Emily Dickinson – Pagina 48

Delight is as the flight

Delight is as the flight –
Or in the Ratio of it,
As the Schools would say –
The Rainbow’s way –
A Skein
Flung colored, after Rain,
Would suit as bright,
Except that flight
Were Aliment –

“If it would last”
I asked the East,
When that Bent Stripe
Struck up my childish
Firmament –
And I, for glee,
Took Rainbows, as the common way,
And empty Skies
The Eccentricity –

And so with Lives –
And so with Butterflies –
Seen magic – through the fright
That they will cheat the sight –
And Dower latitudes far on –
Some sudden morn –
Our portion – in the fashion –
Done –

F317/J257/1862

Plezier is als een hoge vlucht –
Of in de juiste Verhouding ervan,
Zoals ze op School zeggen –
De weg van de Regenboog –
Een Streng
Vol kleuren gelanceerd, na de Regen,
Zou hier glashelder bij passen,
Behalve dat deze vlucht
Ons Leeftocht geeft –

“Mag het blijven duren”
Vroeg ik het Oosten,
Wanneer die Gebogen Strook
Streek over mijn kinderlijk
Firmament –
En ik, voor vreugde,
Regenbogen, tot norm maakte,
En lege Luchten
Afwijkend vond –

Geldt ook voor Wezens –
En voor Vlinders –
Ze zien er magisch uit – bang
Dat ze gezichtsbedrog zijn –
En hun Schat schenken aan verre streken –
Op ’n onvoorziene Ochtend –
En ons aandeel – in de schepping –
Verricht is.

“Ratio” verwijst naar de verhouding tussen hoogte en duur van de vlucht (het plezier).
“Dower”: bruidsschat meegeven, maar ook simpeler begiftigen, geven.

She sweeps with many-colored Brooms

She sweeps with many-colored Brooms –
And leaves the shreds behind –
Oh Housewife in the Evening West –
Come back – and – dust the Pond!

You dropped a Purple Ravelling in –
You dropped an Amber thread –
And how you’ve littered all the East
With Duds of Emerald!

And still, she plies her spotted Brooms –
And still the Aprons fly,
Till Brooms fade softly into stars –
And then I come away –

F318/J219/1862

Ze veegt met veelkleurige Bezems –
En laat reepjes stof achter –
O Huisvrouw van de Avondschemer –
Kom terug – en – stof de Vijver af!

Je liet er een Purperen Rijgdraad in vallen –
Je liet een Amberkleurige draad vallen –
En hoe je het hele Oosten bezaaid hebt
Met Prullen van Smaragd!

Nog, blijft ze druk met haar gevlekte Bezems –
Nog wapperen de Schorten,
Tot Bezems zachtjes opgaan in sterren –
En dan zorg ik dat ik wegkom –

“Evening West”: (letterlijk) de avond in het westen, waar de zon ondergaat.
“Amber” is het oranjegeel van ons stoplicht. De kleur komt van Barnsteen, de geelrode hars van Naaldbomen.
Een tweede versie van het gedicht heeft Emily Dickinson gestuurd naar haar geliefde vriendin Susan Dickinson. De derde strofe van deze versie is anders:

And still she plies Her spotted thrift
And still the scene prevails
Till Dusk obstructs the Diligence –
Or Contemplation fails

Nog blijft ze druk met het sparen van vlekken
Nog overheerst het tafereel
Tot de Schemering de IJver verstoort –
Of de Overpeinzing ophoudt

Of Bronze – and Blaze

Of Bronze – and Blaze –
The North – tonight –
So adequate – it forms –
So preconcerted with itself –
So distant – to alarms –
An Unconcern so sovreign
To Universe, or me –
Infects my simple spirit
With Taints of Majesty –
Till I take vaster attitudes –
And strut upon my stem –
Disdaining Men, and Oxygen,
For Arrogance of them –

My Splendors, are Menagerie –
But their Competeless Show
Will entertain the Centuries
When I, am long ago,
An Island in dishonored Grass –
Whom none but Daisies – know.

F319/J290/1862

Uit Brons – en Gloed –
Krijgt het Noorden – vannacht –
Zo passend – vorm –
Zo ingenomen met zichzelf –
Zo verre van – elke paniek –
Een Zorgeloosheid zo soeverein
Jegens het Universum, of mij –
Infecteert mijn simpele geest
Met Smetten van Majesteit –
Tot ik een grootser houding aanneem –
En met opgeheven borst paradeer –
De Mensen minacht, en de Zuurstof,
Die ze met hun Arrogantie verbruiken –

Mijn Pracht, is als een Circus –
Maar haar Ongeëvenaarde Show
Biedt vermaak voor Eeuwen
Als ik, al lang dood,
Een Eiland in roemloos Gras ben –
Dat enkel de Madeliefjes – kennen.

Waarschijnlijk beschrijft Emily Dickinson in de eerste strofe de pracht van het Noorderlicht. In de tweede strofe haar dichtkunst?
Varianten:
– voor “attitudes” (regel 10): “manners” (manieren);
– voor “An” (regel 18): some“ (‘n);
– voor “Daisies,” (regel 19): “Beetles –“ (de Kevers).

