Immured in Heaven!
What a Cell!
Let every Bondage be,
Thou sweetest of the Universe,
Like that which ravished thee!
F1628/J1594/1883
Opgesloten in de Hemel!
Wat een Cel!
Laat elke Gevangenschap,
Voor Jou, liefste van heel de Wereld,
Zijn als wat jou gelukkig maakte!
To try to speak, and miss the way
And ask it of the Tears,
Is Gratitude’s sweet poverty,
The Tatters that he wears –
A better Coat if he possessed
Would help him to conceal,
Not subjugate, the Mutineer
Whose title is “the Soul.”
F1629/J1617/1884
Iets willen zeggen, lukt niet
En het dan aan de Tranen vragen,
Is de zoete armoede van Dankbaarheid,
Zijn de Vodden die ze draagt –
Had ze een betere Jas gehad
Zou haar helpen te verhullen,
Niet te beteugelen, de Muiter
Waarvan de naam “de Ziel” is.
A Drunkard cannot meet a Cork
Without a Revery –
And so encountering a Fly
This January Day
Jamaicas of Remembrance stir
That send me reeling in –
The moderate drinker of Delight
Does not deserve the Spring –
Of Juleps, part are the Jug
And more are in the Joy –
Your connoissaeur in Liquours
——–consults the Bumble Bee –
F1630/J1628/1884
Een Dronkaard kan geen Kurk zien
Zonder te Dromen –
En zo, als ik een Vlieg tegenkom
Op deze Januaridag
Roeren Herinneringen aan Jamaica zich
Die me doen duizelen –
Een matige drinker van Genot
Verdient de Lente niet –
De zoete Cocktails, zitten deels in de Kruik
En veel meer in de Vreugde –
Uw connaisseur van Dranken
——–gaat de Hommel om raad vragen –
‘Tis not the swaying frame we miss –
It is the steadfast Heart,
That had it beat a thousand years,
With Love alone had bent –
It’s fervor the electric Oar,
That bore it through the Tomb –
Ourselves, denied the privilege,
Consolelessly presume –
F1631/J1597/1884
Het is niet de wankelende figuur dat we missen –
Het is het standvastige Hart,
Dat als het duizend jaar had geklopt,
Alleen voor Liefde had geslagen –
Zijn gedrevenheid was de krachtige Peddel,
Die hem door het Graf voer –
Wijzelf, dit voorrecht onthouden,
Voelen ons ontroostbaar –
Quite empty, quite at rest,
The Robin locks her Nest,
——–and tries her Wings.
She does not know a Route
But puts her Craft about
For rumored Springs –
She does not ask for Noon –
She does not ask for Boon –
Crumbless and homeless,
——–of but one request –
The Birds she lost –
F1632/J1606/1884
Helemaal leeg, helemaal rustig,
Sluit de Roodborst haar Nest,
——–en probeert haar Vleugels uit.
Ze weet de Weg niet
Maar zet haar Kundigheid in
Naar vermeende Bronnen –
Ze vraagt niet naar de Middag –
Ze vraagt niet om de Zegen –
Zonder Kruimels, zonder huis,
——–met slechts één verzoek –
De Vogels die zij verloor –
Within that little Hive
Such Hints of Honey lay
As made Reality a Dream
And Dreams, Reality –
F1633/J1607/1884
In die kleine Bijenkorf
Lagen zulke Sporen van Honing
Dat ze van de Realiteit een Droom maakten
En van Dromen, Realiteit –