Tag archieven: Roodborst

I have a Bird in Spring

Emily Dickinson

I have a Bird in Spring
Which for myself doth sing –
The spring decoys.
And as the summer nears –
And as the Rose appears,
Robin is gone.

Yet do I not repine
Knowing that Bird of mine
Though flown –
Learneth beyond the sea
Melody new for me
And will return.

Fast in safer hand
Held in a truer Land
Are mine –
And though they now depart,
Tell I my doubting heart
They’re thine.

In a serener Bright,
In a more golden light
I see
Each little doubt and fear,
Each little discord here
Removed.

Then will I not repine,
Knowing that Bird of mine
Though flown
Shall in distant tree
Bright melody for me
Return.

F4/J5/1854

Ik heb een Vogel in de Lente
Die alleen maar voor mij zingt –
Dat de lente lokt.
En als de zomer er aankomt
En de Roos opdaagt,
Is de Roodborst verdwenen.

Toch klaag ik niet,
Want ik weet dat die Vogel van mij,
Hoewel gevlogen –
Overzee een nieuwe Melodie
Leert voor mij
En zal terugkomen.

Stevig in veiliger handen
Worden op vertrouwder Grond
De mijne vastgehouden
En ondanks dat zij nu vertrekken,
Zeg ik mijn wankel hart
Dat zij de jouwe zijn.

Met meer serene Glans,
In een meer gouden licht
Zie ik dat
Elk beetje twijfel en angst,
Elke kleine wanklank van hier
Weggenomen zijn.

Dus klaag ik niet,
Want ik weet dat die Vogel van mij
Hoewel gevlogen
In een boom ergens ver weg
Levenslustige muziek voor mij
Terugbrengen zal.

“Robin” is de Amerikaanse roodborstlijster (Turdus migratorius). Het is een van de favoriete vogels van Emily Dickinson. De vogel staat bekend om zijn melodieuze zang. Het ligt voor de hand om te vertalen met ‘roodborstje’. Dat klinkt echter te schattig, want de Amerikaanse Roodborstlijster is groter en schichtiger. Hij gedraagt zich meer als een ekster of kauw. Daarom is bij de vertaling gekozen voor het stoere ‘roodborst’. Vaak verschijnen de eerste roodborstlijsters aan het einde van de winter. Emily Dickinson noemt hen de voorbode van de lente. Deze zangvogel legt blauwe eieren. De blauwe kleur voorkomt dat de zon het ei te snel opwarmt.

Uit een brief aan haar geliefde Susan Gilbert die met haar broer Austin. De brief eindigt met het gedicht, voorafgegaan door: “Weinigen zijn mij gegeven, en als ik ze zo liefheb, dat ze vanwege idolatrie van mij verwijderd worden – stik ik helemaal, en de golf sterft weg in het grenzeloze blauw, en niemand behalve ik weet, dat ik vandaag onderging. Wij hebben heel aangenaam samen opgetrokken – Misschien is dit het punt, waarop onze wegen uiteengaan – ga dan gaan zingend door, Sue, en op de verre heuvel reis ik verder.” Toch bleven ze elkaar zien en schrijven in hartstochtelijke gedichten en brieven.

I dreaded that first Robin, so

Emily Dickinson

I dreaded that first Robin, so,
But He is mastered, now,
I’m some accustomed to Him grown,
He hurts a little, though –

I thought If I could only live
Till that first Shout got by –
Not all Pianos in the Woods
Had power to mangle me –

I dared not meet the Daffodils –
For fear their Yellow Gown
Would pierce me with a fashion
So foreign to my own –

I wished the Grass would hurry –
So – when ’twas time to see –
He’d be too tall, the tallest one
Could stretch – to look at me –

I could not bear the Bees should come,
I wished they’d stay away
In those dim countries where they go,
What word had they, for me?

