Unit, like Death, for Whom?
True, like the Tomb,
Who tells no secret
Told to Him –
The Grave is strict –
Tickets admit
Just two – the Bearer –
And the Borne –
And seat – just One –
The Living – tell –
The Dying – but a Syllable –
The Coy Dead – None –
No Chatter – here – no tea –
So Babbler, and Bohea – stay there –
But Gravity – and Expectation – and Fear –
A tremor just, that All’s not sure.

J408/F543/1862

Een Onderkomen, zoals de Dood, voor Wie?
Klopt, net als het Graf,
Dat geen geheim prijsgeeft
Wat eraan verteld is –
Het Graf is streng –
De Kaartjes laten
Slechts twee toe – de Drager –
En wie Gedragen wordt –
En zitplaats – slechts Eén –
De Levenden – spreken –
De Stervenden – amper een Woord –
De Stille Doden – Niets –
Geen Gebabbel – hier – geen thee –
Dus Babbelkous, en Bohea – blijf daar –
Maar Ernst – en Afwachting – en Angst –
Gewoon een huivering, dat Alles niet zeker is.

Who occupies this House?
A Stranger I must judge
Since No one know His Circumstance –
‘Tis well the name and age

Are writ upon the Door
Or I should fear to pause
Where not so much as Honest Dog
Approach encourages.

It seems a curious Town –
Some Houses very old,
Some – newly raised this Afternoon,
Were I compelled to build

It should not be among
Inhabitants so still
But where the Birds assemble
And Boys were possible.

Before Myself was born
‘Twas settled, so they say,
A Territory for the Ghosts –
And Squirrels, formerly.

Until a Pioneer, as
Settlers often do
Liking the quiet of the Place
Attracted more unto –

And from a Settlement
A Capital has grown
Distinguished for the gravity
Of every Citizen –

The Owner of this House
A Stranger He must be –
Eternity’s Acquaintances
Are mostly so – to me –

J892/F1069/1864

Wie bewoont dit Huis?
Een Vreemdeling moet ik aannemen
Omdat Niemand zijn Situatie kent –
Het is goed dat de naam en leeftijd

Op de Deur geschreven staan
Of ik zou bang zijn om stil te staan
Waar zelfs geen Trouwe Hond
Aanzet om dichterbij te komen –

Het ziet eruit als een Vreemde Stad –
Enkele Huizen, erg oud,
Sommigen – vanmiddag pas opgebouwd,
Zou ik moeten bouwen

Dan deed ik het niet tussen
Zulke stille Bewoners
Maar waar de Vogels samenkomen
En Kinderen mogelijk zouden zijn.

Vóór Ikzelf geboren was
Was het al bewoond, zo zeggen ze,
Een Domein voor Geesten –
En Eekhoorns, vroeger.

Tot een Pionier, zoals
Kolonisten vaak doen
De rust van de Plek leuk vond
En er Meer aantrok –

En uit een Nederzetting
Is een Metropool gegroeid.
Gedistingeerd door de gewichtigheid
Van elke Burger –

De Eigenaar van het Huis
Moet een Vreemdeling zijn –
Kennissen van de Eeuwigheid
Zijn dat meestal – voor mij –

The Black Berry – wears a Thorn in his side –
But no Man heard Him cry –
He offers His Berry, just the same
To Partridge – and to Boy –

He sometimes holds upon the Fence –
Or struggles to a Tree –
Or clasps a Rock, with both His Hands –
But not for Sympathy –

We – tell a Hurt – to cool it –
This Mourner – to the Sky
A little further reaches – instead –
Brave Black Berry –

J554/F548/1862

De Braam – draagt een Doorn in haar zij –
Maar Niemand hoorde Haar huilen –
Zij biedt Haar Bes aan, evengoed
Aan een Patrijs – als aan een Kind –

Soms houdt zij zich vast aan het Hek –
Of worstelt tegen een Boom –
Of klampt zich aan een Rots, met beide Handen –
Maar niet uit Medeleven –

Wij zeggen – dat je Pijn – moet verkoelen –
In plaats daarvan – reikt deze Rouwende –
Een beetje verder – naar de Hemel –
Dappere Braam –