Emily Dickinson – Pagina 141

How far is it to Heaven?

How far is it to Heaven?
As far as Death this way –
Of River or of Ridge beyond
Was no discovery.

How far is it to Hell?
As far as Death this way –
How far left hand the Sepulchre
Defies Topography.

F965/J929/1865

Hoe ver is het naar de Hemel?
Zover als de Dood langs hier –
Voorbij het Water of achter de Heuvels
Viel er niets van te ontdekken.

Hoe ver is het naar de Hel?
Zover als de Dood langs hier –
Hoe ver naar links van het Graf
Tart elke Topografie.

Het gedicht verwijst naar een gelijkenis uit het evangelie van Matteüs. Bij de dood zullen de goede mensen als schapen aan de rechterhand van Christus naar de hemel gaan en de anderen als bokken aan zijn linkerhand naar de hel (Matteüs 25, 31-46).
Varianten:
– voor regel 3: “Of Fathom or of League beyond” (Verder dan een Vadem of Mijl);
– voor regel 8: “Forbid that any know –“ (Verhoedt dat iemand het weet).

A Death blow – is a Life blow – to Some

A Death blow – is a Life blow –
———to Some –
Who till they died,
Did not alive – become –
Who had they lived,
Had died, but when
They died, Vitality begun –

F966/J816/1865

Een Dodelijk klap – blaast Leven in –
———voor Sommigen –
Die tot aan hun dood,
Niet tot leven – kwamen –
Die als ze geleefd hadden,
Gestorven waren, maar toen
Zij stierven, ving de Vitaliteit aan.

“Blow”: zowel klap als blazen.

Two Travellers perishing in Snow

Two Travellers perishing in Snow
The Forests as they froze
Together heard them strengthening
Each other with the words

That Heaven if Heaven, must contain
What Either left behind
And then the cheer too solemn grew
For language, and the wind

Long steps across the features took
That Love had touched the Morn
With reverential Hyacinth –
The taleless Days went on

Till Mystery impatient drew
And those They left behind
Led absent, were procured of Heaven

As Those first furnished, said –

F967/J933/1865

Twee reizigers kwamen om in de Sneeuw
Toen ze bevroren hoorden de Bossen
Hoe ze elkaar moed inspraken
Met de woorden

Dat de Hemel als die er is, moet herbergen
Wat Beiden achterlieten
En toen werd de opluchting te vroom
Voor woorden, en de Wind

Kwam in harde vlagen over de gezichten
Die Liefde ‘s Ochtends nog had aangeraakt
Met eerbiedwaardig Paars –
Sprakeloze Dagen volgden daarop

Tot het geduld van het Mysterie opraakte
En wie Zij achterlieten
Bij hun afwezigheid, de Hemel verkregen

Zoals Zij, die eerst gebracht waren, zeiden –

“Hyacint”: dieppaarse kleur, die verwijst naar de plant.
Varianten:
– voor “words” (regel 4): “news” (het nieuws);
– voor “procured” (regel 15): “obtained” (verwierven).

Fame is the tint that Scholars leave

Fame is the tint that Scholars leave
Upon their Setting Names –
The Iris not of Occident
That disappears as comes –

F968/J866/1865

Roem is de kleur die Geleerden achterlaten
Over hun Vervagende Namen –
Niet het Purper aan het Westen
Dat verdwijnt als het komt –

“Setting” verwijst naar ondergaan, sterven.
“Iris”: iris, lis, purperkleur.
In tegenstelling tot het purper van de zonsondergang is de roem van geleerden blijvend.

Escaping backward to perceive

Escaping backward to perceive
The Sea upon our place –
Escaping forward, to confront
His glittering Embrace –

Retreating up, a Billow’s hight
Retreating blinded down
Our undermining feet to meet
Instructs to the Divine.

F969/J867/1865

Vluchten in het verleden om
De Zee te overzien waarin we leven –
Vluchten naar de toekomst, om
Haar briljante Omhelzing aan te gaan –

Je terugtrekken, op de top van een Golf
Je terugtrekken met een blinddoek om
Onze rebelse voeten tegemoet
Dat alles verwijst naar het Goddelijke.

The Mountain sat upon the Plain

The Mountain sat upon the Plain
In his tremendous Chair –
His observation omnifold,
His inquest, everywhere –

The Seasons played around his knees
Like Children round a sire –
Grandfather of the Days is He
Of Dawn, the Ancestor –

F970/J975/1865

Boven op de Vlakte zat de Berg
In zijn enorme Stoel –
Zijn waarneming omvat alles,
Zijn onderzoek, elke plek –

De Seizoenen speelden rond zijn knie
Als kinderen bij een Vader –
Grootvader van de Dagen is Hij
Van de Dageraad, de Voorouder –

Variant voor “tremendous” (regel 2): “Eternal” (Eeuwig) en “enormous” (enorme).

Peace is a fiction of our Faith

Peace is a fiction of our Faith –
The Bells a Winter Night
Bearing the Neighbor out of Sound
That never did alight.

F971/J912/1865

Vrede is een verzinsel van ons Geloof –
De Klokken in een Winternacht
Zij dragen de Buurman voorbij het Geluid
En die is nooit aangekomen.

“Alight”: uitstappen, afstijgen, landen, een vlucht afmaken.