There’s a certain Slant of light

There’s a certain Slant of light,
Winter Afternoons –
That oppresses, like the Heft
Of Cathedral Tunes –

Heavenly Hurt, it gives us –
We can find no scar,
But internal difference
Where the Meanings, are –

None may teach it – Any –
‘T is the Seal Despair –
An imperial affliction
Sent us of the Air –

When it comes, the Landscape listens –
Shadows – hold their breath –
When it goes, ’tis like the Distance
On the look of Death –

F320/J258/1862

Er is een bepaalde Lichtinval
Op de Middag, in de Winter –
Die ons bedrukt, als de Zwaarte
Van Gezangen in de Kerk –

Hemelse Pijn, geeft het ons –
Een litteken laat het niet achter bij ons,
Wel een verandering vanbinnen
Waar de Zingeving is –

Geen kan het ons leren – Niemand –
Het is het Zegel Wanhoop –
Een overweldiging van verdriet
Vanuit de Lucht naar ons gestuurd –

Als het komt, luistert het Landschap –
Schaduwen – houden hun adem in –
Als het wegtrekt, is het als de Verte
In de blik van de Dood –

Blazing in Gold – and

Blazing in Gold – and
Quenching – in Purple!
Leaping – like Leopards in the Sky –
Then – at the feet of the old Horizon –
Laying it’s spotted face – to die!

Stooping as low as the kitchen window –
Touching the Roof –
And tinting the Barn
Kissing her Bonnet to the Meadow –
And the Juggler of Day – is gone!

F321/J228/1862

Oplaaiend in Goud – en
Uitdovend – in Purper!
Springend – als Luipaarden in de Lucht –
En dan – aan de voet van de oude Horizon –
Legt ze haar gevlekte gezicht neer – om te sterven!

Bukt zo laag als het keukenraam –
Raakt aan het Dak –
Geeft de Schuur een kleurtje
En kust met haar Hoed het Weiland –
En de Jongleur van de Dag – is ervandoor!

Een van de handvol gedichten die tijdens haar leven gepubliceerd werd.
Varianten:
– voor “in” (regel 3): “to” (door);
– voor “it’s” (regel 5): “her” (haar;
– voor “Stooping as low as” (regel 8): “Bending low at” (buigt laag bij);
– voor “kitchen” (regel 6): “oriel” (erker) en “Otter’s” (van de Otter);
– voor regel 7: “Flooding the steeple” (Vloeit over de toren heen);
– voor “her” (regel 9): “it’s (haar).

Good Night! Which put the Candle out?

Good Night – Which put the Candle Out?
A jealous Zephyr – not a doubt –
Ah, friend, You little knew
How long at that celestial wick
The Angels – labored diligent –
Extinguished – now – for You!

It might – have been the Light House Spark –
Some Sailor – rowing in the Dark –
Had importuned to see!
It might have been the waning lamp
That lit the Drummer – from the Camp
To purer Reveille –

F322/J259/1862

Goede Nacht – Wie blies de Kaars Uit?
Een jaloerse Zephyr – geen twijfel mogelijk –
Ach, vriend, Je hebt geen idee
Hoe lang Engelen aan die hemelse lont
Vol ijver – hebben gewerkt –
Gedoofd – nu – voor Jou!

Het kon – de Vlam van de Vuurtoren zijn –
Die ’n Zeeman – roeiend in het Donker –
Zo graag had willen zien!
Het kon het tanend licht zijn
Dat de Trommelaar – van het Kamp verlichtte
Naar een zuiverder Reveille –

“Zephyr” – is de Griekse naam voor de westenwind, gepersonifieerd in de godheid Zephyros. Hij is jaloers op het licht.
“Purer Reveille” – de zuiverder opwekking in de hemel.

Read – Sweet – how others – strove

Read – Sweet – how others – strove –
Till we – are stouter –
What they – renounced –
Till we – are less afraid –
How many times they –
———bore the faithful witness –
Till we – are helped –
As if a Kingdom – cared!

Read then – of faith –
That shone above the fagot –
Clear strains of Hymn
The River could not drown –
Brave names of Men –
And Celestial Women –
Passed out – of Record
Into – Renown!

F323/J260/1862

Lees – Liefje – hoe anderen – vochten –
Tot wij – moediger zijn –
Over waar zij – afstand van deden –
Tot wij – minder bang zijn –
Hoe vaak zij –
———getuigden van trouw –
Tot wij – geholpen worden –
Alsof een Hemelrijk – het wat uitmaakt!

Lees dan – over geloof –
Dat boven de brandstapel scheen –
Heldere muziek van Hymnen
Die Rivieren niet overstemmen –
Namen van dappere Mannen –
En Hemelse Vrouwen –
Flauwgevallen – uit de Boeken –
Tot – Beroemdheden!

“Read” – waarschijnlijk gaat het om het boek The Book of Martyrs van John Foxe. Het populaire boek beschrijft de martelingen die mensen vanwege hun geloof moesten ondergaan. Het is een van de favoriete boeken van Emily Dickinson. In de eerste editie van 1890 krijgt het de titel “The Book of Martyrs”.
“Kingdom”: koninkrijk der hemelen, waar de martelaren het eeuwige leven hebben.
“Drown”: verdrinken, wegspoelen, maar ook overstemmen. De regel verwijst naar een tekst uit het Hooglied (8, 6-7) waar zeeën het vuur van de liefde niet kunnen doven en rivieren het niet kunnen wegspoelen (of overstemmen).
“Passed out”: flauwgevallen, weggezonken.