She slept beneath a tree –
Remembered but by me.
I touched her Cradle mute –
She recognized the foot –
Put on her carmine suit
———And see!
F15/J25/1858
Onder een boom lag ze te slapen –
Alleen ik herinnerde haar.
Ik raakte stil haar Wieg aan –
Ze herkende de voetstap –
Trok haar karmijnrode pak aan
———En kijk!
The feet of people walking home
With gayer sandals go –
The crocus – till she rises –
The vassal of the snow –
The lips at Hallelujah
Long years of practise bore –
Till bye and bye, these Bargemen
Walked – singing – on the shore.
Pearls are the Diver’s farthings
Extorted form the sea –
Pinions – the Seraph’s wagon –
Pedestrian once – as we –
Night is the morning’s canvas
Larceny – legacy –
Death – but our rapt attention
To immortality.
My figures fail to tell me
How far the village lies –
Whose peasants are the angels –
Whose cantons dot the skies –
My Classics vail their faces –
My faith that Dark adores –
Which from it’s solemn abbeys
Such resurrection pours!
F16/J7/1858
De voeten van wie huiswaarts gaan
Stappen met vrolijker sandalen –
De krokus – tot ze opkomt –
Is de vazal van de sneeuw –
Stemmen hebben jarenlang
Geoefend op het Hallelujah –
Tot dit Scheepsvolk uitzwaait
Liepen ze – zingend – op de wal.
Parels zijn kleingeld voor de Duiker,
Afgetroggeld van de zee –
Vleugels – de wagen van de Engel –
Ooit gingen ze te voet – zoals wij –
De nacht is het canvas van de morgen
Leven ontnemen – erfenis –
Dood – slechts onze fascinatie
Voor onsterfelijkheid.
Mijn getallen vertellen me niet
Hoe ver het dorp is –
Waar boeren engelen zijn –
En hun velden de lucht bezaaien –
Mijn Klassieken verhullen hun gezichten –
Mijn geloof houdt erg van dat Duister –
Dat uit zijn statige abdijen
Zoveel opstanding laat stromen!
It’s all I have to bring today –
This, and my heart beside –
This, and my heart, and all the fields –
And all the meadows wide –
Be sure you count – sh’d I forget
Some one the sum could tell –
This, and my heart, and all the Bees
Which in the Clover dwell.
F17/J26/1858
Het is alles wat ik te brengen heb vandaag –
Dit, en mijn hart erbij –
Dit, en mijn hart, en alle velden –
En al de uitgestrekte weilanden –
Tel ze maar – mocht ík vergeten
Iemand het aantal te vertellen –
Dit, en mijn hart, en al de Bijen
Die in het Klaver wonen.
Morns like these – we parted –
Noons like these – she rose –
Fluttering first – then firmer
To her fair repose.
Never did she lisp it –
It was not for me –
She – was mute from transport –
I – from agony –
Till – the evening nearing
One the curtains drew –
Quick! A sharper rustling!
And this linnet flew!
F18/J27/1858
Op ochtenden als deze – gingen we uit elkaar –
Op middagen als deze – stond ze op –
Eerst wat trillend – dan krachtiger
Naar haar verdiende rustplaats.
Nooit brabbelde ze erover –
Mijn ding was het niet –
Zij – was sprakeloos van vervoering –
Ik – van doodsangst –
Tot – tegen de avond
Iemand aan de gordijnen trok –
Meteen! Een intenser geritsel!
En deze kneu vloog!
So has a Daisy vanished
From the fields today –
So tiptoed many a slipper
To Paradise away –
Oozed so, in crimson bubbles
Day’s departing tide –
Blooming – tripping – flowing –
Are ye then with God?
F19/J28/1858
Zó verdween een Madeliefje
Vandaag uit het veld –
Zó tippelde menig muiltje
Op weg naar het Hemels Paradijs –
En zo vloeide, in karmijnrode bellen
Het afgaande tij van de dag.
Bloeiend – huppelend – stromend –
Ben jij nu bij God?
If those I loved were lost
The Crier’s voice w’d tell me –
If those I loved were found
The bells of Ghent w’d ring –
Did those I loved repose
The Daisy would impel me.
Philip – when bewildered
Bore his riddle in!
F20/J29/1858
Als van wie ik hield verloren gingen
Laat de Stadsomroeper het me zeggen –
Als van wie ik hield gevonden werd
Laat de klokken van Gent luiden –
Lagen van wie ik hield te rusten
Laat de Madeliefjes mij ervan overtuigen.
Filips – destijds verbijsterd
Nam zijn raadsel mee!
The Gentian weaves her fringes–
The Maple’s loom is red–
My departing blossoms
———Obviate parade.
F21/J18/1858
De Gentiaan weeft haar franjes –
Het vlechtwerk van de Esdoorn is rood –
Mijn vertrekkende bloemen
———Verijdelen een parade.
The Gentian weaves her fringes–
The Maple’s loom is red–
My departing blossoms
———Obviate parade.
A brief, but patient illness –
An hour to prepare –
And one below, this morning
Is where the angels are –
It was a short procession –
The Bobolink was there –
An aged Bee addressed us –
And then we knelt in prayer –
We trust that she was willing –
We ask that we may be.
Summer – Sister – Seraph!
Let us go with thee!
In the name of the Bee –
And of the Butterfly –
And of the Breeze – Amen!
De Gentiaan weeft haar franjes –
Het vlechtwerk van de Esdoorn is rood –
Mijn vertrekkende bloemen
———Verijdelen een parade.
Een kort, maar geduldig ziekbed –
Eén uur om je voor te bereiden –
En vanmorgen, is één van hier beneden,
Waar de engelen zich bevinden –
Het was een korte stoet –
De Troepiaal was erbij –
Een bejaarde Bij sprak ons toe –
En toen knielden wij in gebed –
We vertrouwen erop dat ze bereid was –
We vragen dat wij het mogen zijn.
Zomer – Zuster – Serafijn!
Laat ons met u meegaan!
In de naam van de Bij –
De Vlinder –
En het Briesje – Amen!