“Mama” never forgets her birds

Emily Dickinson

“Mama” never forgets her birds,
Though in another tree –
She looks down just as often
And just as tenderly
As when her little mortal nest
With cunning care she wove –
If either of her “sparrows fall,”
She “notices,” above.

F130/J164/1860

“Mama” vergeet haar vogels nooit,
Ook al kijkt ze vanuit een andere boom –
Net zo vaak naar beneden
En net zo teder
Als toen ze haar sterfelijke nest
Met liefdevolle zorg weefde –
Zou een van haar “mussen vallen,”
Ze “ziet” het, van daarboven.

“Cunning”: vaardig, schrander, in het Amerikaans ook liefdevol.
Geschreven aan haar nicht Louise Norcross, nadat haar moeder Lavinia en tante van Emily Dickinson aan tuberculose was overleden.

Tho’ my destiny be Fustian

Emily Dickinson

Tho’ my destiny be Fustian –
Hers be damask fine –
Tho’ she wear a silver apron –
I, a less divine –

Still, my little Gypsy being
I would far prefer,
Still, my little sunburnt bosom
To her Rosier,

For, when Frosts, their punctual fingers
On her forehead lay,
You and I, and Dr. Holland,
Bloom Eternally!

Roses of a steadfast summer
In a steadfast land,
Where no Autumn lifts her pencil –
And no Reapers stand!

F131/J163/1860

Mijn lot mag dan van grove Katoen zijn –
En dat van haar van fijn damast –
Zij een zilveren schort dragen –
En ik, niet zo’n fantastische –

Toch, mijn kleine Zigeunerbestaan
Heb ik veel liever,
En mijn kleine, zonverbrande borsten
Dan de hare met meer Rossere tint,

Want, als Vorst, zijn vingers stipt
Op haar voorhoofd legt,
Zullen Jij en ik, en Dr. Holland,
Onophoudelijk Bloeien!

Rozen van een bestendige zomer
In een bestendig land –
Waar geen Herfst haar penseel opheft –
En geen Magere Hein komt!

“Fustian”: grove Egyptisch katoen, afkomstig uit El Fustat, een voorstad van Caïro.
“Dr. Holland” – Emily Dickinson stuurde dit gedicht aan Elizabeth Holland (“jij”). Haar man (“dr. Holland) en zij waren dierbare vrienden. Wie de vrouw is uit de eerste strofe, blijft onbekend.
“Pencil”: potlood, penseel (oudere betekenis).
“Reaper”: maaier, iemand die oogst, (figuurlijk) engel des doods.

Just lost, when I was saved!

Emily Dickinson

Just lost, when I was saved!
Just felt the world go by!
Just girt me
———for the onset with Eternity,
When breath blew back,
And on the other side
I heard recede the disappointed tide!

Therefore, as One returned, I feel
Odd secrets of the line to tell!
Some Sailor, skirting foreign shores –
Some pale Reporter,
———from the awful doors
Before the Seal!

Next time, to stay!
Next time, the things to see
By Ear unheard,
Unscrutinized by Eye –

Next time, to tarry,
While the Ages steal –
Slow tramp the Centuries,
And the Cycles wheel!

F132/J160/1860

Bijna verloren, en ik werd gered!
Bijna de wereld voorbij voelen gaan!
Bijna mezelf omgord
———voor de strijd met de Eeuwigheid,
Toen de adem terugblies,
En ik aan gene zijde hoorde
Hoe het tij zich teleurgesteld terugtrok!

Dus wil ik, als Iemand die teruggekeerd is,
De vreemde geheimen van de grens vertellen!
Als ‘n Zeeman, die langs verre kusten scheert –
Als ‘n bleke Verslaggever,
———terug van de akelige deuren
Vóór het Zegel!

Blijf de volgende keer, daar!
Zie de volgende keer, dingen
Die geen Oor hebben gehoord,
Geen Oog hebben onderzocht –

Blijf de volgende keer, daar achter!
Waar de Tijd voortschrijdt –
Eeuwen langzaam ronddolen,
En Cyclussen voortrollen!

“Doors before the Seal”: de deuren voor het zegel dat de toegang tot het hiernamaals afsluit (Openbaring 7).
Varianten:
– voor “felt” (regel 2): “heard” (horen);
– voor “foreign” (regel 9): “novel” (nieuwe).

