↓
 

Emily Dickinson

Gedichten

Tag archieven: Rouw

Bericht navigatie

1 2 >>

Where I have lost, I softer tread

Emily Dickinson

Where I have lost, I softer tread –
I sow sweet flower from garden bed –
I pause above that vanished head
—–And mourn.

Whom I have lost, I pious guard
From accent harsh, or ruthless word –
Feeling as if their pillow heard,
—–Though stone!

When I have lost, you’ll know by this –
A Bonnet black – A dusk surplice –
A little tremor in my voice
—–Like this!

Why, I have lost, the people know
Who dressed in flocks of purest snow
Went home a century ago
—–Next Bliss!

F158/J104/1860

Waar ik verloren heb, ga ik met zachter tred –
Strooi ik heerlijke bloemen uit het tuinbed –
Sta ik stil boven dat verdwenen hoofd
—–En rouw.

Wie ik heb verloren, bescherm ik devoot
Voor kwade, of meedogenloze woorden –
Het voelt alsof hun kussen het hoorde
—–Al is het van steen!

Wanneer ik verloren heb, zie je dat aan –
Een zwarte Muts – een donkere jasomslag –
Een lichte trilling in mijn stem
—–Zoals nu!

Waarom, ik verloren heb, weten mensen die
Gekleed in vlokken van de zuiverste sneeuw
Een eeuw geleden thuiskwamen
—–Dichbij de Gelukzaligheid!

I got so I could take his name

Emily Dickinson

I got so I could take his name –
Without – Tremendous gain –
That Stop-sensation – on my Soul –
And Thunder – in the Room –

I got so I could walk across
That Angle in the floor,
Where he turned so, and I turned – how –
And all our Sinew tore –

I got so I could stir the Box –
In which his letters grew
Without that forcing, in my breath –
As Staples – driven through –

Could dimly recollect a Grace –
I think, they call it “God” –
Renowned to ease Extremity –
When Formula, had failed –

And shape my Hands –
Petition’s way,
Tho’ ignorant of a word
That Ordination – utters –

My Business – with the Cloud,
If any Power behind it, be,
Not subject to Despair –
It care, in some remoter way,
For so minute affair
As Misery –
Itself, too great,
———for interrupting – more –

F292/J293/1862

En dus kan ik nu zijn naam horen –
Zonder – wat een Enorme Overwinning is –
Dat Gevoel van Vast-te-zitten – in mijn Ziel –
En Gedonder – Binnenskamers –

En dus kan ik nu oversteken
Die Hoek van de Vloer,
Waar hij zich omdraaide, en ik ook – hoe –
Al onze Zenuwen gierden –

En dus kan ik in de Doos rommelen –
Waar zijn brieven zich opstapelden
Zonder dat mijn ademhaling stokt –
Alsof er Krammen – doorheen geslagen zijn –

Kon me vaag een Genade herinneren –
Ik geloof, dat ze het “God” noemen –
Vermaard om het lenigen van de Grootste Nood –
Wanneer een Recept mislukte –

En ik vouw mijn Handen –
De manier om te bidden,
Al ken ik de woorden niet
Die een Priester – uitspreekt –

Mijn Probleem – met de Wolk is dat
Als er ook maar enige Macht achter zit,
Die niet onderhevig is aan Wanhoop –
Gaat zij, vanaf ‘n grotere afstand, zorgen,
Voor zo’n onbeduidende zaak
Als Ellende –
Zij, moet veel te groots zijn –
———om tussenbeide te komen –

“Staples”: krammen om hout vast te klinken.
“Formula” – gebruikt Emily Dickinson vaak voor recept.
“Ordination”: priesterwijding – hier wat vrijer vertaald.
“Cloud” – in de bijbel huist god in of achter een wolk.
Varianten:
– voor “hear” (regel 1): “think” (denken aan);
– voor “turned – how ¬–“ (regel 7): “let go” (liet gaan)
– voor “Grace” (regel 13): “Force” (Kracht);
– voor “to Ease” (regel 15): “to stir” (beroeren);
– voor ”Formula” (regel 16): “Filament” (Fijne Draad);
– voor “Not subject to” (regel 23): “Supremer than” en “Superior to” (Sterker is dan);
– voor “great” (regel 27): “vast” (weids).

If anybody’s friend be dead

Emily Dickinson

If anybody’s friend be dead
It’s sharpest of the theme
The thinking how they walked alive –
At such and such a time –

Their costume, of a Sunday,
Some manner of the Hair –
A prank nobody knew but them
Lost, in the Sepulchre –

How warm, they were, on such a day,
You almost feel the date –
So short way off it seems –
And now – they’re Centuries from that –

How pleased they were, at what you said –
You try to touch the smile
And dip your fingers in the frost –
When was it – Can you tell –

You asked the Company to tea –
Acquaintance – just a few –
And chatted close with this Grand Thing
That don’t remember you –

Past Bows, and Invitations –
Past Interview, and Vow –
Past what Ourself can estimate –
That – makes the Quick of Woe!

