Emily Dickinson – Pagina 49

Put up my lute!

Put up my lute!
What of – my Music!
Since the sole ear I cared to charm –
Passive – as Granite – laps my music –
Sobbing – will suit – as well as psalm!

Would but the “Memnon” of the Desert –
Teach me the strain
That vanquished Him –
When He – surrendered to the Sunrise –
Maybe – that – would awaken – them!

F324/J261/1862

Doe mijn luit weg!
Mijn Muziek – wat maakt het!
Omdat het enige oor dat ik kan bekoren –
Apathisch – als Graniet – mijn muziek oplikt –
Snikken – past evengoed – als een psalm!

Leerde de “Memnon” van de Woestijn –
Mij de melodie maar
Die Hem versloeg –
Toen Hij – zich overgaf aan de Zonsopgang –
Misschien – zou dat – ze – wakker maken!

“Memnon” was een Ethiopische koning uit de Griekse mythologie. In de Trojaanse oorlog werd hij door Achilles gedood. In Thebe (Egypte) stond een kolossaal standbeeld. Als de zon vanuit de woestijn opkwam, zo werd gezegd, hoorde men een geluid als van een harp.

There came a Day – at Summer’s full

There came a Day – at Summer’s full –
Entirely for me –
I thought that such – were for the Saints –
Where Resurrections – be –

The Sun – as common – went abroad –
The Flowers – accustomed – blew,
As if no Soul the Solstice passed –
That maketh all things new.

The time was scarce profaned – by speech –
The symbol of a word
Was needless – as at Sacrament,
The Wardrobe – of our Lord –

Each was to each – the sealed church –
Permitted to commune – this time –
Lest we too awkward – show –
At “Supper of the Lamb.”

The hours slid fast – as hours will,
Clutched tight – by greedy hands –
So – faces on two Decks – look back –
Bound to opposing lands –

And so – when all the time had failed –
Without external sound –
Each – bound the other’s Crucifix –
We gave no other bond –

Sufficient troth – that we shall rise –
Deposed – at length – the Grave –
To that new Marriage –
Justified – through Calvaries of Love –

F325/J322/1862

Het was volop Zomer – er kwam een Dag –
Helemaal voor mij –
Ik dacht dat ze alleen – voor Heiligen waren –
Wanneer de Opstandingen – plaatsvinden –

Zoals gewoonlijk – ging de Zon – naar buiten –
De Bloemen – bloeiden – ook gewoon,
Alsof de Zonnewende geen ziel oversloeg –
Wat alles nieuw maakt.

De tijd werd bijna niet ontheiligd – door taal –
Symboliek van woorden
Was onnodig – zoals bij het Sacrament,
De Belichaming – van onze Heer –

Elk was voor elk – zegel van de kerk –
Toegelaten tot de Communie – deze keer –
Laat ons – niet te lastig doen –
Aan het “Avondmaal van het Lam.”

De Uren vlogen voorbij – zoals Uren doen,
Stevig Vastgeklemd – in gretige handen –
Zo – kijken ze van twee Dekken – terug –
Gebonden aan het tegenoverliggend land –

En – toen heel de tijd was verstreken –
Zonder geluid te maken –
Bond elk – zich aan het Kruis van de ander –
Een andere Belofte gaven we niet –

Genoeg vertrouwen – dat we zullen opstaan –
Onttroond is – eindelijk – het Graf –
Voor dat nieuwe Huwelijk –
Bevestigd – door het Kruis van de Liefde –

“Resurrections”: het opstaan van de doden bij het laatste oordeel. In een variant schrijft Emiliy Dickinson “Revelations” (Openbaringen).
“That maketh all things new” verwijst naar het boek Openbaring, waar God zegt: “Zie, ik maak alles nieuw.” (Openbaring 21,5).
“Sacrament”: het sacrament. Bedoeld wordt de communie in de eucharistie.
“Wardrobe”: kledingkast, kleding, maar ook (figuurlijk): incarnatie, belichaming (van God).
“The sealed Church” is een beeld uit het boek Openbaring. De leden van de hemelse kerk zijn verzegeld: zij dragen het zegel van God op hun voorhoofd.
De vraag blijft over welke twee figuren het gedicht gaat. Emily Dickinson met een geliefde? Met Jezus Christus? Of met een dierbare die gestorven is?
Varianten:
– voor “Resurrections” (regel 4): “Revelations” (Openbaringen).
– voor regel 7: “While our two Souls that Solstice passed –“ (Toen die Zonnewende onze beide Zielen passeerde). Dit is een belangrijke variant, want zo wordt het gedicht zeker een liefdesgedicht.
– voor “That” (regel 8): “What” (Wat);
– voor “the symbol of” (regel 10): “the falling of” (het vallen van) en “the figure of” (de beelden van);
– voor “failed” (regel 21): “leaked” (weggelekt).

The lonesome for they know not What

The lonesome for they know not What –
The Eastern Exiles – be –
Who strayed beyond the Amber line
Some madder Holiday –

And ever since – the purple Moat
They strive to climb – in vain –
As Birds – that tumble from the clouds
Do fumble at the strain –

The Blessed Ether – taught them –
Some Transatlantic Morn –
When Heaven – was too common – to miss –
Too sure – to dote upon!

