At last, to be identified!
At last, the lamps opon thy side
The rest of Life to see!
Past Midnight! Past the Morning Star!
Past Sunrise!
Ah, What leagues there were
Between our feet, and Day!
F172/J174/1860
Eindelijk, herkend worden!
Eindelijk, met de lampen aan jouw kant
De rest van het Leven zien!
Na Middernacht! Na de Morgenster!
Na Zonsopgang!
Ach, Hoeveel mijlen lagen er wel
Tussen onze stappen, en de Dag!
Except to Heaven, she is nought.
Except for Angels – lone.
Except to some wide–wandering Bee
A flower superfluous blown.
Except for winds – provincial.
Except by Butterflies
Unnoticed as a single dew
That on the Acre lies.
The smallest Housewife in the grass,
Yet take her from the Lawn
And somebody has lost the face
That made Existence – Home!
F173/J154/1860
Alleen voor de Hemel, is zij iets.
Alleen voor Engelen – niet alleen.
Alleen voor een paar rondzwervende Bijen
Een bloem die niet voor niets in bloei staat.
Alleen voor de wind – geen provinciaal.
Alleen door Vlinders wordt zij niet
Genegeerd als een dauwdruppel
Die op de Grond ligt.
Het kleinste Huisvrouwtje in het gras,
Maar pluk haar van het Gazon
En je hebt het gezicht verloren
Dat het Bestaan – tot een Thuis maakte!
Portraits are to daily faces
As an Evening West,
To a fine – pedantic sunshine –
In a satin Vest!
F174/J170/1860
Geschilderde Portretten zijn voor gewone mensen
Gelijk een Avond die valt,
Voor een piekfijne – pedante zonnestraal –
In een satijnen Gilet!
I cautious, scanned my little life –
I winnowed what would fade
From what would last till Heads like mine
Should be a–dreaming laid.
I put the latter in a Barn –
The former, blew away.
I went one winter morning
And lo – my priceless Hay
Was not upon the “Scaffold” –
Was not upon the “Beam” –
And from a thriving Farmer –
A Cynic, I became.
Whether a Thief did it –
Whether it was the wind –
Whether Deity’s guiltless –
My business is, to find!
So I begin to ransack!
How is it Hearts, with Thee?
Art thou within the little Barn
Love provided Thee?
F175/J178/1860
Voorzichtig, overzag ik mijn kleine leven –
Ik schiftte de vluchtige dingen
Van wat zou blijven tot Hoofden als het mijne
Ter ruste worden gelegd.
Ik stopte het laatste in een Schuur –
Het eerstgenoemde, blies ik weg.
Op een winterochtend ging ik erheen
En zie – mijn kostbaar Hooi
Lag niet op de “Hooizolder” –
Lag niet op de “Balken” –
En van een welvarende Boer –
Werd ik, een Cynicus.
Of het nu een Dief heeft gedaan –
Of het de wind was –
Of God er onschuldig aan is –
Mijn taak is, om erachter te komen.
Dus ga ik alles overhoophalen.
Hoe gaat het Harten, met U?
Bent u in het Schuurtje
Dat Liefde U heeft aangeboden?
If I could bribe them by a Rose
I’d bring them every flower that grows
From Amherst to Cashmere!
I would not stop for night, or storm –
Or frost, or death, or anyone –
My business were so dear!
If they would linger for a Bird
My Tambourin were soonest heard
Among the April Woods!
Unwearied, all the summer long,
Only to break in wilder song
When Winter shook the boughs!
What if they hear me!
Who shall say
That such an importunity
May not at last avail?
That, weary of this Beggar’s face –
They may not finally say, Yes –
To drive her from the Hall?
F176/J179/1860
Kon ik ze omkopen met een Roos
Ik zou ze elke bloem brengen die groeit
Van Amherst tot Kasjmir!
Nacht, of storm zou me niet tegenhouden –
Noch vorst, of dood, of wie dan ook –
Zo belangrijk zou mijn taak zijn!
Zouden ze wachten op een Vogel
Ik liet mijn Tamboerijn heel vroeg horen
Tussen de Bossen van April.
Onvermoeibaar, de hele zomer lang,
Enkel te onderbreken met wilder gezang
Wanneer de Winter de takken schudde!
Wat als ze me horen!
Wie zal zeggen
Dat zo’n doorzettingsvermogen
Uiteindelijk niet kan helpen?
Dat ze, het gezicht van deze Bedelaar beu –
Niet ten langen leste Ja zeggen –
Om haar uit de Hal te zetten?
As if some little Arctic flower
Upon the polar hem –
Went wandering down the Latitudes
Until it puzzled came
To continents of summer –
To firmaments of sun –
To strange, bright crowds of flowers –
And birds, of foreign tongue!
I say, As if this little flower
To Eden, wandered in –
What then? Why nothing,
Only, your inference therefrom!
F177/J180/1860
Alsof een ijsbloempje
Vanaf de rand van de Noordpool –
Ging zwerven langs de Breedtegraden
Tot het perplex aankwam
Bij zomerse continenten –
Bij zonnige firmamenten –
Bij vreemde, stralende bloemenmassa’s –
En vogels, met vreemde talen!
Voor mij is het, Alsof deze kleine bloem
De hof van Eden binnen zwierf –
En wat dan nog? Niets toch,
Alleen, jouw conclusie hiervan!
To learn the Transport by the Pain –
As Blind Men learn the sun!
To die of thirst – suspecting
That Brooks in Meadows run!
To stay the homesick – homesick feet
Opon a foreign shore –
Haunted by native lands, the while –
And blue – beloved Air!
This is the sovreign Anguish!
This – the signal wo!
These are the patient “Laureates”
Whose voices – trained – below –
Ascend in ceaseless Carol –
Inaudible, indeed,
To us – the duller scholars
Of the Mysterious Bard!
F178/J167/1860
Vervoering leren kennen door Pijn –
Is zoals Blinden over de zon leren!
Sterven van de dorst – terwijl je vermoedt
Dat er Beekjes door Weiden stromen!
Voeten die met heimwee – met heimwee
Stilhouden op een vreemde kust –
Onderwijl, blijft het geboorteland spoken –
En de blauwe – geliefde Lucht!
Dit is de ultieme Kwelling!
Dit – de pijn die spreekt!
Deze zijn de geduldige “Laureaten”
Hun geschoolde – stemmen – hier beneden –
Stijgen op in eeuwig Gezang –
Onhoorbaar, inderdaad,
Voor ons – de tragere studenten
Van de Mysterieuze Bard!
Whose stanza, hushed, below –
Breaks in victorious Carol –
Inaudible – indeed –
To us – the duller Cornets
Of the mysterious “Band” –
Hun verzen, gedempt, hier beneden –
Barsten los in een zegevierend Lied –
Onhoorbaar – inderdaad –
Voor ons – de saaie Kornetten
Van de mysterieuze – “Band” –