Auteursarchieven: Lint

‘Tis Anguish grander than Delight

Emily Dickinson

‘Tis Anguish grander than Delight
‘Tis Resurrection Pain –
The meeting Bands of smitten Face
We questioned to, again –

‘Tis Transport wild
———as thrills the Graves
When Cerements let go
And Creatures clad in Miracle
Go up by Two and Two –

F192/J984/1861

Het is Angst grootser dan Vreugde
Het is Opstandingspijn –
De Hereniging van de Getroffenen
Wat we ons weer afvroegen –

Het is wilde Opwinding
———die de Graven doet schudden
Wanneer Lijkwaden loskomen
En Wezens gekleed in Wonderen
Twee aan Twee opstijgen –

“Meeting Bands”: hereniging volgens het Emily Dickinson Lexicon.
“Smitten”: getroffen, geruïneerd. Hier worden de overledenen bedoeld
“Miracle”: wonder. Emily geloofde niet in een lichamelijke opstanding van de doden, maar een ‘wonderlijke’.
“Two and Two” doet denken aan het bijbelverhaal van Noach. Van elk schepsel mogen er twee aan boord van de ark gaan om de zondvloed te overleven.
Van de tweede strofe bestaat een kortere variant:

I’m thinking on that other morn –
When Cerements – let go –
And Creatures – clad in Victory –
Go up – by Two – and Two!

Ik denk aan die andere morgen –
Wanneer de Lijkwaden – loskomen –
En Wezens – gekleed in Victorie –
Opstijgen – Twee – aan Twee!

Speech – is a prank of Parliament

Emily Dickinson

Speech – is a prank of Parliament –
Tears – a trick of the nerve –
But the Heart with the heaviest freight on –
Doesn’t – always – move –

F193/J688/1861

Een Toespraak – is een Parlementaire grap –
Tranen – een trucje van de zenuwen –
Maar het Hart dat de zwaarste last draagt –
Geeft – totaal – geen krimp –

Variant voor ”a trick” (regel 2): “the surf” (de golfslag).

Title divine – is mine!

Emily Dickinson

Title divine – is mine!
The Wife – without the Sign!
Acute Degree – conferred on me –
Empress of Calvary!
Royal – all but the Crown!
Betrothed – without the swoon
God sends us Women –
When you – hold – Garnet to Garnet –
Gold – to Gold –
Born – Bridalled – Shrouded –
In a Day –
“My Husband” – women say –
Stroking the Melody –
Is this – the way?

F194/J1072/1861

De goddelijke Titel – is aan mij!
Gehuwde Vrouw – zonder het Symbool!
Een Pijnlijke Rang – aan mij verleend –
De Keizerin van Golgotha!
Koninklijk – in alles behalve de Kroon!
Verloofd – zonder flauw te vallen
Wat God ons vrouwen aanricht –
Als je – Granaat tegen Granaat – houdt –
Goud – tegen Goud –
Geboren – Gehuwd – in een Doodskleed –
Op één Dag –
“Mijn Man” – zeggen vrouwen –
En strelen de Melodie –
Is dit – de manier?

“Wife”: getrouwde vrouw, echtgenote (niet gewoon vrouw!)
“Sign” – het symbolische teken van het huwelijk, de trouwring.
“Acute” betekent zowel pijnlijk, scherp, puntig, als acuut, kritiek (bij ziekte).
“Empress of Calvary” verwijst naar de eretitel van Maria, die treurt om haar vermoorde zoon: ‘Vrouwe van smarten’.
“Garnet”: granaat, vaak ring met juweel (trouwring).
“Bridalled” betekent zowel getrouwd als getemd.
“Shrouded”: in een doodskleed gewikkeld.
Van dit gedicht zijn twee versies. Bovenstaande (met uitroep- en vraagtekens) is sterk emotioneel geladen. Emily Dickinson stuurt het naar haar vriend Samuel Bowles met de boodschap: “Wil je dit echt aan niemand anders vertellen?” Later zal zij het gedicht (in een minder explosieve versie) naar Susan Dickinson sturen. Met twee varianten:
– voor “sends” (regel 7): “Given” (Geeft)
– na regel 11 is een nieuwe regel toegevoegd: “Tri Victory” (Drievoudige Overwinning).