They’re here, though; not a creature failed –
No Blossom stayed away
In gentle deference to me –
The Queen of Calvary –

Each one salutes me, as he goes,
And I, my childish Plumes,
Lift, in bereaved acknowledgment
Of their unthinking Drums –

F347/J348/1862

Ik had zo’n schrik, voor die eerste Roodborst,
Maar nu, heb ik Hem onder controle,
Ik ben er al wat aan gewend dat Hij groot is
Toch, doet Hij me nog een beetje zeer –

Ik dacht als ik het maar kon overleven
Tot die eerste Kreet voorbij was –
Geen van de Piano’s in het Bos
Had zo’n kracht om mij plat te drukken –

Narcissen ging ik uit de weg –
Uit angst dat hun Gele Jurken
Mij een mode zouden opdringen
Die zo vreemd was aan mijn eigen –

Ik wenste dat het Gras zich zou haasten –
Zo – dat als het tijd was om te kijken –
Het te lang zou zijn en zo’n langert
Zich moest uitrekken om mij te zien –

Ik kon de komst van de Bijen niet verdragen,
Ik wou dat ze wegbleven
Uit die schemerige landen waar ze heen gaan,
Wat hadden ze mij te zeggen?

Toch zijn ze er; geen schepsel ontbreekt –
Geen Bloem bleef weg
Uit beleefde eerbied voor mij –
De Koningin van de Kruisweg –

Ieder van hen begroet mij, zodra hij komt,
En ik, verhef kinderlijk mijn Pluimen,
Diepbedroefd en dankbaar
Voor hun onbezonnen Geroffel –

“Robin”: Roodborstlijster. Het is een van de favoriete vogels van Emily Dickinson. De vogel staat bekend om zijn melodieuze zang.
Het ligt voor de hand om te vertalen met ‘roodborstje’. Dat klinkt echter te schattig, want de Amerikaanse Roodborstlijster is groter en schichtiger. Hij gedraagt zich meer als een ekster of kauw. Daarom is bij de vertaling gekozen voor het stoere ‘roodborst’.
Vaak verschijnen de eerste roodborstlijsters aan het einde van de winter. Emily Dickinson noemt hen de voorbode van de lente. Deze zangvogel legt blauwe eieren. De blauwe kleur voorkomt dat de zon het ei te snel opwarmt.

You’ll know Her – by Her Foot

Emily Dickinson

You’ll know Her – by Her Foot –
The smallest Gamboge Hand
With Fingers – where the Toes should be –
Would more affront the Sand –

Than this Quaint Creature’s Boot –
Adjusted by a Stern –
Without a Button – I could vouch –
Unto a Velvet Limb –

You’ll know Her – by Her Vest –
Tight fitting – Orange – Brown –
Inside a Jacket duller –
She wore when she was born –

Her Cap is small – and snug –
Constructed for the Winds –
She’d pass for Barehead – short way off –
But as She Closer stands –

So finer ’tis than Wool –
You cannot feel the Seam –
Nor is it Clasped unto of Band –
Nor held upon – of Brim –

You’ll know Her – by Her Voice –
At first – a doubtful Tone –
A sweet endeavor – but as March
To April – hurries on –

She squanders on your Ear
Such Threnodies of Pearl –
You beg the Robin in your Brain
To keep the other – still –

F604/J634/1863

Je kunt Haar kennen – aan Haar Voet –
Het kleinste Goudgele Handje
Met Vingers – waar Tenen moeten zitten –
Zou het Zand meer schofferen

Dan deze Vreemde Laars van het Schepsel –
Aan de achterkant bevestigd –
Zonder Knop – kan ik garanderen –
Aan een Fluwelen Ledemaat –

Je kunt Haar kennen – aan haar Vest –
Strakzittend – Oranje – Bruin –
Daaronder een saaier Jasje –
Dat ze droeg toen ze geboren werd –

Haar Pet is klein – sluit nauw aan –
Gemaakt voor de Wind –
Op afstand – gaat ze door voor een Kaalkop –
Maar zodra Zij Dichterbij komt –

Is die zoveel fijner dan Wol –
Je kunt de Naad niet voelen –
En het is niet Vastgezet met een Lint –
En niet vastgehouden – aan de Boord –

