Emily Dickinson

I cried at Pity – not at Pain –
I heard a Woman say
“Poor Child” – and something in her voice
Convicted me – of me –

So long I fainted, to myself
It seemed the common way,
And Health, and Laughter, Curious things –
To look at, like a Toy –

To sometimes hear “Rich people” buy –
And see the Parcel rolled –
And carried, I supposed – to Heaven,
For children, made of Gold –

But not to touch, or wish for,
Or think of, with a sigh –
And so and so – had been to me,
Had God willed differently.

I wish I knew that Woman’s name –
So when she comes this way,
To hold my life, and hold my ears
For fear I hear her say

She’s “sorry I am dead” – again –
Just when the Grave and I –
Have sobbed ourselves almost to sleep,
Our only Lullaby –

F394/J588/1862

Ik huilde van Medelijden – niet van Pijn –
Ik hoorde een Vrouw zeggen
“Arm kind” – en iets in haar stem
Overtuigde mij dat ik dat was –

Al die tijd dat ik verzwakte, leek het
Voor mijzelf heel normaal,
Om Gezondheid, en Lachen, als iets vreemds –
Te zien, als een stuk Speelgoed –

Soms hoorde ik dat “Rijken” het kopen –
En ervoor zorgen dat het Pakje verzonden wordt –
Vervoerd, denken Wij – naar de Hemel,
Voor kinderen, gemaakt van Goud –

Zonder het aan te raken, te verlangen,
Of eraan te denken, met een zucht –
En hoe het dan – voor ons was geweest,
Als God anders had gewild.

Ik wou dat ik de naam van die Vrouw wist –
Voor als ze deze kant opkomt,
Ik houd mijn adem in, en mijn oren dicht
Uit angst dat ik haar hoor zeggen

Dat ze “spijt heeft dat ik dood ben” – alweer –
Precies op het moment dat het Graf en ik –
Onszelf bijna in slaap hebben gesnikt,
Ons enige Slaapliedje –

I took one Draught of Life –
I’ll tell you what I paid –
Precisely an existence –
The market price, they said.

They weighed me, Dust by Dust –
They balanced Film with Film,
Then handed me my Being’s worth –
A single Dram of Heaven!

F396/J1725/1862

Ik nam één Slok Leven –
En zal je zeggen wat ik ervoor betaalde –
Precies één bestaan –
De marktwaarde, zeiden ze.

Ze wogen me, Stofje voor Stofje –
En namen het gewicht van elke Vezel,
Toen gaven ze wat mijn Wezen waard was –
Één enkel Glaasje Hemel!

The Morning after Woe –
‘Tis frequently the Way –
Surpasses all that rose before –
For utter Jubilee –

As Nature did not care –
And piled her Blossoms on –
And further to parade a Joy
Her Victim stared upon –

The Birds declaim their Tunes –
Pronouncing every word
Like Hammers – Did they know they fell
Like Litanies of Lead –

On here and there – a creature –
They’d modify the Glee
To fit some Crucifixal Clef –
Some Key of Calvary –

F398/J364/1862

De Ochtend na Pijn –
Gaat vaak Zo –
Hij overtreft alle morgens van daarvoor –
Absoluut in Uitbundigheid –

Alsof de Natuur het niet kon schelen –
Stapelde ze haar Bloemen op –
Om met nog meer Vreugde te pronken
Wat haar Slachtoffer stond aan te gapen –

De Vogels droegen hun Liederen voor –
Elk woord spraken ze uit
Als Hamerslagen – Wisten ze wel dat ze
Als Litanieën van Lood neerkwamen –

Her en der – op een schepsel –
Ze hadden de Vreugdezang gewijzigd
In Muziek die past bij een Kruisiging –
’n Toonsoort voor de Calvarieberg.

I think the Hemlock likes to stand
Upon a Marge of Snow –
It suits his own Austerity –
And satisfies an awe

That men, must slake in Wilderness –
And in the Desert – cloy –
An instinct for the Hoar, the Bald –
Lapland’s – nescessity –

The Hemlock’s nature thrives – on cold –
The Gnash of Northern winds
Is sweetest nutriment – to him –
His best Norwegian Wines –

To satin Races – he is nought –
But Children on the Don,
Beneath his Tabernacles, play,
And Dnieper Wrestlers, run.

F400/J525/1862

Ik denk dat de Hemlockspar graag
Op een Zoom van Sneeuw staat –
Het past bij zijn Soberheid –
En geeft hem voldoende ontzag

Dat mensen, in de Wildernis moet opbeuren –
En in de Barre Gebieden – overladen –
Met een instinct voor IJskou, Kaalheid –
Voor Lapland – onontbeerlijk –

De aard van de Spar gedijt – in de kou –
Het Gieren van de Noordenwind
Is de heerlijkste spijs – voor hem –
Zijn beste Noorse Wijn –

Voor softe Types – is hij helemaal niets –
Maar kinderen bij de Don,
Spelen, onder zijn Tenten,
En Worstelaars van de Dnjepr, trainen er.