A Sickness of this World
———it most occasions
When Best Men die.
A Wishfulness their far Condition
To occupy.
A Chief indifference, as Foreign
A World must be
Themselves forsake – contented,
For Deity.
F993/J1044/1865
Ziek zijn van deze Wereld
———roept het bijna altijd op
Wanneer de Besten sterven.
Een Verlangen om hun verre Staat
Te kunnen innemen.
Volkomen Onverschillig, zo Vreemd
Moet een Wereld zijn
Die zij zelf verlaten – verheugd,
Om naar God te gaan.
He scanned it – staggered –
Dropped the Loop
To Past or Period –
Caught helpless at a sense as if
His Mind were going blind –
Groped up, to see if God was there –
Groped backward at Himself
Caressed a Trigger absently
And wandered out of Life.
F994/J1062/1865
Hij bekeek het nauwkeurig – wankelde –
Verloor het Contact
Met het Verleden of Heden –
Hulpeloos gevangen in een gevoel alsof
Zijn Geest blind ging worden –
Tastte omhoog, om te zien of God daar was –
Tastte terug naar Zichzelf
Streelde afwezig een Trekker
En dwaalde het Leven uit.
The Missing All – prevented me
From missing minor things –
If nothing larger than a world’s
Departure from a Hinge
Or Sun’s Extinction – be observed –
‘Twas not so large that I
Could lift my Forehead from my work
For Curiosity –
F995/J985/1865
Het Missen van Alles – voorkwam dat Ik
Kleinere Dingen ging missen.
Als niets groters dan een Wereld
Die van zijn As losschiet
Of dat de Zon uitdooft – wordt gezien –
Was er niets zo groots waarvoor Ik
Uit Nieuwsgierigheid
Mijn Hoofd zou losmaken van mijn werk –
I heard, as if I had no Ear
Until a Vital Word
Came all the way from Life to me
And then I knew I heard.
I saw, as if my Eye were on
Another, till a Thing
And now I know ’twas Light, because
It fitted them, came in.
I dwelt, as if Myself, were out,
My Body but within
Until a Might detected me
And set my kernel in.
And Spirit turned unto the Dust
“Old Friend, thou knowest me,”
And Time went out to tell the News
And met Eternity.
F996/J1039/1865
Ik hoorde, alsof ik geen oren had
Tot een Vitaal Woord
Helemaal vanuit het Leven tot me kwam
En toen wist ik dat ik hoorde.
Ik zag, alsof mijn Oog naar
Iets anders keek, totdat een Ding
Waarvan ik nu weet dat het Licht was, want
Dat paste erbij – bij me binnenkwam.
Ik leefde, alsof Ikzelf, erbuiten stond,
Alleen mijn lichaam was erbij
Tot een Macht mij ontdekte
En mijn ziel erin legde.
En de Geest richtte zich tot het Stof
“Oude Vriend, jij kent mij,”
En de Tijd ging heen om het Nieuws te vertellen
De Eeuwigheid tegemoet.
Not so the infinite Relations – Below
Division is Adhesion’s forfeit – On High
Affliction but a Speculation – And Wo
A Fallacy, a Figment, We knew –
F997/J1040/1865
Anders als eeuwige Relaties – is hier Beneden
Scheiding de prijs voor Verbinding – Boven
Is Lijden slechts Denkbeeldig – En Pijn
Een Misvatting, een Verzinsel, weten We –
Somewhat, to hope for,
Be it ne’er so far
Is Capital against Despair –
Somewhat, to suffer,
Be it ne’er so keen –
If terminable, may be borne.
F998/J1041/1865
Ergens, op hopen,
Laat het niet te ver weg zijn
Is Cruciaal tegen Wanhoop –
Ergens, onder lijden
Laat het niet te heftig zijn –
Is te dragen, als het tijdelijk is.
Spring comes on the World –
I sight the Aprils –
Hueless to me, until thou come
As, till the Bee
Blossoms stand negative,
Touched to Conditions
By a Hum –
F999/J1042/1865
Lente komt over de Wereld –
Ik krijg het Voorjaar in zicht –
Zonder Kleur voor mij, tot jij komt
Net zo, tot de Bij
De lusteloze Bloemen,
Aanzet tot Leven
Door Gezoem –