My friend must be a Bird –
Because it flies!
Mortal, my friend must be,
Because it dies!
Barbs has it, like a Bee!
Ah, curious friend!
Thou puzzlest me!
F71/J92/1859
Mijn vriendin moet een Vogel zijn –
Omdat ze vliegt!
Sterfelijk, moet mijn vriendin zijn,
Omdat zij sterft!
Stekels heeft zij, als een Bij!
Ah, zonderlinge vriendin!
Jij bent een raadsel voor mij!
Went up a year this evening!
I recollect it well!
Amid no bells nor bravoes
The bystanders will tell!
Cheerful – as to the village –
Tranquil – as to repose –
Chastened – as to the Chapel
This humble Tourist rose!
Did not talk of returning!
Alluded to no time
When, were the gales propitious –
We might look for him!
Was grateful for the Roses
In life’s diverse bouquet –
Talked softly of new species
To pick another day;
Beguiling thus the wonder
The wondrous nearer drew –
Hands bustled at the moorings –
The crown respectful grew –
Ascended from our vision
To Countenances new!
A Difference – A Daisy –
Is all the rest I knew!
F72/J93/1859
Vanavond al een jaar sinds zijn hemelvaart!
Ik herinner het me nog goed!
Zonder klokgelui of ophef
Weten omstanders te vertellen!
Goedlachs – tegenover de dorpsmensen –
Kalm – als om te rusten –
Gelouterd – waar het de Kerk betreft
Steeg deze bescheiden Toerist op!
Hij had het niet over terugkomen!
Zinspeelde niet op de tijd
Dat, als de wind gunstig was –
We hem mochten opzoeken!
Was dankbaar voor de Rozen
In het veelzijdige boeket des levens –
Sprak zachtjes van nieuwe soorten
Die hij wilde plukken op een nieuwe dag;
Daarmee betoverde hij het wonder
Het wonderbaarlijke kwam nabij
Handen zwaaiden naar de rustplaatsen –
De menigte betuigde haar respect –
Hij steeg op tot uit ons zicht
Op weg naar een nieuwe Gelaat!
Een Verschil – een Madeliefje –
Is alles wat overblijft bij mijn weten!
Angels, in the early morning
May be seen the Dews among,
Stooping – plucking – smiling – flying –
Do the buds to them belong?
Angels when the sun is hottest
May be seen the sands among,
Stooping – plucking – sighing – flying –
Parched the flowers they bear along.
F73/J94/1859
Engelen, in de vroege ochtend
Zijn te zien tussen de Dauw,
Bukkend – plukkend – lachend – vliegend –
Zijn de knoppen van hen?
Engelen, in de brandende zon,
Zijn te zien tussen het zand,
Bukkend – plukkend – zuchtend – vliegend –
Verdroogd, de bloemen die ze meedragen.
My nosegays are for Captives –
Dim – long expectant eyes –
Fingers denied the plucking,
Patient till Paradise –
To such, if they sh’d whisper
Of morning and the moor –
They bear no other errand,
And I, no other prayer.
F74/J95/1859
Mijn boeketten zijn voor Gevangenen –
Voor Doffe – verwachtingsvolle ogen –
Vingers die niet mogen plukken,
Berustend tot aan de Hemel –
Voor hen, als ze zouden fluisteren
Van de morgen en de heide –
Brengen ze geen andere boodschap,
En ik, geen enkel ander gebed.
Sexton! My Master’s sleeping here.
Pray lead me to his bed!
I came to build the Bird’s nest,
And sow the Early seed –
That when the snow creeps slowly
From off his chamber door –
Daisies point the way there –
And the Troubadour.
F75/J96/1859
Grafdelver! Mijn Meester ligt hier te slapen.
Breng me alsjeblieft bij zijn bed!
Ik kwam het Vogelnest bouwen,
En Bijtijds om het zaad te zaaien –
Dat als de sneeuw traag wegkruipt
Van zijn kamerdeur –
Madeliefjes er de weg wijzen –
En de Troubadour.
The rainbow never tells me
That gust and storm are by –
Yet is she more convincing
Than Philosophy.
My flowers turn from Forums –
Yet eloquent declare
What Cato couldn’t prove me
Except the birds were here!
F76/J97/1859
Nooit zegt de regenboog mij
Dat de stormwinden voorbij zijn –
Toch klinkt ze meer overtuigend
Dan Filosofie.
Mijn bloemen mijden het Debat –
Toch verklaren ze welsprekend
Wat Cato mij niet kon aantonen
Als er hier geen vogels waren!
One dignity delays for all –
One mitred afternoon –
None can avoid this purple –
None evade this crown!
Coach it insures, and footmen –
Chamber and state and throng –
Bells, also, in the village,
As we ride grand along!
What dignified attendants!
What service when we pause!
How loyally at parting
Their hundred hats they raise!
How pomp surpassing ermine
When simple You, and I
Present our meek escutcheon
And claim the rank to die!
F77/J98/1859
Eén waardigheid wacht ons allemaal –
Op een eerbiedwaardige middag –
Niemand kan om dit paars heen –
Niemand ontkomt aan deze kroon!
Ze garandeert koets, en lakeien –
Rouwkamer, luister en publiek –
Klokgelui, ook, in het dorp,
Terwijl we plechtig paraderen!
Zo waardig zijn de aanwezigen!
Zo’n kerksfeer als we stilhouden!
Hoe welgemeend heft men bij het afscheid
Honderden hoeden op!
Hoe pracht het hermelijn overtreft
Als Jij en ik, gewoon
Ons bescheiden blazoen tonen
En het recht opeisen om te sterven!