God – Emily Dickinson

Did we disobey Him?

Did we disobey Him?
Just one time!
Charged us to forget Him –
But we couldn’t learn!

Were Himself – such a Dunce –
What would we – do?
Love the dull lad – best –
Oh, wouldn’t you?

J267/F299/1861

Waren we Hem ongehoorzaam?
Eén keertje maar!
Gelastte ons om Hem te vergeten –
Maar we leerden het niet!

Was Hijzelf – zo’n Kluns –
Wat zullen we – doen?
Die domme jongen liefhebben – vooral –
Oh, zou je dat niet doen?

[Wie is die Hem? Ook God zou goed mogelijk zijn. Emily Dickinson vergelijkt wel meer God met een domme jongen.]

God is a distant – stately Lover

God is a distant – stately Lover –
Woos, as He states us – by His Son –
Verily, a Vicarious Courtship –
“Miles”, and “Priscilla”, were such an One –

But, lest the Soul – like fair “Priscilla”
Choose the Envoy – and spurn the Groom –
Vouches, with hyperbolic archness –
“Miles”, and “John Alden” were Synonym –

J357/F615/1862

God is een verre – statige minnaar –
Maakt ons het hof, legt Hij uit – door Zijn Zoon –
Voorwaar, een Plaatsvervangende Verkering –
Voor “Miles”, en “Priscilla”, geldt Hetzelfde –

Maar, opdat de Ziel niet – zoals mooie “Priscilla” –
De Boodschapper kiest – en de Bruidegom afwijst
Zweert zij, met overdreven schalksheid –
Dat “Miles”, en “John Alden” Synoniem zijn –

[Miles, Priscilla en John Alden zijn personen uit een gedicht van Henry Wadforth Longfellow, The Courtship of Miles Standish. Miles Standish is de kapitein van het schip waarmee de eerste emigranten naar Amerika trokken in 1620. Hij stuurt zijn vriend John Alden om voor hem de hand van de mooie Priscilla te vragen. Zij wordt echter verliefd op de boodschapper en geeft de voorkeur aan hem boven de man ‘op afstand’.
De publicatie van dit gedicht zorgde voor de nodige opschudding. Immers Miles en John werden vergeleken met God de Vader en zijn zoon Jezus. Dat viel slecht bij de puriteinen in Amerika. Het woordje “Verily” is hetzelfde woordje uit de King James bijbel: “Voorwaar, ik zeg u” is de steeds terugkerende inleiding van Jezus. Maar het meest godslasterlijk vond men toch de beschrijving van de heilige drie-eenheid als een grap. Daarom werd dit gedicht in een latere gedichtenbundel weggelaten.]

Savior! I’ve no one else to tell

Savior! I’ve no one else to tell –
And so I trouble thee.
I am the one forgot thee so –
Dost thou remember me?
Nor, for myself, I came so far –
That were the little load –
I brought thee the imperial Heart
I had not strength to hold –
The Heart I carried in my own –
Till mine too heavy grew –
Yet – strangest – heavier since it went –
Is it too large for you?

J217/F295/1861

Verlosser! Geen ander kan ik het vertellen –
En daarom val ik u lastig.
Ik ben degene die u zo vergat –
Herinnert u zich mij nog?
Ook niet voor mijzelf, ging ik zo ver –
Die last ware te licht –
Wat ik u bracht is het overweldigende Hart
Dat ik niet houden kon –
Het Hart dat ik in het mijne droeg –
Tot het mij te zwaar werd –
Zelfs – hoe vreemd – nog zwaarder sinds het weg is –
Is het te groot voor jou?

[Van dit gedicht bestaat een kortere variant, waarbij de eerste vijf regels vervangen zijn door slechts één regel: “Father – I bring thee – not myself” (Vader – ik breng u – niet mijzelf”). Het hart van een ander (geliefde) geeft ze aan God, want het is haar te zwaar geworden. En vreemd het wordt haar nog zwaarder, nu het aan God toevertrouwd is.]