F326/J262/1862

De eenzamen omdat ze Nergens van weten –
Zijn – de Ballingen uit het Oosten –
Die rondzwierven achter de Amberen grens
Op ‘n te gek Feest –

En sindsdien – de paarse Heuvel
Tevergeefs – trachten te beklimmen –
Als vogels – die uit de wolken tuimelen
En hakkelen in hun lied –

De Heilige Geest – leerde hen over –
‘n Transatlantische Ochtend –
Toen de Hemel – te gewoon was – om te missen –
Te zeker – om erg van te houden!

“Eastern Exiles” – mogelijk Eva en Adam verbannen uit het paradijs of elke mens die wil eten van de boom van kennis van goed en kwaad.
“Madder Holiday”: waanzinniger feest. Het lijkt een beeld voor het de hemel op aarde.
“Amber line”: de grens van het gouden morgenlicht, in het verre Oosten dus.
“Purple Moat”: de heuvel van het purperen avondlicht. Als variant voor “Moat” schreef Emily Dickinson “West”. Zij willen tevergeefs klimmen naar het hemels paradijs.
“Ether”: atmosfeer, lucht, maar ook (heilige) geest, goddelijke inspiratie.
“Transatlantic Morn” – de ochtend die alle continenten aandoet.

How the old Mountains drip with Sunset

How the old Mountains drip with Sunset
How the Hemlocks burn –
How the Dun Brake
———is draped in Cinder
By the Wizard Sun –

How the old Steeples
———hand the Scarlet
Till the Ball is full –
Have I the lip of the Flamingo
That I dare to tell?

Then, how the Fire ebbs like Billows –
Touching all the Grass
With a departing – Sapphire – feature –
As a Duchess passed –

How a small Dusk crawls on the Village
Till the Houses blot
And the odd Flambeau, no men carry
Glimmer on the Street –

How it is Night – in Nest and Kennel –
And where was the Wood –
Just a Dome of Abyss is Bowing
Into Solitude –

These are the Visions flitted Guido –
Titian – never told –
Domenichino dropped his pencil –
Paralyzed, with Gold –

F327/J291/1862

Hoe oude Bergen druipen van het Avondrood
Hoe Sparren in brand staan –
Hoe het Donker Kreupelhout
———met Vonkjes versierd is
Door de Tovenaarszon –

Hoe de oude Torens
———het Scharlakenrood doorgeven
Tot de hele Aardbol gevuld is –
Heb ik de snavel van een Flamingo
Om dat te durven vertellen?

En dan, hoe het Vuur wegebt als Golven –
Al het gras streelt
Wegtrekt – met een Saffierblauw – uiterlijk –
Alsof een Hertogin voorbijkomt –

Hoe vage Schemering over het Dorp kruipt
Tot de huizen vervloeien en
Het vreemde Fakkellicht, dat niemand draagt
In de Straat glinstert –

Hoe het Nacht wordt – in Nesten en Holen –
En waar ooit het Bos was –
Strijkt alleen een Kathedraal van Leegte neer
In Eenzaamheid –

Dit zijn Beelden die aan Guido ontsnapten –
Titiaan – nooit uitdrukte –
Waarbij Domenico zijn penseel liet vallen –
Verlamd, van het Goud –

“Scarlet”: scharlaken, wollen stof, scharlakenrood.
“Lip of the Flamingo” – de snavel van de Flamingo heeft een rode kleur.
“Sapphire”: saffier, diep blauw.
“Flambeau”: fakkel – Het maanlicht?
“Dome”: koepel, gebouw, bolvormig dak, kathedraal (Noah Webster, Lexicon, 1844).
“Guido”: Guido Reni (1575-1642), Italiaans kunstschilder.
“Titiaan”: Italiaanse kunstschilder (1488-1576), beroemd om zijn kleurgebruik.
“Domenichino”: Domenico Zampieri (1581-1641), Italiaanse landschapsschilder.
Varianten:
– voor “is draped in Cinder” (regel 3): “Is tipped in Tinsel” (is in Goud gedipt);
– voor regel 4: “By the Setting Sun –“ (Door de Ondergaande Zon);
– voor “Bowing” (regel 19): “nodding” (zit te dutten);
– voor regel 19: “Acres of Masts are standing” Staan (Landerijen met Masten);
– voor “Into Solitude” (regel 20): “Back of Solitude” (Wederom in Eenzaamheid);
– voor “Visions” (regel 21): “Fashions –“ (Trends);
– voor “flitted” (regel 21): “baffled” (tergden);
– voor regel 24: “Powerless to unfold –“ (Niet bij machte het te ontvouwen –).