F354/J509/1862

Als iemands vriendin gestorven is
Is het meest schrijnende punt
Te denken hoe ze door het leven gingen –
Toen en toen –

Hun Zondagse kleding,
Een bepaalde Kapsel –
Een geintje dat niemand anders uithaalde
Nu verloren, in het Graf –

Hoe warmt, ze waren, op die dag,
Je voelt haast de datum nog –
Zo kortgeleden lijkt het –
En nu – zijn ze Eeuwen daarvandaan –

Hoe blij ze waren, met wat je zei –
Je wilt de glimlach nog aanraken
En doopt je vingers in de vorst –
Wanneer was het? – Weet je het nog –

Je vroeg het Gezelschap op de thee –
De Goede Vrienden – slechts een paar –
En praatte intiem met dit Geweldige Wezen
Dat geen weet meer heeft van jou –

Voorbij Beleefdheden, en Uitnodigingen –
Voorbij een Gesprek, en afspraken –
Voorbij wat Wijzelf kunnen bepalen –
Dat – maakt de Pijn het Ergste!

“The Company” – het gezelschap van overledenen.
“Bows”: beleefde gebaren.
“The Quick”: meest gevoelige onderdeel, belangrijkste, levend (Emily Dickinson Lexicon).

They say that “Time assuages”

Emily Dickinson

They say that “Time assuages” –
Time never did assuage –
An actual suffering strengthens
As Sinew do, with age –

Time is a Test of Trouble –
But not a Remedy –
If such it prove, it prove too
There was no Malady –

F861/J686/1864

Ze zeggen dat “Tijd heelt” –
Tijd heeft nog nooit geheeld –
Echt lijden wordt sterker
Gelijk Pezen taaier worden, mettertijd –

Tijd is een Test hoe Erg het is –
Maar geen Remedie –
Zou het werken, dan bewijst het ook
Dat er geen Lijden was –

Bereaved of all, I went abroad

Emily Dickinson

Bereaved of all, I went abroad –
No less bereaved was I
Upon a New Peninsula –
The Grave preceded me –

Obtained my Lodgings, ere myself –
And when I sought my Bed –
The Grave it was reposed upon
The Pillow for my Head –

I waked to find it first awake –
I rose – It followed me –
I tried to drop it in the Crowd –
To lose it in the Sea –

In Cups of artificial Drowse
To steep it’s shape away –
The Grave – was finished – but the Spade
Remained in Memory –

F886/J784/1864

Van alles beroofd, ging ik ver weg –
Voelde me niet minder beroofd
In een Nieuw Toevluchtsoord –
Het Graf was me voorgegaan –

Vond mijn Onderkomen, nog voor ikzelf –
En toen ik mijn Bed opzocht –
Was het Graf waarop het rustte
Het Kussen voor mijn Hoofd –

Ik werd wakker en zag dat het al wakker was –
Ik stond op – het volgde mij –
Ik wilde het kwijtraken in de Drukte –
Het in de Zee verliezen –

In Kopjes met kunstmatige Verdoving
Zijn vorm oplossen –
Het Graf – was klaar – maar de Spade
Bleef in mijn Herinnering –

“Bereaved”: beroofd, vaak gebruikt om het verlies van een dierbare aan te geven.
“Peninsula”: schiereiland, locatie. Emily Dickinson gebruikt het vaak synoniem voor vaste grond onder de voeten, het beloofde land, toevluchtsoord (Emily Dickinson Lexicon).
Varianten:
– voor “Obtained” (regel 5): “Engrossed” (Stortte zich op);
– voor “drop” (regel 11): “shift” (wegschuiven).

The Bustle in a House

Emily Dickinson

The Bustle in a House
The Morning after Death
Is solemnest of industries
Enacted upon Earth –

The Sweeping up the Heart,
And putting Love away
We shall not want to use again
Until Eternity.

F1108/J1078/1865

De Commotie in Huis
De Ochtend na een Overlijden
Is de meeste plechtige bedrijvigheid
Uitgevoerd op Aarde –

Het opvegen van het Hart
En Liefde opbergen
Die zullen we pas weer gebruiken
In de Eeuwigheid.

Each that we lose takes part of us

Emily Dickinson

Each that we lose
———takes part of us;
A crescent still abides,
Which like the moon, some turbid night,
Is summoned by the tides.

F1634/J1605/1884

Ieder die we verliezen
———neemt een deel van ons weg;
Een maansikkel blijft nog steeds,
Die net als de maan, op ‘n bewolkte nacht,
Ontboden wordt door de getijden.

“Tides”: de getijden – waarschijnlijk van de dood.
In een brief aan Louise en Frances Norcross. Het gedicht verwijst naar het overlijden van Otis Lord: Bedankt, lieverds, voor het medeleven, ik durf nauwelijks te beseffen dat ik weer een vriend heb verloren, maar angst komt erachter.”

Bericht navigatie

1 2 >>

Verzamelde
Gedichten
met Nederlandse
vertaling

  • Home
  • Index First Lines

  • Bloemlezing
  • Biografie
  • Fauna
  • Flora
  • Kunst
  • Leeswijzer
  • Links
  • Over deze site
  • Uitgaven
  • Zoeken ?

© Vertaling Adrie Lint – De vertaling mag met schriftelijke toestemming worden gebruikt voor niet-commerciële doeleinden.

↑