There came a Day – at Summer’s full,
Entirely for me –
I thought that such – were for the Saints,
Where Resurrections – be –
The Sun – as common – went abroad,
The flowers – accustomed – blew,
As if no soul the solstice passed –
That maketh all things new.
The time was scarce profaned – by speech –
The symbol of a word
Was needless – as at Sacrament,
The Wardrobe – of our Lord –
Each was to each – The Sealed Church –
Permitted to commune
————–– this time –
Lest we too awkward – show –
At Supper of the Lamb.
The Hours slid fast – as Hours will,
Clutched tight – by greedy hands –
So – faces on two Decks – look back –
Bound to opposing lands –
And so – when all the time had leaked –
Without external sound –
Each – bound the Other’s Crucifix –
We gave no other Bond –
Sufficient troth – that we shall rise –
Deposed – at length – the Grave –
To that new Marriage –
Justified – through Calvaries of Love –
J322/F325/1861
In volle Zomer –was er een Dag,
Helemaal voor mij –
Ik dacht dat zo’n dag – voor Heiligen was,
Wanneer er Opstandingen – plaatsvinden –
De zon – zoals gewoonlijk – ging op pad,
De bloemen – bloeiden – simpelweg,
Alsof de zonnewende aan geen ziel voorbijging –
Die maakt alle dingen nieuw –
De tijd nauwelijks ontheiligd – door het spreken –
Het symbool van een woord
Was overbodig – zoals bij het Sacrament,
De Kleding – van onze Heer –
Ieder was voor de ander – De Verzegelde Kerk –
Toegestaan om de Communie te ontvangen
————–– deze keer –
Laat ons – niet te lastig doen –
Bij het Avondmaal van het Lam.
De Uren gleden snel voorbij – zoals Uren doen,
Vastgeklemd – in gretige handen –
Zo – kijken mensen vanuit twee Dekken – terug –
Gehecht aan tegengestelde landen –
En – toen de tijd was weggelekt –
Zonder een geluid te maken –
Ieder – hechtte zich aan het Kruis van de Ander –
We deden elkaar geen andere Belofte –
Genoeg geloof – dat we zullen opstaan –
Onttroond is – eindelijk – het Graf –
Voor dat nieuwe Huwelijk –
Bevestigd – door Kruiswegen van Liefde –
[“Resurrections”: het opstaan van de doden bij het laatste oordeel. In een variant schrijft Emiliy Dickinson “Revelations” (Openbaringen).
“Sacrament”: meestal bedoelt Emily Dickinson het sacrament van de communie, dat op zondag in de eucharistieviering wordt gedeeld. Het kan ook in brede zin worden gelezen als het gebeuren dat God en mens zich met elkaar verbinden.
“Permitted to commune”: in de kerk zijn sterke voorschriften wie wel en niet de communie mogen ontvangen.
Het gedicht kan zeker gelezen worden als een liefdesgedicht. Een intense ontmoeting van twee mensen in de broeierige warmte van de zomer. Mijn voorkeur gaat uit naar een andere interpretatie. Emily Dickinson dicht hier over haar mystieke ervaring: hoe bij de zonnewende de verbondenheid met God de tijd doet stilstaan en uitnodigt tot nieuwe wegen van liefde. Voor haar heeft deze ervaring de waarde van het deelnemen aan de eucharistie in de kerk.]