Mute – thy Coronation

Emily Dickinson

Mute – thy Coronation –
Meek – my Vive le roi,
Fold a tiny courtier
In thine Ermine, Sir,
There to rest revering
Till the pageant by,
I can murmur broken,
Master, It was I –

F133/J151/1860

In stilte – jouw Kroning –
Mijn ‘Leve de koning’ – bescheiden,
Leg een kleine hoveling
In de vouw van uw Hermelijn, Mijnheer,
Daar blijf ik eerbiedig
Tot de stoet voorbij is,
En ik breekbaar stamel,
Meester, ik was Het –

“Thy”: uw, maar indertijd werd het vaak ook (informeel) voor ‘jou’ gebruikt. Een aantal gedichten, waaronder dit, zijn erg privé en niet voor publicatie geschreven.
“Master” – Emily Dickinson schreef drie lange brieven en tenminste zeven gedichten aan iemand die zij ‘meester’ noemde. Het is niet duidelijk wie dit geweest moet zijn. Was het een geliefde? En wie kwam er dan voor in aanmerking? Het heeft tot eindeloze speculaties geleid, maar we weten het niet. Twee opmerkingen die het vraagstuk nog ingewikkelder maken. In de tijd van Emily Dickinson noemden geliefden elkaar ook ‘meester’. Bovendien wordt de titel ook voor god of Christus gebruikt.
Variant voor “Meek” (regel 2): “Low” (Bescheiden).

Did the Harebell loose her girdle

Emily Dickinson

Did the Harebell loose her girdle
To the lover Bee
Would the Bee the Harebell hallow
Much as formerly?

Did the “Paradise” – persuaded –
Yield her moat of pearl –
Would the Eden be an Eden,
Or the Earl – an Earl?

F134/J213/1860

Als het Grasklokje haar korset heeft losgemaakt
Voor haar minnaar Bij
Zou de Bij het Grasklokje dan
Nog evenveel vereren als daarvoor?

Als het “Paradijs” – overgehaald –
Haar parelgracht heeft aangeboden –
Zou Eden dan echt een Eden zijn,
En de Graaf – een Graaf?

Een knap gedichtje over de dubbele seksuele moraal anno 1860.

A little bread – a crust – a crumb

Emily Dickinson

A little bread – A crust – a crumb –
A little trust – a demijohn –
Can keep the soul alive –
Not portly, mind! but breathing – warm –
Conscious – as old Napoleon,
The night before the Crown!

A modest lot – A fame petite –
A brief Campaign of sting and sweet
Is plenty! Is enough!
A Sailor’s business is the shore!
A Soldier’s – balls! Who asketh more,
Must seek the neighboring life!

F135/J159/1860

Een beetje brood – Een korst – een kruimel –
Een beetje vertrouwen – een mandfles vol –
Kunnen de ziel in leven houden –
Niet vet, hoor! maar ademend – warm –
Helder van geest – gelijk de oude Napoleon,
De avond voor de Kroning!

Een bescheiden lot – Een beetje roem –
Een korte Strijd van bitter en zoet
Is al veel! Is genoeg!
Een Zeeman z’n werk is de kust!
Van een Soldaat – kogels! Wie vraagt om meer
Moet in het hiernamaals zoeken!

Who never lost, are unprepared

Emily Dickinson

Who never lost, are unprepared
A Coronet to find!
Who never thirsted
Flagons, and Cooling Tamarind!

Who never climbed the weary league –
Can such a foot explore
The purple territories
On Pizarro’s shore?

How many Legions overcome –
The Emperor will say?
How many Colors taken
On Revolution Day?

How many Bullets bearest?
Hast Thou the Royal scar?
Angels! Write “Promoted”
On this Soldier’s brow!

F136/J73/1860

Wie nooit verloren hebben, zijn niet klaar
Om een Kroon te vinden!
Wie nooit dorst hebben gehad
Wijnflessen, en Verfrissende Tamarinde!

Wie nooit een zware mijl heeft geklommen –
Kan zo’n voet op verkenning gaan
Naar de paarse gebieden
Langs de kust van Pizarro?

Hoeveel Legioenen er verslagen zijn –
Gaat de Keizer dat zeggen?
Hoeveel Vlaggen ingenomen zijn
Op de Dag van de Revolutie?

Hoeveel Kogels heb jij doorstaan?
Draag Je het Koninklijke litteken?
Engelen! Schrijf “Bevorderd”
Op het voorhoofd van deze Soldaat!

“Tamarind”: vruchtensap van de Tamarindeboom.
“Pizarro”: Francisco Pizarro (1471-1541), Spaanse ontdekkingsreiziger berucht om zijn wrede veroveringen in het Inca–rijk. Hij roofde er enorme hoeveelheden goud.
“Colors”: kleuren, gekleurde vlaggen van een regiment.
“Royal Scare” – de doden die naar de hemel gaan krijgen een teken op hun voorhoofd, zo wordt voorspeld in het Bijbelboek Openbaringen.
Varianten:
– voor “are” (regel 1): “is” (is);
– voor “Write” (regel 15): “Mark” (Stempel).