Victory comes late

Emily Dickinson

Victory comes late –
And is held low to freezing lips –
Too rapt with frost
To take it –
How sweet it would have tasted –
Just a Drop –
Was God so economical?
His Table’s spread too high for Us –
Unless We dine on tiptoe –
Crumbs – fit such little mouths –
Cherries – suit Robins –
The Eagle’s Golden Breakfast strangles – Them –
God keep His Oath to Sparrows –
Who of little Love –
———know how to starve –

F195/J690/1861

De Victorie komt laat –
En is gebracht naar ijskoude lippen –
Te bevroren door de vorst
Om haar te smaken –
Hoe zoet zou ze hebben gesmaakt –
Een Druppel maar –
Was God zo zuinig?
Zijn Tafel wordt te hoog gedekt voor Ons –
Tenzij Wij op onze tenen dineren –
Kruimels – passen in die kleine monden –
Kersen – zijn goed voor Roodborstjes –
Adelaars Gouden Ontbijt verstikt – Hen –
Dat God Zijn Belofte houdt aan de Mussen –
Die weten wat het is om honger te lijden –
———voor een beetje Liefde –

Dit gedicht is geschreven in de tijd van de bloedige Amerikaanse Burgeroorlog (1861–1865). Naar schatting vielen er 618.000 doden en 500.00 gewonden. De laatste twee regels geven een sneer aan de Eed van God. Emily Dickinson verwijst daarbij naar het evangelie van Mattheüs. Jezus zegt daarin dat de hemelse Vader de mussen, de geringste onder de vogels, blijft voeden. Gods eed belemmert niet dat ze verhongeren.
Varianten:
– voor “take” (regel 4): “mind” (voor de geest te halen);
– voor “high for Us” (regel 8): “high” (hoog);
– voor “Unless” (regel 9): “Except” (Behalve als);
– voor “strangles” (regel 12): “dazzles” (verblindt);
– voor “Oath” (regel 13): “vow” (belofte).

I’ll send the feather from my Hat!

Emily Dickinson

I’ll send the feather from my Hat!
Who knows – but at the sight of that
My Sovreign will relent?
As trinket – worn
———by faded Child –
Confronting eyes long –
———comforted –
Blisters the Adamant!

F196/J687/1861

Ik stuur de veer van mijn Hoed!
Wie weet of – als hij dat ziet
Mijn Vorst zich laat vermurwen?
Zoals een sieraadje – gedragen
———door een gestorven Kind –
En waar je lang naar kijkt –
———troost heeft geboden –
Adamant doet verweren!

“Adamant”: een mythisch materiaal. Extreem stevig, harder dan diamant, sterker dan staal.
Emily Dickinson stuurt het gedicht naar Samule Bowles. In de hoop dat zijn hardheid (adamant) misschien gebroken wordt door de veer van haar hoed.

Jesus! thy Crucifix

Emily Dickinson

Jesus! thy Crucifix
Enable thee to guess
The smaller size!

Jesus! thy second face
Mind thee in Paradise
Of our’s!

F197/J225/1861

Jezus! Laat uw Kruis
Alsjeblieft begrip opbrengen voor
De kleinere maat!

Jezus! Laat uw hemelse aanschijn
Alsjeblieft in de Hemel* U herinneren
Aan het onze!

“Second face”: waarschijnlijk het hemelse voorkomen, als het aardse gezicht het eerste is.
Het gedicht vormt de conclusie in een brief aan Samuel Bowles: “Lieve m. Bowles. We vertelden u dat we nooit hebben leren bidden – maar onze boezem vol sproeten draagt zijn vrienden – op zijn eigen manier – naar een eenvoudiger hemel – en menigmaal – laten wij daar hun pijn bij de Maagd Maria”.

Teach Him – When He makes the names

Emily Dickinson

Teach Him – When He makes the names –
Such an one – to say –
On his babbling – Berry – lips –
As should sound – to me –
Were my Ear – as near his nest –
As my thought – today –
As should sound –
“Forbid us not” –
Some like “Emily.”

F198/J227/1861

Leer Hem – Wanneer hij namen gaat geven –
Vooral deze – uitspreken –
Met zijn brabbelende – Bessen – lippen –
Het zou – voor mij – klinken –
Was mijn Oor – zo dicht bij zijn nest –
Als mijn gedachten – vandaag –
Het zou klinken als –
“Houd ons niet tegen” –
Zoiets als “Emily.”

“Forbid us not” – misschien heeft Emily Dickinson de woorden van Jezus in gedachten: “‘Laat de kinderen bij Me komen, houd ze niet tegen, want het koninkrijk van God behoort toe aan wie is zoals zij” (Lucas 18,16). Misschien wordt het net zo’n rebel als Emily Dickinson zelf?.
Het gedicht werd kort na de geboorte van Charles Allen Bowles naar haar moeder Mary Bowles gestuurd. Met potlood was erboven “Baby” geschreven.