Blossoms will run away –
Cakes reign but a Day,
But Memory like Melody
Is pink Eternally –
F1614/J1578/1883
Bloesems zullen vergaan –
Cakejes zijn slechts één Dag de baas,
Maar Herinneringen net als Muziek
Leven Eeuwig voort –
It would not know if it were spurned,
This gallant little flower –
How therefore safe to be a flower
If one would tamper there.
To enter, it would not aspire –
But may it not despair
That it is not a Cavalier,
To dare and perish there?
F1615/J1579/1883
Ze merkt niet dat ze afgewezen wordt,
Deze galante kleine blom –
Hoe veilig om een bloem te zijn
Als iemand aan je zit.
Contact maken, daar geeft ze niets om –
Maar mag ze niet hopen
Dat er een Ridder komt,
Die voor haar het lef heeft te sterven?
This Me – that walks and works – must die,
Some fair or stormy Day –
Adversity if it may be
Or wild prosperity
The Rumor’s Gate was shut so tight
Before my mind was born
Not even a Prognostic’s push
Can make a Dent thereon –
F1616/J1588/1883
Dit Ik – dat loopt en werkt – moet sterven,
Op zekere dage, mooi of stormachtig –
Als je pech hebt
Dan wel uitbundige voorspoed
De Hemelpoort werd zo stevig gesloten
Nog voor mijn geest was geboren
Dat zelfs de dreun van een Prognose
Er geen Deuk in kan slaan –
To her derided Home
A Weed of Summer came –
She did not know her station low
Nor Ignominy’s name –
Bestowed a summer long
Upon a frameless flower –
Then swept as lightly from disdain
As Lady from her Bower –
Of implements of Bliss are few –
As Jesus says of Him –
“Come unto me” the Moiety
That wafts the Seraphim –
F1617/J1586/1883
Naar haar verachte Huis
Kwam een Zomers Onkruid –
Ze kende haar lagere klasse niet
Noch de naam van haar slechte reputatie –
Huisde een hele zomer lang
Op een bloem zonder uitstraling –
Daarna zomaar uit minachting weggeveegd
Als een Dame uit haar Prieel –
Voor geluk heb je weinig middelen nodig –
Zoals Jezus van Zichzelf zegt –
“Kom tot mij” het Bijbelcitaat
Waar Engelen op af komen –
The Dandelion’s Shield
Is valid as a Star
The Buttercup’s Escutcheon
Sustains him anywhere
Het Schild van de Paardenbloem
Is bruikbaar als een Ster
Het Wapen van de Boterbloem
Ondersteunt hem overal
There came a Wind like a Bugle –
It quivered through the Grass
And a Green Chill upon the Heat
So ominous did pass
We barred the Windows and the Doors
As from an Emerald Ghost –
The Doom’s electric Moccasin
That very instant passed –
On a strange Mob of panting Trees
And Fences fled away
And Rivers where the Houses ran
Those looked that lived – that Day –
The Bell within the steeple wild
The flying tidings told –
How much can come
And much can go,
And yet abide the World!
F1618/J1593/1883
Er kwam een Wind als een Hoorngeschal –
Hij sidderde door het Gras
En een Groene Kilte volgde op de Hitte
Zo onheilspellend
We grendelden Ramen en Deuren
Of het een Griezelige Geest betrof –
Het Onheil van een Bliksemschicht
Sloeg precies dat moment in –
Op een vreemde Groep zwiepende Bomen
En Hekken vluchtten weg
Wie er waren – op die Dag – zagen
Rivieren stromen waar Huizen hoorden.
De Klok in de torenspits
Meldde het rondvliegende nieuws –
Hoeveel kan er komen
En hoe ver kan het gaan,
En toch blijft de Wereld bestaan!
We wear our sober Dresses when we die,
But Summer, frilled as for a Holiday
Adjourns her Sigh –
F1619/J1572/1883
We dragen onze ingetogen Jurken als we sterven,
Maar de Zomer, opgedirkt als voor een Feest
Schort zijn Zuchten op –
The Bobolink is gone –
———-the Rowdy of the Meadow –
And no one swaggers now but me –
The Presbyterian Birds can
———-now resume the Meeting
He gaily interrupted that overflowing Day
When opening the Sabbath
———-in their afflictive Way
He bowed to Heaven instead of Earth
And shouted Let us pray –
F1620/J1591/1883
De Troepiaal is weg –
———-het Tuig van de Wei –
En niemand behalve ik slentert nu –
De Presbyteriaanse Vogels kunnen
———-zo meteen de Samenkomst hervatten
Die hij die overvolle Dag vrolijk onderbrak
Toen hij de Sabbat opende
———-op de hun deprimerende Wijze
Boog hij naar de Hemel in plaats van de Aarde
En schreeuwde Laat ons bidden –