Tagarchief: Roodborst

I dreaded that first Robin, so

Emily Dickinson

I dreaded that first Robin, so,
But He is mastered, now,
I’m some accustomed to Him grown,
He hurts a little, though –

I thought If I could only live
Till that first Shout got by –
Not all Pianos in the Woods
Had power to mangle me –

I dared not meet the Daffodils –
For fear their Yellow Gown
Would pierce me with a fashion
So foreign to my own –

I wished the Grass would hurry –
So – when ’twas time to see –
He’d be too tall, the tallest one
Could stretch – to look at me –

I could not bear the Bees should come,
I wished they’d stay away
In those dim countries where they go,
What word had they, for me?

They’re here, though; not a creature failed –
No Blossom stayed away
In gentle deference to me –
The Queen of Calvary –

Each one salutes me, as he goes,
And I, my childish Plumes,
Lift, in bereaved acknowledgment
Of their unthinking Drums –

J348/F347/1862

Ik was zo bang voor die eerste Roodborst,
Maar Hij is overmeesterd, nu,
Ik ben er al iets aan gewend dat Hij gegroeid is
Hij doet me nog wel een beetje zeer –

Ik dacht als ik maar blijf leven
Tot die eerste Kreet voorbij is –
Geen van de Piano’s in het Bos
Had zo’n kracht om mij te verpletteren –

Narcissen ging ik uit de weg –
Uit angst dat hun Gele Jurken
Mij een mode zouden opdringen
Die zo vreemd was aan mijn eigen –

Ik wenste dat het Gras zich zou haasten –
Zo – dat als het tijd was om te kijken –
Het te lang zou zijn en zo’n langerd
Zich moest uitrekken om mij te zien –

Ik kon het niet hebben dat de Bijen zouden komen,
Ik wou dat ze wegbleven
In die schemerige landen waar ze naartoe gaan,
Welk woord zouden ze daar hebben voor mij?

Ze zijn echter allemaal hier; niemand ontbreekt –
Geen Bloesem bleef weg
Uit diep respect voor mij –
De Koningin van de Kruisweg –

Ieder begroet mij, als hij komt,
En ik verhef kinderlijk mijn Pluimen,
Diepbedroefd
Voor hun onbezonnen Geroffel –

[‘Robin’ is de favoriete vogel van Emily Dickinson. In veel gedichten wordt zij bezongen. Het ligt voor de hand om te vertalen met Roodborstje. Dat is eigenlijk te vriendelijk, want de Amerikaanse ‘Robin’ is de Roodborstlijster. Deze lijster is groter en schichtiger dan het lieve Roodborstje uit Nederland. Hij gedraagt zich meer als een ekster of kauw. Het Amerikaanse beestje zingt melodieuzer dan die van hier. Emily Dickinson gebruikt voor zichzelf graag de titel “Queen of Calvary”.]

I have a Bird in Spring

Emily Dickinson

I have a Bird in Spring
Which for myself doth sing –
The spring decoys.
And as the summer nears –
And as the Rose appears,
Robin is gone.

Yet do I not repine
Knowing that Bird of mine
Though flown –
Learneth beyond the sea
Melody new for me
And will return.

Fast in safer hand
Held in a truer Land
Are mine –
And though they now depart,
Tell I my doubting heart
They’re thine.

In a serener Bright,
In a more golden light
I see
Each little doubt and fear,
Each little discord here
Removed.

Then will I not repine,
Knowing that Bird of mine
Though flown
Shall in distant tree
Bright melody for me
Return.

J5/F4/1854

Ik heb een Vogel in de Lente
Die alleen voor mij zingt –
De lente lokt.
En als de zomer nadert
En de Roos verschijnt,
Is Roodborst verdwenen.

Toch klaag ik niet,
Want ik weet dat die Vogel van mij,
Hoewel gevlogen –
Iets leert overzee
Een nieuwe Melodie voor mij
En zal terugkeren.

Stevig in veiliger handen
Vastgehouden in een eerlijker Land
Zijn de mijne
En hoewel zij nu vertrekken,
Zeg ik mijn twijfelende hart
Dat zij de uwe zijn.

In een serener Helderheid,
In een meer gouden licht
Zie ik
Elk beetje twijfel en angst,
Elke kleine onenigheid van hier
Weggenomen

Dan zal ik niet klagen,
Want nu weet ik dat die Vogel van mij
Hoewel gevlogen
In een boom ergens ver weg
De heldere melodie voor mij zal
Terugbrengen.

[Dit gedicht komt uit een brief aan haar hartsvriendin Susan Gilbert die met Austin, broer van Emily trouwde. Mogelijk hadden Emily en Susan een liefdesrelatie die bleef voortduren toen zij als buren naast elkaar woonden. De brief begint met de directe zin: “Sue, je kunt gaan of blijven. Er is slechts één alternatief. We zijn het dikwijls oneens, deze dagen, en dit moet de laatste keer zijn.” Verder is niets bekend van een verwijdering in deze periode.
Robin – Roodborst – is een koosnaam voor de geliefde vogel die in veel gedichten van Emily Dickinson voorkomt. Het is het Amerikaanse Roodborstje. Een schielijke vogel, een ekster met een rode borst (roodborstlijster). Niet te verwarren met het vriendelijk ogend roodborstje uit onze streken.]

Quite empty, quite at rest

Emily Dickinson

Quite empty, quite at rest,
The Robin locks her Nest,
and tries her Wings.
She does not know a Route
But puts her Craft about
For rumored Springs –
She does not ask for Noon –
She does not ask for Boon,
Crumbless and homeless,
of but one request –
The Birds she lost –

J1606/F1632/1884

Heel leeg, heel rustig,
Doet de Roodborst haar Nest dicht,
en probeert haar Vleugels.
Ze weet de Weg niet
Maar zet haar kundigheid in
Voor de Lentes die zich melden –
Ze vraagt niet naar de Middag –
Ze vraagt niet om de Zegen –
Zonder Kruimels, zonder huis,
met slechts één verzoek –
De Vogels die zij verloor –