Advance is Life’s condition
The Grave but a Relay
Supposed to be a terminus
That makes it hated so –
The Tunnel is not lighted
Existence with a wall
Is better we consider
Than not exist at all –
F1736/J1652/Jaartal onbekend
Voortgang is eigen aan het Leven
Het Graf maar een Halte
Het zou een eindpunt zijn, denkt men
En dat maakt het zo gehaat –
In de Tunnel schijnt geen licht
Bestaan met een muur
Kunnen we beter waarderen
Dan helemaal niet bestaan –
When we have ceased to care
The Gift is given
For which we gave the Earth
And mortgaged Heaven
But so declined in worth
‘Tis ignominy now
To look upon –
F1737/J1706/Jaartal onbekend
Toen we er niet meer om gaven
Is het Geschenk geschonken
Waarvoor we de Aarde hadden gegeven
En de Hemel verpand
Maar zo in waarde gedaald
Dat het nu beschamend is
Om ernaar te kijken –
Not any sunny tone
From any fervent zone
Find entrance there
Better a grave of Balm
Toward human nature’s home
And Robins near
Than a stupendous Tomb
Proclaiming to the gloom
How dead we are –
F1738/J1674/Jaartal onbekend
Geen enkel zonnige gloed
Uit welk vurige sfeer ook
Komt erbinnen
Beter een graf van Balsem
Als woning voor een mensenwezen
En Roodborsten in de buurt
Dan een kolossale Graftombe
Die mistroostig verkondigt
Hoe dood we zijn –
Conferring with myself
My stranger disappeared
Though first upon a berry fat
Miraculously fared
How paltry looked my cares
My practise how absurd
Superfluous my whole career
Beside this travelling Bird
F1739/J1655/Jaartal onbekend
Onder het gesprek met mij
Verdween mijn vreemdeling
Wel had hij zich eerst met een vette bes
Wonderbaarlijk gevoed
Hoe onbeduidend leken mijn zorgen
Hoe absurd mijn bezigheden
Overbodig mijn hele carrière
Bij deze Trekvogel
‘Twas comfort in her Dying Room
To hear the living Clock
A short relief to have the wind
Walk boldly up and knock
Diversion from the Dying Theme
To hear the children play
But wrong the more
That these could live
And this of our’s must die.
F1740/J1703/Jaartal onbekend
Het gaf Troost om in haar Sterfkamer
Het leven van een Klok te horen
Een korte opluchting om de wind te voelen
Die moedig naar boven kwam en aanklopte
Afleiding van het Thema Dood bracht het
Om kinderen te horen spelen
Maar des te erger
Dat zij konden leven
En die van ons sterven moet.
A lane of Yellow led the eye
Unto a Purple Wood
Whose soft inhabitants to be
Surpasses solitude
If Bird the silence contradict
Or flower presume to show
In that low summer of the West
Impossible to know –
F1741/J1650/Jaartal onbekend
Een pad van Geel leidde het oog
Naar een Paars Bos toe
Waarvan bewoners stilletjes moeten zijn
Het maakt eenzaamheid lichter
Als Vogels de stilte tegenspreken
Of bloemen zich durven laten zien
In die nederige zomer van het Westen
Onmogelijk om er iets van te begrijpen –
In Winter in my Room
I came upon a Worm
Pink, lank and warm
But as he was a worm
And worms presume
Not quite with him at home
Secured him by a string
To something neighboring
And went along –
A Trifle afterward
A thing occurred
I’d not believe it if I heard
But state with creeping blood
A snake with mottles rare
Surveyed my chamber floor
In feature as the worm before
But ringed with power
The very string with which
I tied him – too
When he was mean and new
That string was there –
I shrank – “How fair you are”!
Propitiation’s claw –
“Afraid,” he hissed
“Of me”?
“No Cordiality” –
He fathomed me –
Then to a Rhythm Slim
Secreted in his Form
As Patterns swim
Projected him.
That time I flew
Both eyes his way
Lest he pursue
Nor ever ceased to run
Till in a distant Town
Towns on from mine
I set me down
This was a dream –
F1742/J1670/Jaartal onbekend
’s Winters in mijn Kamer
Stuitte ik op een Worm
Roze, plat en warm
Maar omdat hij een worm was
En wormen geacht worden
Helemaal niet in huis te zijn
Bond ik hem vast met een touwtje
Aan iets in de buurt
En ging mijn gang –
Een Tijdje later
Gebeurde er iets
Ik zou het niet geloven als ik ervan hoorde
Maar het was bloedstollend, zweer ik
Een vreemd gevlekte slang
Onderzocht mijn kamervloer
Hij leek op de worm van vroeger
Maar omringd met macht
Hetzelfde touw waarmee
Ik hem had vastgebonden – ook –
Toen hij klein was en jong
Dat touw zat er nog –
Ik kromp ineen – “Wat ben je mooi”!
Vriendelijke poot –
“Bang” siste hij
“Voor mij?”
“Ben ik niet Vriendelijk dan” –
Hij had me door –
En toen in een Aalglad Ritme
Verborgen in de Vorm
Van Zwempatronen
Wierp hij zich naar voren.
Op dat moment ging ik ervandoor
Mijn ogen op hem gericht
Bang dat hij mij zou achtervolgen
Ik bleef maar rennen
Tot ik in een verre Stad
Zoals die van mij
Tot stilstand kwam
Het was een droom –