After a hundred years
Nobody knows the Place
Agony that enacted there
Motionless as Peace

Weeds triumphant ranged
Strangers strolled and spelled
At the lone Orthography
Of the Elder Dead

Winds of Summer Fields
Recollect the way –
Instinct picking up the Key
Dropped by memory –

F1149/J1147/1868

Over honderd jaar
Weet niemand de Plek meer
De Doodsstrijd die er plaatsvond
Is dan doodstil als Vrede

Onkruid staat er triomfantelijk in het gelid
Vreemden hangen rond en spellen
De eenzame Letters
Van de Doden van weleer

De Winden van de Zomervelden
Vinden alweer hun weg –
De Drift van de Natuur pakt de Sleutel op
Die het geheugen liet vallen –

‘Tis my first night beneath the Sun
If I should spend it here –
Above him is too low a hight
For his Barometer
Who Airs of expectation breathes
And takes the Wind at prime –
But Distance his Delights confides
To those who visit him

F1151/J1122/1868

Dit is mijn eerste nacht onder de Zon
Als ik die hier zou doorbrengen –
Boven hem staat de hoogte te laag
Voor zijn Barometer
Die Lucht van verwachting uitademt
En de sterkste Wind inhaleert –
Maar Afstand deelt zijn Genoegens
Met hen die hem bekijken

The longest day that God appoints
Will finish with the sun.
Anguish can travel to it’s stake,
And then it must return.

F1153/J1769/1868

De langste dag door God beschikt
Zal eindigen met de zon.
Pijn kan je naar de brandstapel voeren,
En dan moet ze retour.

I noticed People disappeared
When but a little child –
Supposed they visited remote
Or settled Regions wild –
Now know I – They both visited
And settled Regions wild –
But did because they died
A Fact withheld the little child –

F1154/J1149/1869

Ik merkte dat mensen verdwenen
Toen ik nog maar een klein kind was –
Ze zouden verre bezoekjes afleggen
Of gaan wonen in wilde Streken –
Nu weet ik – Zij hebben ze zowel bezocht
Als gingen wonen in wilde Streken –
Maar deden het omdat ze stierven
Een Feit verzwegen voor een kind –