A little poem we will write
unto our Cousin John,
to tell him if he does not come
and see us very soon,
we will immediately forget
there’s any such a man,
and when he comes to see us,
we will not be “at home.”
B/1853
Een klein gedichtje schrijven we
aan onze Neef John,
om hem te vertellen dat als hij niet komt
en ons niet heel snel komt opzoeken,
we onmiddellijk gaan vergeten
dat een man als hij bestaat,
en als hij ons komt opzoeken,
zullen we zeker niet “thuis” zijn!
I have a Bird in Spring
Which for myself doth sing –
The spring decoys.
And as the summer nears –
And as the Rose appears,
Robin is gone.
Yet do I not repine
Knowing that Bird of mine
Though flown –
Learneth beyond the sea
Melody new for me
And will return.
Fast in safer hand
Held in a truer Land
Are mine –
And though they now depart,
Tell I my doubting heart
They’re thine.
In a serener Bright,
In a more golden light
I see
Each little doubt and fear,
Each little discord here
Removed.
Then will I not repine,
Knowing that Bird of mine
Though flown
Shall in distant tree
Bright melody for me
Return.
F4/J5/1854
Ik heb een Vogel in de Lente
Die alleen maar voor mij zingt –
Dat de lente lokt.
En als de zomer er aankomt
En de Roos opdaagt,
Is de Roodborst verdwenen.
Toch klaag ik niet,
Want ik weet dat die Vogel van mij,
Hoewel gevlogen –
Overzee een nieuwe Melodie
Leert voor mij
En zal terugkomen.
Stevig in veiliger handen
Worden op vertrouwder Grond
De mijne vastgehouden
En ondanks dat zij nu vertrekken,
Zeg ik mijn wankel hart
Dat zij de jouwe zijn.
Met meer serene Glans,
In een meer gouden licht
Zie ik dat
Elk beetje twijfel en angst,
Elke kleine wanklank van hier
Weggenomen zijn.
Dus klaag ik niet,
Want ik weet dat die Vogel van mij
Hoewel gevlogen
In een boom ergens ver weg
Levenslustige muziek voor mij
Terugbrengen zal.
“Robin” is de Amerikaanse roodborstlijster (Turdus migratorius). Het is een van de favoriete vogels van Emily Dickinson. De vogel staat bekend om zijn melodieuze zang. Het ligt voor de hand om te vertalen met ‘roodborstje’. Dat klinkt echter te schattig, want de Amerikaanse Roodborstlijster is groter en schichtiger. Hij gedraagt zich meer als een ekster of kauw. Daarom is bij de vertaling gekozen voor het stoere ‘roodborst’. Vaak verschijnen de eerste roodborstlijsters aan het einde van de winter. Emily Dickinson noemt hen de voorbode van de lente. Deze zangvogel legt blauwe eieren. De blauwe kleur voorkomt dat de zon het ei te snel opwarmt.
Uit een brief aan haar geliefde Susan Gilbert die met haar broer Austin. De brief eindigt met het gedicht, voorafgegaan door: “Weinigen zijn mij gegeven, en als ik ze zo liefheb, dat ze vanwege idolatrie van mij verwijderd worden – stik ik helemaal, en de golf sterft weg in het grenzeloze blauw, en niemand behalve ik weet, dat ik vandaag onderging. Wij hebben heel aangenaam samen opgetrokken – Misschien is dit het punt, waarop onze wegen uiteengaan – ga dan gaan zingend door, Sue, en op de verre heuvel reis ik verder.” Toch bleven ze elkaar zien en schrijven in hartstochtelijke gedichten en brieven.
Please, Sir, to let me
be a Valentine to Thee!
B/17 Februari 1854
Alstublieft, Mijnheer, laat mij
Voor U een Valentijn zijn.
One Sister have I in our house –
And one, a hedge away.
There’s only one recorded,
But both belong to me.
One came the road that I came –
And wore my last year’s gown –
The other, as a bird her nest,
Builded our hearts among.
She did not sing as we did –
It was a different tune –
Herself to her a music
As Bumble bee of June.
Today is far from Childhood –
But up and down the hills
I held her hand the tighter –
Which shortened all the miles –
And still her hum
The year among,
Deceives the Butterfly;
Still in her Eye
The Violets lie
Mouldered this many May.
I spilt the dew –
But took the morn –
I chose this single star
From out the wide night’s numbers –
Sue – forevermore!
F5/J14/1858
Eén Zus heb ik in ons huis –
En één, een heg verderop.
Er is er maar één geregistreerd,
Maar allebei zijn ze van mij.
De een kwam via dezelfde weg als ik –
En droeg mijn kleren van het jaar ervoor –
De ander nestelde zich, als een vogel,
Tussen onze harten in.
Zij zong niet zoals wij deden –
Het was een andere wijs –
Zij was voor zichzelf muziek
Zoals een Hommel in Juni.
Vandaag is de Kindertijd lang voorbij –
Maar de heuvels op en af
Hield ik haar hand steviger vast –
Wat alle mijlen korter maakte –
En nog steeds houdt haar gezoem
Het gehele jaar door
De Vlinder voor de gek;
Nog steeds in haar ogen
Staan de Viooltjes
Zovelen zijn er verwelkt in Mei.
Ik liet de dauw vloeien –
Maar hield de ochtend over –
Ik koos voor deze ene ster
Uit de veelheid van de nacht –
Sue – voor altijd!
Adrift! A little boat adrift!
And night is coming down!
Will no one guide a little boat
Unto the nearest town?
So Sailors say – on yesterday –
Just as the dusk was brown
One little boat gave up its strife
And gurgled down and down.
So angels say – on yesterday –
Just as the dawn was red
One little boat – o’erspent with gales –
Retrimmed it’s masts –
———redecked it’s sails –
And shot – exultant on!
F6/J30/1858
Op drift! Een kleine boot op drift!
En de nacht gaat vallen!
Kan niemand een bootje helpen
Naar de dichtstbijzijnde stad?
Zo zeggen Zeelui dat – gister nog –
Net toen het schemerdonker werd
Een kleine boot haar strijd opgaf
En dieper en dieper wegspoelde.
Zo zeggen engelen dat – gister nog –
Net toen de dageraad rood kleurde
Een kleine boot – afgemat door de wind –
Haar masten weer had opgetakeld –
———haar zeilen opgetuigd –
En juichend – vooruit schoot!
Summer for thee, grant I may be
When Summer days are flown!
Thy music still, when Whippowil
And Oriole – are done!
For thee to bloom, I’ll skip the tomb
And row my blossoms o’er!
Pray gather me –
———Anemone –
Thy flower – forevermore!
F7/J31/1858
Laat mij voor jou Zomer zijn
Als de Zomerdagen voorbij zijn gevlogen!
Nog steeds jouw muziek, als Zwaluw
En Wielewaal – passé zijn!
Om voor jou te bloeien, spring ik uit het graf
En roei mijn bloesems over!
Alsjeblieft, pluk mij –
———Anemoon –
Uw bloem – voor altijd en altijd!