Of Tribulation, these are They

Of Tribulation, these are They,
Denoted by the White –
The Spangled Gowns, a lesser Rank
Of Victors – designate –

All these – did conquer –
But the ones who overcame most times –
Wear nothing commoner than Snow –
No Ornament, but Palms –

Surrender – is a sort unknown –
On this superior soil –
Defeat – an outgrown Anguish –
Remembered, as the Mile

Our panting Ancle barely passed –
When Night devoured the Road –
But we – stood whispering in the House –
And all we said – was “Saved”!

F328/J325/1862

Dit zijn Zij, die Verdrukt zijn,
Herkenbaar aan het Wit –
De Glitterjurken duiden –
Een lagere Rang van Winnaars aan –

Zij allemaal – hebben gezegevierd –
Maar die het vaakste overwonnen –
Dragen niets gewoner dan Sneeuw –
Geen Decoratie, enkel Palmen –

Overgave – is een onbekend concept –
Op deze hemelse bodem –
Nederlaag – een te boven gekomen Pijn –
Herinnerd, als de Mijl

Die onze Enkel maar net hijgend haalde –
Toen de Nacht de Weg verslond –
Maar wij – stonden te fluisteren in het Huis –
En alles wat we zeiden – was “Gered”!

“Tribulation”: bron van ellende, verschrikking, verdrukking. Emily Dickinson verwijst naar een passage uit het boek Openbaring. Het gaat over mensen die beproevingen hebben doorstaan. Zij staan voor Gods troon en God zal hun tranen wissen. “Een van de oudsten sprak mij aan: “Wie zijn dat daar in het wit, en waar komen ze vandaan?’ Ik antwoordde: ‘U weet het zelf, heer.’ Hij zei tegen me: ‘Dat zijn degenen die de grote verdrukking hebben doorstaan. Ze hebben hun kleren witgewassen met het bloed van het lam.” (Openbaring 7, 13-14 – NBV).
“Spangled Gowns”: avondjurken met pailletten – Zouden de vrouwen met glitterjurken een lagere rang krijgen, als ze de verdrukking overwinnen? Mogelijk een verwijzing naar de modieuze jurken die dames als Susan droegen.
“Palms”: palmen, teken van de overwinning.

If your Nerve, deny you

If your Nerve, deny you –
Go above your Nerve –
He can lean against the Grave,
If he fear to swerve –

That’s a steady posture –
Never any bend
Held of those Brass arms –
Best Giant made –

If your Soul seesaw –
Lift the Flesh door –
The Poltroon wants Oxygen –
Nothing more –

F329/J292/1862

Als je Kracht, je in de steek laat –
Stijg dan boven je Kracht uit –
Ze kan steun zoeken bij het Graf,
Als ze bang is om onderuit te gaan –

Dat is een stevige houding –
Nooit zal iemand doorbuigen
Gehouden in die Koperen armen –
Door de beste Reus gemaakt –

Als je Ziel wankelt –
Zet de deur van het Lichaam open –
De Lafaard wil Zuurstof –
Niets meer –

“Lean against the Grave”: mogelijk bedoelt Emily Dickinson dat de dood onder ogen zien ook kracht kan geven om door te gaan.
“Brass arms” verwijst naar de dood. Vaak hadden graven koperen ornamenten.
Varianten:
– voor “any” (regel 6): “one –“;
– voor “seasaw” (regel 9): “stagger” (struikelt).

He put the Belt around my life

He put the Belt around my life –
I heard the Buckle snap –
And turned away, imperial,
My Lifetime folding up –
Deliberate, as a Duke would do
A Kingdom’s Title Deed –
Henceforth – a Dedicated sort –
A Member of the Cloud –

Yet not too far to come at call –
And do the little Toils
That make the Circuit of the Rest –
And deal occasional smiles
To lives that stoop to notice mine –
And kindly ask it in –
Whose invitation, know you not
For Whom I must decline?

F330/J273/1862

Hij deed de Riem om mijn leven –
Ik hoorde de Gesp vastklikken –
En hij wendde zich af, als een keizer,
Vouwde mijn hele Leven op –
Welbewust, zoals een Hertog zou doen
Met een Akte op Naam van de Kroon –
Voortaan – een Toegewijd type –
Een Lid van de Wolk –

Maar niet te ver om op afroep te komen –
En de kleine Klusjes te doen
Die de Rest Draaiende houden –
Af en toe een glimlach uit delen
Naar leventjes die neerkijken op het mijne –
En vriendelijk vragen hen binnen te laten –
Hun uitnodiging, ken je niet
En Wie moet ik afwijzen?

“He” – het gedicht kan over het huwelijk gaan, waar Emily Dickinson weinig voor voelt. Het kan eveneens op God slaan en wat het geloof van haar vraagt.
“Cloud”: wolk, maar ook (figuurlijk) elite, volgens het Emily Dickinson Lexicon.
“For Whom” – een andere vertaling is ook mogelijk: “Vanwege wie…”.
Varianten:
– voor regel 3: “And left his process – satisfied –“ (En verliet zijn proces – voldaan –);
– voor “Yet not too far” (regel 9): “Yet, not near enough –“ (Toch, niet diechtbij genoeg –);
– voor “know you not” (regel 15): “For this world –“ (Voor deze wereld –).