Je kunt haar kennen – aan Haar Stem –
In het begin – een onzekere Klank –
Een zoete poging – maar als Maart
Naar April – opschiet –

Smijt ze in je Oor
Zulke Parelschone Treurzangen –
Dat je de Roodborst in je Hoofd smeekt
Om de andere – stil – te houden –

“Gamboge”: saffraangeel, een goudgele kleur gemaakt van de rubberboom (gom).
“By a Stern”: aan de achtersteven.
Varianten:
– voor “smallest” (regel 2): “finest” (mooiste);
– voor “held opon – of”: “has it any” (regel 20): “has it any” (heeft helemaal geen);
– voor “Threnodies” (regel 26): “Extasies” (Extase), “Revenues” (Resultaten of Verspillingen) en “Arguments” (Betogen);
– voor regel 27 en 28: “Deny she is a Robin – now – | And you’re an Infidel –“ (Loochen – nu – dat het om een Roodborst gaat | En je bent een Ongelovige –).

The Robin for the Crumb

Emily Dickinson

The Robin for the Crumb
Returns no syllable
But long records the Lady’s name
In Silver Chronicle.

F810/J864/1864

De Roodborst beantwoordt de Kruimel
Niet met een lettergreep
Maar nog lang legt hij de naam van de Dame vast
In Vogelzang.

“Silver Chronicle”: bij Emily Dickinson een uitdrukking voor vogelzang.

The Robin is a Gabriel

Emily Dickinson

The Robin is a Gabriel
In humble circumstances –
His Dress denotes him socially,
Of Transport’s Working Classes –
He has the punctuality
Of the New England Farmer –
The same oblique integrity,
A Vista vastly warmer –
A small but sturdy Residence,
A Self denying Household,
The Guests of Perspicacity
Are all that cross his Threshold –
As covert as a Fugitive,
Cajoling Consternation
By Ditties to the Enemy
And Sylvan Punctuation –

F1520/J1483/1880

De Roodborst is een Gabriël
Verkeert in eenvoudige omstandigheden –
Zijn Kleding kenmerkt hem sociaal gezien,
Onder de Arbeidersklasse van het Vervoer –
Hij heeft de stiptheid
Van de Boer uit New England –
Dezelfde indirecte eerlijkheid,
Een veel warmer Voorkomen –
Een kleine maar stevige Woning,
Onttrekt zich aan het Huishouden,
Gasten die hij meteen in het oog krijgt
Zijn ieder die zijn Drempel overschrijdt –
Voorzichtig als een voortvluchtige,
Verschalkt hij de Opwinding
Met Deuntjes voor de Vijand
En Rustpauzes in het Bos –

“Gabriel”: de aartsengel Gabriël, boodschapper van God.
“Punctuation”: rustpauze in een psalmzang of muziekstuk.
Variant voor “Gabriel”: “Troubadour”.

Quite empty, quite at rest

Emily Dickinson

Quite empty, quite at rest,
The Robin locks her Nest,
——–and tries her Wings.
She does not know a Route
But puts her Craft about
For rumored Springs –
She does not ask for Noon –
She does not ask for Boon –
Crumbless and homeless,
——–of but one request –
The Birds she lost –

F1632/J1606/1884

Heel leeg, heel rustig,
Sluit de Roodborst haar Nest,
——–en probeert haar Vleugels uit.
Ze weet de Weg niet
Maar zet haar Kundigheid in
Naar vermeende Bronnen –
Ze vraagt niet naar de Middag –
Ze vraagt niet om de Zegen –
Zonder Kruimels, zonder huis,
——–met slechts één verzoek –
De Vogels die zij verloor –

“Rumored”: verondersteld, vermeend. Mogelijk de bronnen waar zij denkt dat haar geliefde jongen zijn.
Het gedicht komt uit een brief aan Elizabeth Holland, waarin Emily Dickinson vertelt dat ze een geliefde vriend Otis Lord heeft verloren. Misschien voelt ze zich als de Roodborst met een verlaten nest.