We introduce ourselves
To Planets and to Flowers
But with ourselves
Have etiquettes
Embarrassments
And awes
F1184/J1214/1870
Wij stellen onszelf voor
Aan Planeten en Bloemen
Maar onder ons
Hebben we etiquettes
Gêne
En schrik
We introduce ourselves
To Planets and to Flowers
But with ourselves
Have etiquettes
Embarrassments
And awes
F1184/J1214/1870
Wij stellen onszelf voor
Aan Planeten en Bloemen
Maar onder ons
Hebben we etiquettes
Gêne
En schrik
Had we known the Ton she bore
We had helped the terror
But she straighter walked for Freight
So be her’s the error –
F1185/J1124/1870
Hadden we de Last die ze droeg gekend
We hadden geholpen met de paniek
Maar zij ging rechter lopen met haar Vracht
Dus mag het haar fout zijn –
Oh Sumptuous moment
Slower go
That I may gloat on thee –
‘Twill never be the same to starve
Now I abundance see –
Which was to famish, then or now –
The difference of Day
Ask him unto the Gallows led –
With morning in the sky
F1186/J1125/1870
O tijd van Weelde
Verstrijk langzamer
Dat ik me in jou mag verkneukelen –
Honger hebben zal nooit meer hetzelfde zijn
Nu ik tegen overvloed aankijk –
Hoe het was om te verhongeren, toen of nu –
Een verschil van dag en nacht
Vraag het wie naar de Galg wordt geleid
Met de ochtend in de lucht
A great Hope fell
You heard no noise
The Ruin was within
Oh cunning Wreck
That told no Tale
And let no Witness in
The mind was built for mighty Freight
For dread occasion planned
How often foundering at Sea
Ostensibly, on Land
F1187/J1123a/1870
Alle Hoop stortte in
Je hoorde geen geluid
De Puinhoop lag vanbinnen
O gewiekst Wrak
Dat niets Verklapte
En geen Getuigen naliet
De geest werd gebouwd voor zware Lasten
Voor het ergste ontworpen
Hoe vaak gebeurt het vergaan op Zee
Blijkbaar, aan Land
A not admitting of the wound
Until it grew so wide
That all my Life had entered it
And there were troughs beside –
A closing of the simple lid
That opened to the sun
Until the tender Carpenter
Perpetual nail it down –
F1188/J1123b/1870
De wond blijven ontkennen
Tot die zo groot werd
Dat heel mijn Leven erin verdween
En nog waren er diepten over –
Het simpel afsluiten van het ooglid
Dat openging naar de zon
Tot de tedere Timmerman
Het Voorgoed dicht nagelde –
That this should feel the need of Death
The same as those that lived
Is such a Feat of Irony
As never was achieved –
Not satisfied to ape the Great
————in his simplicity
The small must die, the same as he –
Oh the audacity –
F1189/J1112/1870
Dat dit behoefte aan Dood zou voelen
Net als zij die geleefd hebben
Is zo’n Knap Staaltje Ironie
Nog nooit vertoond –
Ontevreden om in zijn eenvoud
————de Grote na te apen
Moet ook de kleine sterven, net als hij –
O, wat een brutaliteit –
The Frost was never seen –
If met, too rapid passed,
Or in too unsubstantial Team –
The Flowers notice first
A Stranger hovering round
A Symptom of alarm
In Villages remotely set
But search effaces him
Till some retrieveless night
Our Vigilance at waste
The Garden gets the only shot
That never could be traced.
Unproved is much we know –
Unknown the worst we fear –
Of Strangers is the Earth the Inn
Of Secrets is the Air –
To Analyze perhaps
A Philip would prefer
But Labor vaster than myself
I find it to infer.
F1190/J1202/1870
De Vorst laat zich nooit zien –
Als je hem tegenkomt, is hij te rap voorbij,
Of in een undercover Team –
Bloemen hebben hem eerst in de gaten
Een Vreemdeling die rondzwerft
Een Alarmsignaal
In Dorpen in de verte
Maar het zoeken laat hem verdwijnen
Tot in een zorgeloze nacht
Onze Waakzaamheid in rook opgaat
De Tuin krijgt het enige schot
Dat nooit is te traceren.
Veel van wat we weten valt niet te bewijzen –
Onwetendheid is onze grootste angst –
Van Vreemden is de Aarde de Herberg
Van Geheimen de Lucht –
Analyseren misschien
Dat zou een Filippus liever doen
Maar dit Werk gaat ver boven mijn macht
Mag ik concluderen.