‘Twas here my summer paused
What ripeness after then
To other scene or other soul
My sentence had begun.
To winter to remove
With winter to abide
Go manacle your icicle
Against your Tropic Bride
F1771/J1756/Jaartal onbekend
Hier was het dat mijn zomer stopte
Wat kon er dan nog tot rijping komen
Naar een ander toneel of andere ziel
Was mijn vonnis ingegaan.
Naar de winter vertrekken
Met de winter te verkeren
Ga je ijspegel vastkluisteren
Aan je Tropenbruid
Softened by Time’s consummate plush,
How sleek the woe appears
That threatened childhood’s citadel
And undermined the years.
Bisected now, by bleaker griefs,
We envy the despair
That devastated childhood’s realm,
So easy to repair.
F1772/J1738/Jaartal onbekend
Verzacht door het volle pluche van de Tijd,
Zo gladgestreken verschijnt de pijn
Die het fort van de kindertijd bedreigde
En de jaren ondermijnde.
Nu gebroken, door dieper verdriet,
Zijn we jaloers op de wanhoop
Die het rijk van de kindertijd verwoestte
En zo makkelijk te herstellen was.
My life closed twice before its close;
It yet remains to see
If Immortality unveil
A third event to me,
So huge, so hopeless to conceive
As these that twice befell.
Parting is all we know of heaven,
And all we need of hell.
F1773/J1732/Jaartal onbekend
Mijn leven eindigde tweemaal voor zijn einde;
Het valt nog te bezien
Of Onsterfelijkheid mij
Een derde keer ontsluiert,
Zo kolossaal, zo onmogelijk te bevatten
Als wat mij twee keer is overkomen.
Dood is al wat we van de hemel weten,
Meer van de Hel hoeven we niet.
A face devoid of love or grace,
A hateful, hard, successful face,
A face with which a stone
Would feel as thoroughly at ease
As were they old acquaintances –
First time together thrown.
F1774/J1711/Jaartal onbekend
Een gezicht verstoken van liefde of vriendelijkheid,
Vol haat, verhard, altijd uit op succes,
Een gelaat waarbij een steen
Zich helemaal op zijn gemak zou voelen
Alsof het oude bekenden waren –
Voor het eerst bij elkaar gegooid.
Upon the gallows hung a wretch,
Too sullied for the hell
To which the law entitled him.
As nature’s curtain fell
The one who bore him tottered in, –
For this was woman’s son.
“‘Twas all I had,” she stricken gasped –
Oh, what a livid boon!
F1775/J1757/Jaartal onbekend
Aan de galg hing een schurk,
Te smerig voor de hel
Die hij volgens de wet verdiende.
Toen het doek van de natuur viel
Wankelde die hem ooit droeg naar voren –
Want dit was de zoon van de vrouw.
“Hij was alles wat ik had” snikte ze bedroefd –
Oh, wat een duivels geschenk!
The reticent volcano keeps
His never slumbering plan;
Confided are his projects pink
To no precarious man.
If nature will not tell the tale
Jehovah told to her
Can human nature not proceed
Without a listener?
Admonished by her buckled lips
Let every prater be
The only secret neighbors keep
Is Immortality.
F1776/J1748/Jaartal onbekend
De zwijgzame vulkaan waakt
Over zijn nooit slapende plannen;
Zijn roze projecten worden toevertrouwd
Aan wie niet onzeker is.
Als de natuur het verhaal niet wil vertellen
Dat Jahweh haar vertelde
Kan een mens dan niet voortleven
Zonder dat iemand luistert?
Laat elke kletskous gewaarschuwd zijn
Door haar verzegelde lippen
Het enige dat buren geheimhouden
Is Onsterfelijkheid.
To lose thee – sweeter than to gain
All other hearts I knew.
‘Tis true the drought is destitute,
But then, I had the dew!
The Caspian has it’s realms of sand,
It’s other realm of sea.
Without the sterile perquisite,
No Caspian could be.
F1777/J1754/Jaartal onbekend
Jou verliezen – is zoeter dan het winnen
Van alle andere harten die ik heb gekend.
Het klopt dat droogte armoedig is,
Maar toen, bezat ik dauw!
De Kaspische Zee heeft haar rijken van zand,
Tegenhanger van de zee.
Zonder deze steriele bonus
Zou er geen Kaspische Zee zijn.