He fumbles at your Soul

He fumbles at your Soul
As Players at the Keys –
Before they drop full Music on –
He stuns you by degrees –

Prepares your brittle Nature
For the Ethereal Blow
By fainter Hammers – further heard –
Then nearer – Then so – slow –

Your Breath – has time to straighten –
Your Brain – to bubble Cool –
Deals One – imperial Thunderbolt –
That scalps your naked Soul –

When Winds take Forests in the Paws –
The Universe – is still –

J315/F477/1862

Hij peutert aan je Ziel
Zoals Spelers aan de Toetsen –
Voor ze de Muziek voluit inzetten –
Hij verdooft je meer en meer –

Bereidt je broze Gestel voor
Op de Hemelse Klap
Van zwakkere Hamers – in de verte gehoord –
Dan dichterbij – En dan zo – zachtjes –

Dat Je adem – de tijd krijgt om bij te komen –
Je hersenen – om Fris te worden –
Hij geeft – Eėn – machtige Donderslag –
En die scalpeert je naakte Ziel –

Wanneer Wind de Klauwen in het Woud slaat –
Is het Heelal – stil –

[Over wie gaat dit gedicht? Over God of over dominee Charles Wadsworth die Emily Dickinson ontzag en angst inboezemde?]

I never saw a Moor

I never saw a Moor –
I never saw the Sea –
Yet know I how the Heather looks
And what a Billow be.

I never spoke with God,
Nor visited in Heaven –
Yet certain am I of the spot
As if the Checks were given –

J1052/F800/1865

Nog nooit zag Ik een Moeras –
Nog nooit zag ik de Zee –
En toch weet ik hoe hei eruitziet
En wat Golven zijn.

Nog nooit sprak ik God
Of bracht ik de Hemel een bezoek –
Toch ben ik zeker van het oord
Als had ik al Geboekt –

[“Checks” is spreektaal voor treinkaartjes.]

It was too late for Man

It was too late for Man –
But early yet for God –
Creation – impotent to help –
But prayer – remained – Our side –

How excellent the Heaven –
When Earth – cannot be had –
How hospitable – then – the face
Of Our Old Neighbor – God

J623/F689/1863

Het was te laat voor de Mens –
Maar vroeg, toch nog, voor God –
De schepping – kon ons niet helpen –
Maar Bidden – bleef over – voor Onze kant –

Hoe schitterend is de Hemel –
Als Aarde – ons ontgaat –
Hoe gastvrij is – dan – het gezicht
Van Onze Oude Buurman – God –

I never felt at Home – Below

I never felt at Home – Below –
And in the Handsome Skies
I shall not feel at Home – I know –
I don’t like Paradise –

Because it’s Sunday – all the time –
And Recess – never comes –
And Eden’ll be so lonesome
Bright Wednesday Afternoons –

If God could make a visit –
Or ever took a Nap –
So not to see us – but they say
Himself – a Telescope

Perennial beholds us –
Myself would run away
From Him – and Holy Ghost – and All –
But there’s the “Judgement Day”!

J413/F437/1862

Ik heb mij nooit Thuis gevoeld – hier Beneden –
En in de Fraaie Hemelrijken
Zal ik mij niet Thuis voelen – weet ik –
Ik houd niet van het Paradijs –

Want het is daar altijd – Zondag –
En Vakantie – komt er nooit –
En Eden zal zo eenzaam zijn
Op een stralende Woensdagmiddag –

Als God eens ergens op bezoek ging –
Of een Dutje deed –
Dus ons niet zag – maar ze zeggen
Dat Hijzelf – een Telescoop is

Die ons eeuwig in de gaten houdt –
Ikzelf ren het liefste weg
Van Hem – en de Heilige Geest – en Alles –
Maar straks komt de “Dag des Oordeels”!

Emily Dickinson

Gedichten

Tagarchief: God