When Roses cease to bloom, Sir,
And Violets are done –
When Bumblebees in solemn flight
Have passed beyond the Sun –
The hand that paused to gather
Upon this Summer’s day
Will idle lie – in Auburn –
Then take my flowers – pray!
J32/F8/1858
Wanneer Rozen niet meer bloeien, Heer,
En Viooltjes zijn vergaan –
Als Hommels in hun plechtige vlucht
Achter de Zon verdwenen zijn –
Zal de hand gestopt met plukken
Op deze Zomerdag
Stil liggen – in Auburn –
Neem dan mijn bloemen aan – bid!
I’ve known a Heaven, like a Tent –
To wrap its shining Yards –
Pluck up its stakes, and disappear –
Without the sound of Boards
Or Rip of Nail – Or Carpenter –
But just the miles of Stare –
That signalize a Show’s Retreat –
In North America –
No Trace – no Figment of the Thing –
That dazzled, Yesterday,
No Ring – no Marvel –
Men, and Feats –
Dissolved as utterly –
As Bird’s far Navigation
Discloses just a Hue –
A plash of Oars, a Gaiety –
Then swallowed up, of View.
J243/F257/1861
Ik heb een Hemel gezien, zoals een Circus –
Zijn stralende Tenten uitvouwt –
De palen optrekt, en verdwijnt –
Zonder het geluid van Planken,
Of het Uittrekken van Spijkers – of Timmerman –
Alleen maar het eindeloze Staren –
Dat het Vertrek van een Show bespeurt –
In Noord-Amerika –
Geen Spoor – geen Aanwijzing van het Ding
Dat gisteren, imponeerde,
Geen Echo – geen Wonder –
Mannen, en Stoer Gedoe –
Net zo volledig opgelost –
Als een Vogel die ver wegvliegt
En slechts een vleugje kleur laat zien –
Een gekletter van vleugels, een Vrolijkheid –
Dan verzwolgen, uit het Zicht.
PINE BOUGH –
A feather from the Whippoorwill
That everlasting – sings!
Whose galleries – are Sunrise –
Whose Opera – the Springs –
Whose Emerald Nest the Ages spin
Of mellow – murmuring thread –
Whose Beryl Egg, what Schoolboys hunt
In “Recess” – Overhead!
J161/F208/1861
DENNENTAK –
Een veer van de Nachtzwaluw
Die onophoudelijk – zingt!
Wiens salon – Zonsopgang is –
Wiens Opera – de Lente is –
Wiens Groene Nest de Eeuwen spint –
Met zachte – ruisende draad –
Wiens Blauwe Ei het is, waar Schooljongens
In de vakantie naar jagen – Daarboven!
In lands I never saw – they say
Immortal Alps look down –
Whose Bonnets touch the firmament –
Whose Sandals touch the town –
Meek at whose everlasting feet
A Myriad Daisy play –
Which, Sir, are you and which am I
Upon an August day?
J124/F108/1859
In landen die ik nooit heb gezien – zeggen ze
Dat Onsterfelijke Alpen neerkijken –
Hun Mutsen raken de hemel –
Hun Slippers reiken tot aan de stad –
Aan hun eeuwige voeten spelen gedwee
Ontelbare Madeliefjes –
Welke, meneer, bent u en welke ben ik
Op een dag in augustus ?
Many cross the Rhine
In this cup of mine.
Sip old Frankfort air
From my brown Cigar.
J123/F107/1859
Menigeen gaat de Rijn over
In dit glas van mij.
Geniet van de oude Frankfurt lucht
Uit mijn bruine sigaar.
In 1950 voltooide de Amerikaanse componist Aaron Copland (1900-1990) het muzikale werk Twelve Poems of Emily Dickinson. Het is zijn langste werk voor solozang, geschreven voor sopraan en piano. De eerste uitvoering vond plaats met de zangeres Alice Howland.
Coplands begon met het gedicht “Omdat ik niet kon stoppen voor de dood”. Zelf beschrijft hij haar poëzie als “taal die fris, nauwkeurig, volkomen uniek en zeer Amerikaans was”. En: “Ik heb dit nooit bedoeld als een liederencyclus. Elk nummer is bedoeld om op zichzelf compleet te zijn, maar ik geef er de voorkeur aan dat ze als een cyclus worden gezongen. Ze lijken een cumulatief effect te hebben.”
Lees verder →
My River runs to thee –
Blue Sea! Wilt welcome me?
My River wait reply –
Oh Sea – look graciously –
I’ll fetch thee Brooks
From spotted nooks –
Say – Sea – Take Me!
J162/F219/1861
Mijn Rivier loopt naar u –
Blauwe Zee! Wil je mij verwelkomen?
Mijn rivier wacht op antwoord –
O Zee – kijk toch vriendelijk –
Ik zal je Beken brengen
Uit schaduwrijke uithoeken –
Zeg – Zee – Neem Mij mee!