was het al drooggewreven –
En Adem verzamelde haar kracht
Voor dat laatste Optreden – als de Vorst
Zich laat zien – in de Kamer –

Ik liet mijn Herinneringen na – Vermaakte
Dat deel van mij dat
Van waarde was – en toen gebeurde het
Dat een Vlieg tussenbeide kwam –

Met Blauw – onzeker – stamelend Gezoem –
Tussen het licht – en mij –
En toen weigerden de Vensters – en toen
Kon ik het zien niet meer zien –

“Heaves of Storm”: (letterlijk) deiningen van de storm. Het kan op stormvlagen slaan, maar wordt ook gebruikt voor de stuiptrekkingen van een stervende.
“Blue” is de kleur van het oneindige (eeuwige zee, hemelse lucht). Maar ook de kleur van een bromvlieg.

To know just how He suffered – would be dear

Emily Dickinson

To know just how He suffered –
———would be dear –
To know if any Human eyes were near
To whom He could entrust
———His wavering gaze –
Until it settled broad – on Paradise –

To know if He was patient – part content –
Was Dying as He thought –
———or different –
Was it a pleasant Day to die –
And did the Sunshine face His way –

What was His furthest mind –
———of Home – or God –
Or What the Distant say –
At News that He ceased
———Human Nature
Such a Day –

And Wishes – Had He any –
Just His Sigh – accented –
Had been legible – to Me –
And was He Confident until
Ill fluttered out –
———in Everlasting Well –

And if He spoke – What name was Best –
What last
What One broke off with
At the Drowsiest –

Was He afraid – or tranquil –
Might He know
How Conscious Consciousness – could grow –
Till Love that was –
———and Love too best to be –
Meet – and the Junction be Eternity

F688/J622/1863

Echt weten hoe Hij geleden heeft –
———zou dierbaar zijn –
Weten of er ogen van Mensen nabij waren
Aan wie Hij Zijn vervagende blik
———kon toevertrouwen –
Totdat het zich volledig vestigde – op de Hemel –

Weten of Hij geduldig was – deels vredig –
Was Sterven zoals hij zich had voorgesteld –
———of anders –
Was het een fijne Dag om te sterven –
En scheen het Zonlicht op Zijn pad –

Wat was zijn laatste gedachte –
———over Thuis – of God –
Of wat zouden de Afwezigen zeggen –
Op het Bericht dat Hij de Menselijke Natuur
———had verlaten
Op zo’n Dag als die –

Wensen – Had hij er nog –
Alleen Zijn Zucht – zo diep –
Was te herkennen – voor Mij –
En was Hij vol Vertrouwen tot
De Pijn uit fladderde –
———naar de Eeuwige Gezondheid –

En als Hij sprak – Welke naam was zijn Favoriet –
Welke de laatste
Waar Iemand mee brak
Op het moment van inslapen –

Was Hij bang – of rustig –
Zou Hij geweten hebben
Hoe het Diepe Bewustzijn – kon groeien –
Tot Liefde die er was –
———en Liefde te perfect om te bestaan –
Bij elkaar komen – en hun Kruispunt is Eeuwigheid

“Paradise”: meestal hemels paradijs bij Emily Dickinson.
“Just His Sight”: allen zijn zucht. Deze twee regels doen vermoeden dat de stervende een goede bekende van Emily Dickinson is.
“Drowsiest”: slaperigheid, moment van slapen gaan.
Varianten:
– voor “broad” (regel 4): “firm”(duidelijk)
– voor “last” (regel 19): “first”(eerste). Een variant die juist het tegenovergestelde aanduidt. Of is het een verduidelijking dat met “last name” niet de achternaam wordt bedoeld?

The Dying need but little, Dear

Emily Dickinson

The Dying need but little, Dear,
A Glass of Water’s all,
A Flower’s unobtrusive Face
To punctuate the Wall,

A Fan, perhaps, a Friend’s Regret
And Certainty that one
No color in the Rainbow
Perceive, when you are gone.

F1037/J1026/1865

Stervenden hebben maar weinig nodig, Lieverd,
Een Glas Water is alles,
Het onopvallende Aanzicht van een Bloem
Om het vlak van de Muur te breken

Een Waaier, misschien, het Verdriet van een Vriend
En Zeker Weten dat er één is
Die geen kleur in de Regenboog
Ontwaart, als jij bent heengegaan.

The last Night that She lived

Emily Dickinson

The last Night that She lived
It was a Common Night
Except the Dying – this to Us
Made Nature different

We noticed smallest things –
Things overlooked before
By this great light upon our minds
Italicized – as ’twere.

As We went out and in
Between Her final Room
And Rooms where Those to be alive
Tomorrow, were, a Blame

That Others could exist
While She must finish quite
A Jealousy for Her arose
So nearly infinite –

We waited while She passed –
It was a narrow time –
Too jostled were Our Souls to speak
At length the notice came.

She mentioned, and forgot –
Then lightly as a Reed
Bent to the Water, struggled scarce –
Consented, and was dead –

And We – We placed the Hair –
And drew the Head erect –
And then an awful leisure was
Belief to regulate.

F1100/J1100/1865

Haar Laatste Levensavond
Was een Gewone Avond
Behalve het Sterven dan – nu zagen wij
Een andere gezicht van de Natuur

We merkten de kleinste dingen op –
Die eerder over het hoofd waren gezien
Dit grote licht liet ze op onze geest –
Als het ware – cursief gedrukt staan.

Zoals Wij in- en uitliepen
Tussen Haar laatste Vertrek
En de Kamers waar Zij zaten die morgen
In leven bleven, gaf een Schuldgevoel

Dat Anderen mochten leven
Terwijl Haar einde snel moest komen
Jaloezie kwam boven naar Haar
Al zo oneindig haast –

We wachtten tot Zij heenging –
Het duurde een krappe tijd –
Onze Ziel was te geschokt voor gesprek
Tenslotte kondigde het zich aan.

Zij zei wat, en vergat –
Dan zoals een Riet lichtjes gebogen
Naar het Water, voerde ze amper strijd –
Was er klaar voor, en stierf –

En Wij – Wij deden het Haar –
Trokken het hoofd recht –
En toen kwam een ontzettende leegte
Voor het op orde brengen van het geloof.

“Italicized”: cursief. Het werd indertijd vooral gebruikt om een woord te benadrukken, zoals we tegenwoordig met vetgedrukt doen.
Varianten:
– voor “struggled” (regel 23): “Shivered”(huiverde);
– voor “Belief to” (regel 28): “With nought to” (Met niets om).