Where bells no more affright the morn –
Where scrabble never comes –
Where very nimble Gentlemen
Are forced to keep their rooms –
Where tired Children placid sleep
Thro’ Centuries of noon
This place is Bliss – this town is Heaven –
Please, Pater, pretty soon!
“Oh could we climb
———where Moses stood,
And view the Landscape o’er”
Not Father’s bells – nor Factories,
Could scare us any more
F114/J112/1859
Waar geen klok meer de morgen opschrikt –
Waar nooit geschreeuwd wordt –
Waar zeer opgewonden Heren
In hun kamers moeten blijven –
Waar vermoeide Kinderen rustig slapen
Tijdenlang in de middag
Zo’n plek is Zalig – zo’n stad is de Hemel –
Alsjeblieft, Vader, schiet op!
“Och, dat we konden klimmen
———naar waar Mozes stond,
En het landschap overzien.”
Niet de klokken van Vader – noch de Fabrieken,
Zouden ons meer bang kunnen maken
“Scrabble”: gekrabbel, maar ook herrie, geschreeuw. Beiden zijn mogelijk, want ook gekrabbel is niet wat een dichter graag ziet.
“Bells” – Emily Dickinson ergerde zich aan haar vader die vroeg in de morgen de huiselijke klok luidde.
“Pater’: vader (Latijn).
De eerste twee regels van de laatste strofe zijn een citaat uit There is a land of pure delight, een hymne van Isaac Watts (1674-1748).