Did we disobey Him?
Just one time!
Charged us to forget Him –
But we couldn’t learn!
Were Himself – such a Dunce –
What would we – do?
Love the dull lad – best –
Oh, wouldn’t you?
J267/F299/1861
Waren we Hem ongehoorzaam?
Eén keertje maar!
Gelastte ons om Hem te vergeten –
Maar we leerden het niet!
Was Hijzelf – zo’n Kluns –
Wat zullen we – doen?
Die domme jongen liefhebben – vooral –
Oh, zou je dat niet doen?
God is a distant – stately Lover –
Woos, as He states us – by His Son –
Verily, a Vicarious Courtship –
“Miles”, and “Priscilla”, were such an One –
But, lest the Soul – like fair “Priscilla”
Choose the Envoy – and spurn the Groom –
Vouches, with hyperbolic archness –
“Miles”, and “John Alden” were Synonym –
J357/F615/1862
God is een verre – statige minnaar –
Maakt ons het hof, legt Hij uit – door Zijn Zoon –
Voorwaar, een Plaatsvervangende Verkering –
Voor “Miles”, en “Priscilla”, geldt Hetzelfde –
Maar, opdat de Ziel niet – zoals mooie “Priscilla” –
De Boodschapper kiest – en de Bruidegom afwijst
Zweert zij, met overdreven schalksheid –
Dat “Miles”, en “John Alden” Synoniem zijn –
Savior! I’ve no one else to tell –
And so I trouble thee.
I am the one forgot thee so –
Dost thou remember me?
Nor, for myself, I came so far –
That were the little load –
I brought thee the imperial Heart
I had not strength to hold –
The Heart I carried in my own –
Till mine too heavy grew –
Yet – strangest – heavier since it went –
Is it too large for you?
J217/F295/1861
Verlosser! Geen ander kan ik het vertellen –
En daarom val ik u lastig.
Ik ben degene die u zo vergat –
Herinnert u zich mij nog?
Ook niet voor mijzelf, ging ik zo ver –
Die last ware te licht –
Wat ik u bracht is het overweldigende Hart
Dat ik niet houden kon –
Het Hart dat ik in het mijne droeg –
Tot het mij te zwaar werd –
Zelfs – hoe vreemd – nog zwaarder sinds het weg is –
Is het te groot voor jou?
He fumbles at your Soul
As Players at the Keys –
Before they drop full Music on –
He stuns you by degrees –
Prepares your brittle Nature
For the Ethereal Blow
By fainter Hammers – further heard –
Then nearer – Then so – slow –
Your Breath – has time to straighten –
Your Brain – to bubble Cool –
Deals One – imperial Thunderbolt –
That scalps your naked Soul –
When Winds take Forests in the Paws –
The Universe – is still –
J315/F477/1862
Hij peutert aan je Ziel
Zoals Spelers aan de Toetsen –
Voor ze de Muziek voluit inzetten –
Hij verdooft je meer en meer –
Bereidt je broze Gestel voor
Op de Hemelse Klap
Van zwakkere Hamers – in de verte gehoord –
Dan dichterbij – En dan zo – zachtjes –
Dat Je adem – de tijd krijgt om bij te komen –
Je hersenen – om Fris te worden –
Hij geeft – Eėn – machtige Donderslag –
En die scalpeert je naakte Ziel –
Wanneer Wind de Klauwen in het Woud slaat –
Is het Heelal – stil –
I never saw a Moor –
I never saw the Sea –
Yet know I how the Heather looks
And what a Billow be.
I never spoke with God,
Nor visited in Heaven –
Yet certain am I of the spot
As if the Checks were given –
J1052/F800/1865
Nog nooit zag Ik een Moeras –
Nog nooit zag ik de Zee –
En toch weet ik hoe hei eruitziet
En wat Golven zijn.
Nog nooit sprak ik God
Of bracht ik de Hemel een bezoek –
Toch ben ik zeker van het oord
Als had ik al Geboekt –
[“Checks” is spreektaal voor treinkaartjes.]
It was too late for Man –
But early yet for God –
Creation – impotent to help –
But prayer – remained – Our side –
How excellent the Heaven –
When Earth – cannot be had –
How hospitable – then – the face
Of Our Old Neighbor – God
J623/F689/1863
Het was te laat voor de Mens –
Maar vroeg, toch nog, voor God –
De schepping – kon ons niet helpen –
Maar Bidden – bleef over – voor Onze kant –
Hoe schitterend is de Hemel –
Als Aarde – ons ontgaat –
Hoe gastvrij is – dan – het gezicht
Van Onze Oude Buurman – God –
I never felt at Home – Below –
And in the Handsome Skies
I shall not feel at Home – I know –
I don’t like Paradise –
Because it’s Sunday – all the time –
And Recess – never comes –
And Eden’ll be so lonesome
Bright Wednesday Afternoons –
If God could make a visit –
Or ever took a Nap –
So not to see us – but they say
Himself – a Telescope
Perennial beholds us –
Myself would run away
From Him – and Holy Ghost – and All –
But there’s the “Judgement Day”!
J413/F437/1862
Ik heb mij nooit Thuis gevoeld – hier Beneden –
En in de Fraaie Hemelrijken
Zal ik mij niet Thuis voelen – weet ik –
Ik houd niet van het Paradijs –
Want het is daar altijd – Zondag –
En Vakantie – komt er nooit –
En Eden zal zo eenzaam zijn
Op een stralende Woensdagmiddag –
Als God eens ergens op bezoek ging –
Of een Dutje deed –
Dus ons niet zag – maar ze zeggen
Dat Hijzelf – een Telescoop is
Die ons eeuwig in de gaten houdt –
Ikzelf ren het liefste weg
Van Hem – en de Heilige Geest – en Alles –
Maar straks komt de “Dag des Oordeels”!