Absent Place – an April Day –
Daffodils a’blow
Homesick curiosity
To the Souls that snow –
Drift may block within it
Deeper than without –
Daffodil delight but
Him it duplicate –
F958/J927/1865
‘n Verstilde Plek – op een Dag in April –
Ontluikende Narcissen
Nieuwsgierig Heimwee
Naar de Zielen die de sneeuwvlaag –
Van binnen kan verstoppen
Veel dieper dan buiten –
Een Narcis bekoort enkel
Wie zich hierin herkent –
Apology for Her
Be rendered by the Bee –
Herself, without a Parliament
Apology for Me –
F959/J852/1865
Excuses voor Haar
De Bij mag ze maken –
Zijzelf, zonder Uitleg
Excuses voor Mij –
The Heart has narrow Banks
It measures like the Sea
In mighty – unremitting Bass
And Blue Monotony
Till Hurricane bisect
And as itself discerns
Its insufficient Area
The Heart convulsive learns
That Calm is but a Wall
Of unattempted Gauze
An instant’s Push demolishes
A Questioning – dissolves.
F960/J928/1865
Het Hart kent smalle Oevers
Heeft de omvang van de Zee
In machtige – aanhoudende Bas
En Blauwe Eentonigheid
Tot een Orkaan het doorklieft
Dan ziet het zelf in
Hoe ontoereikend haar Ruimte is
Het Hart leert krampachtig
Dat Kalmte maar een Muur is
Van ondegelijk Gaas
Het minste Duwtje sloopt het
Twijfel – doet het bezwijken.
When One has given up One’s life
The parting with the rest
Feels easy, as when Day lets go
Entirely the West
The Peaks, that lingered last
Remain in Her regret
As scarcely as the Iodine
Opon the Cataract –
F961/J853/1865
Als iemand haar Leven heeft opgegeven
Voelt het afscheid van de rest
Gemakkelijk, zoals wanneer de Dag
Helemaal het Westen loslaat
De Pieken, die ‘t langst bleven hangen
Zij blijven in Haar herinnering
Even spaarzaam als Jodium
Bij grijze Staar –
A Light exists in Spring
Not present on the Year
At any other period –
When March is scarcely here
A Color stands abroad
On Solitary Fields
That Science cannot overtake
But Human Nature feels.
It waits upon the Lawn,
It shows the furthest Tree
Upon the furthest Slope you know
It almost speaks to you.
Then as Horizons step
Or Noons report away
Without the Formula of sound
It passes and we stay –
A quality of loss
Affecting our Content
As Trade had suddenly encroached
Upon a Sacrament.
F962/J812/1865
In de Lente komt een Licht voor
Dat zich nooit laat zien
In andere tijd van het Jaar –
Maart kondigt zich nog maar net aan, of
Buiten staat een Kleur
Op verlaten Velden
Die de Wetenschap niet kan vatten
Maar het Menselijk Hart raakt.
Ze waakt over het Gazon,
Ze maakt de verste Boom zichtbaar
Op de verste Heuvel die je kent
Is het haast of ze met je praat.
Als dan de Horizon vervaagt
Of het Middaguur verstrijkt
Zonder enig Geluid te maken
Gaat ze heen en blijven wij –
Een gevoel van verlies
Tast ons Innerlijk aan
Alsof Commercie opeens
Een Sacrament had verkracht.
Banish Air from Air –
Divide Light if you dare –
They’ll meet
While Cubes in a Drop
Or Pellets of Shape
Fit –
Films cannot annul
Odors return whole
Force Flame
And with a Blonde push
Over your impotence
Flits Steam.
F963/J854/1865
Verdrijf Lucht uit Lucht –
Splits Licht als je het lef hebt –
Ze blijven bij elkaar
Zoals Deeltjes in een Druppel
Of Stukjes van een Vorm
In elkaar passen –
Kunnen membranen dat niet stoppen
Geuren gaan er helemaal doorheen
Zet druk op een Vlam
En met een Gele kracht
Schiet over jouw onmacht
De Stoom weg.
Like Men and Women Shadows walk
Upon the Hills Today –
With here and there a mighty Bow
Or trailing Courtesy
To Neighbors doubtless of their own
Not quickened to perceive
Minuter Landscape as Ourselves
And Boroughs where We live
F964/J1105/1865
Als Mannen en Vrouwen lopen Schaduwen
Vandaag over de Heuvels –
Met hier en daar een diepe Buiging
Of een Hoffelijke zwier
Naar de Buren, zeker van henzelf
Niet in staat te kijken naar
Een minuscuul Landschap als het Onze
En de Steden waarin We leven