On my volcano grows the Grass
A meditative spot –
An acre for a Bird to choose
Would be the General thought –
How red the Fire rocks below
How insecure the sod
Did I disclose
Would populate with awe my solitude.
F1743/J1677/Jaartal onbekend
Op mijn vulkaan groeit Gras
Een meditatieve plek –
Voor Vogels een uitgelezen veld
Zou je over ’t Algemeen denken –
Hoe rood de Vuurstenen daaronder
Hoe precair de groene zoden
Maakte ik ze open
Zou mijn afzondering ontzag inboezemen.
To their apartment deep
No ribaldry may creep
Untumbled this abode
By any man but God –
F1744/J1701/Jaartal onbekend
Diep in haar woning
Mag geen vuiligheid binnensluipen
Dit verblijf wordt door
Niemand behalve God gestoord –
Unto a broken heart
No other one may go
Without the high prerogative
Itself hath suffered too
F1745/J1704/Jaartal onbekend
Tot een gebroken hart
Mag geen ander gaan
Zonder het hoge voorrecht
Ook geleden te hebben
Those final Creatures, – who they are –
That faithful to the close
Administer her ecstasy,
But just the Summer knows.
F1746/J1766/Jaartal onbekend
Die laatste Wezens, – wie zijn ze –
Die tot aan het einde trouw
Hun Extase schenken,
Maar alleen de Zomer weet het.
That Love is all there is
Is all we know of Love
It is enough, the freight should be
Proportioned to the groove.
F1747/J1765/Jaartal onbekend
Dat Liefde alles is
is al wat wij van Liefde weten
Dat is genoeg, de lading hoort
Te passen bij het getrokken spoor.
Op de grafsteen van Annemiek, mijn levensmaatje, staat een korte tekst gegraveerd: Liefde is alles. Het past helemaal bij haar. Het is ook een verwijzing naar de mystica Hadewijch (‘Minne is al’). Een gevoelige uitdrukking voor mij die in dit gedicht nog een dieper spoor krijgt.
As subtle as tomorrow
That never came,
A warrant, a conviction,
Yet but a name.
F1748/J1713/Jaartal onbekend
Zo subtiel als morgen
Die nooit is gekomen,
Is een zekerheid, een overtuiging,
Maar een naam, niets meer.
By a departing light
We see acuter, quite,
Than by a wick that stays.
There’s something in the flight
That clarifies the sight
And decks the rays
F1749/J1714/Jaartal onbekend
Bij vervagend licht
Zien we scherper, inderdaad,
Dan met een lampenpit die aan blijft.
Er is iets met verdwijnen
Wat het zicht verheldert
En de lichtstralen toedekt