Its Hour with itself
The Spirit never shows –
What Terror would enthrall the Street
Could Countenance disclose
The Subterranean Freight
The Cellars of the Soul –
Thank God the loudest Place he made
Is licensed to be still.
F1211/J1225/1871
Tijd voor jezelf
Laat de Geest nooit zien –
Welke Verschrikking boeit de Straat
Als aan het Gezicht te zien zou zijn
De Ondergrondse Vracht
De Kelders van de Ziel –
Dank God dat hij de luidruchtigste Plek schiep
Met het recht om te zwijgen.
My Triumph lasted till the Drums
Had left the Dead alone
And then I dropped my Victory
And chastened stole along
To where the finished Faces
Conclusion turned on me
And then I hated Glory
And wished myself were They.
What is to be is best descried
When it has also been –
Could Prospect taste of Retrospect
The Tyrannies of Men
Were Tenderer, diviner
The Transitive toward –
A Bayonet’s contrition
Is nothing to the Dead –
F1212/J1227/1871
Mijn Triomf duurde tot de Trommels
De Doden met rust hadden gelaten
En toen gaf ik mijn Overwinning op
En verslagen dwaalde ik langs de plek
Waar de gestorven Gezichten
De Conclusie omkeerde voor mij
Toen haatte ik de Glorie
En wenste dat ik Hen was.
Wat zal zijn is het beste te ontwaren
Aan wat al geweest is –
Kon Toekomst zich aan Verleden toetsen
De Menselijke Tirannie
Zou Liefdevoller, goddelijker zijn
Op weg naar het Heengaan –
Stelt voor de Doden
Het berouw van een Bajonet niets voor –
Like Trains of Cars on Tracks of Plush
I hear the level Bee –
A Jar across the Flowers goes
Their Velvet Masonry
Withstands until the sweet Assault
Their Chivalry consumes –
While He, victorious tilts away
To vanquish other Blooms.
F1213/J1224/1871
Als een Rij Wagons op een Spoor van Pluche
Hoor ik de monotone Bij –
Een Geruis schuurt dwars door de Bloemen
Hun Fluwelen Metselwerk
Houdt stand tot de zoete Aanval
Hun Ruiterij verslindt –
Terwijl Hij, als overwinnaar, wegstuift
Om andere Bloemen te veroveren.
Not any higher stands the Grave
For Heroes than for Men –
Not any nearer for the Child
Than numb Three score and Ten –
This latest Leisure equal lulls
The Beggar and his Queen –
Propitiate this Democrat
A Summer’s Afternoon –
F1214/J1256/1871
Het Graf staat niet iets hoger
Voor Helden dan voor gewone Mensen –
Niet iets dichterbij voor het Kind
Dan voor de stramme Zeventiger –
Deze laatste Rust wiegt evengoed
De Bedelaar als zijn Koningin –
Verzoen u met deze Democraat
Op een Zomerse Namiddag –
The harm of Years is on him –
The infamy of Time –
Depose him like a Fashion
And give Dominion room –
Forget his Morning Forces –
The Glory of Decay
Is a minuter Pageant
Than least Vitality.
F1215/J1280/1871
De schade van Jaren drukt op hem –
De schande van de Tijd –
Leg het opzij als een Modetrend
En geef ruimte aan Geestelijke Macht –
Vergeet de Krachten van zijn Ochtend –
De Glorie van Verval
Geeft minder Spektakel
Dan de kleinste Vitaliteit.
A Wind that rose though not a Leaf
In any Forest stirred –
But with itself did cold engage
Beyond the Realm of Bird.
A Wind that woke a lone Delight
Like Separation’s Swell –
Restored in Arctic Confidence
To the Invisible.
F1216/J1259/1871
Een Wind die opstak zonder dat een Blad
Waar ook in het Bos bewoog –
Maar zich kil met zichzelf bezighield
Buiten Bereik van Vogels.
Een Wind die een eenzaam Genot opwekte
Gelijk de Puist van het Scheiden –
In IJselijk Vertrouwen hersteld
Aan het Onzichtbare.
I worked for chaff and earning Wheat
Was haughty and betrayed.
What right had Fields to arbitrate
In matters ratified?
I tasted Wheat and hated Chaff
And thanked the ample friend –
Wisdom is more becoming viewed
At distance than at hand.
F1217/J1269/1871
Ik werkte voor kaf en toen ik Koren verdiende
Was ik hautain en werd verraden.
Welk recht hadden de Velden om te oordelen
Over zaken die goed bevonden zijn?
Ik proefde Koren en haatte het Kaf
En dankte de gulle vriend –
Wijsheid wordt beter gezien
Op afstand dan van dichtbij.