Emily Dickinson

I cannot dance upon my Toes –
No Man instructed me –
But oftentimes, among my mind,
A Glee possesseth me,

That had I Ballet knowledge –
Would put itself abroad
In Pirouette to blanch a Troupe –
Or lay a Prima, mad,

And though I had no Gown of Gauze –
No Ringlet, to my Hair,
Nor hopped to Audiences – like Birds,
One Claw upon the Air,

Nor tossed my shape in Eider Balls,
Nor rolled on wheels of snow
Till I was out of sight, in sound,
The House encore me so –

Nor any know I know the Art
I mention – easy – Here –
Nor any Placard boast me –
It’s full as Opera –

F381/J326/1862

Op Spitsen kan Ik niet dansen –
Geen Mens heeft me dat geleerd –
Maar vaak, in mijn gedachten,
Neemt een Vrolijkheid van me bezit,

Dat had ik verstand van Ballet –
Mezelf te buiten zou gaan met een Pirouette
Die een Troupe doet verschieten –
Of een Prima Donna gek maakt.

En al had ik geen Rok van Tule –
Geen Krullen, in mijn Haar,
En sprong ik niet voor Publiek – als ‘n Vogel,
Met een Poot, hoog in de Lucht,

En hees ik mijn figuur niet in Eenden Dons,
Of wentelde ik lichtvoetig
Op muziek, tot ik uit beeld was
Het Theater zou vast om een toegift vragen –

Niemand weet dat ik de Kunst versta
Die ik Hier – zomaar – te berde breng –
Geen Affiche schept over mij op –
Het is uitverkocht als bij de Opera –

I like to see it lap the Miles –
And lick the Valleys up –
And stop to feed itself at Tanks –
And then – prodigious step

Around a Pile of Mountains –
And supercilious peer
In Shanties – by the sides of Roads –
And then a Quarry pare

To fit its sides
And crawl between
Complaining all the while
In horrid – hooting stanza –
Then chase itself down Hill –

And neigh like Boanerges –
Then – prompter than a Star
Stop – docile and omnipotent
At its own stable door –

F383/J585/1862

Ik zie graag hoe hij Kilometers vreet –
De Valleien oplikt –
Stopt om zich bij de Watertanks te voeden –
En dan – reusachtige stappen maakt

Om een Stapel Bergen heen –
Hooghartig binnengluurt
In Krotten – aan de kant van de Weg –
En dan een Steengroeve schuurt

Tot die aan Weerskanten past
En er tussendoor kruipt
Al de tijd aan het klagen
In afgrijselijk – fluitende cadans –
Zich dan Bergafwaarts jaagt –

En Briest als Zonen van de Donder –
Dan – zo stipt als een Ster
Staat hij stil – gedwee en almachtig
Aan de deur van zijn eigen stal –

I’ll clutch – and clutch –
Next – One – Might be the golden touch –
Could take it –
Diamonds – Wait –
I’m diving – just a little late –
But stars – go slow – for night –

I’ll string you – in fine Necklace –
Tiaras – make – of some –
Wear you on Hem –
Loop up a Countess – with you –
Make – a Diadem – and mend my old One –
Count – Hoard – then lose –
And doubt that you are mine –
To have the joy of feeling it –
———again –

I’ll show you at the Court –
Bear you – for Ornament
Where Women breathe –
That every sigh – may lift you
Just as high – as I –

And – when I die –
In meek array – display you –
Still to show – how rich I go –
Lest Skies
———impeach a wealth so wonderful –
And banish me –

F385/J427/1862

Ik zal het grijpen – en grijpen –
De Volgende – Kan de gouden greep zijn –
Waarmee ik het kan pakken –
De Diamanten – Wachten –
Ik duik – een beetje laat misschien –
Maar de sterren – gaan traag – in de nacht –

Ik ga jullie rijgen – aan een mooie Ketting –
Tiara’s – maken – van enkele –
Jullie aan de Boorden dragen –
Me ermee opsieren – als een Gravin –
Een Diadeem maken – mijn Oude repareren –
Tellen – natellen – dan kwijtraken –
Twijfelen of jullie van mij zijn –
Om te vreugde te krijgen
———van het – opnieuw – te voelen –

Ik zal jullie aan het Hof laten zien –
Jullie dragen – als een Sieraad
Op de plek waar Vrouwen ademen –
Dat elke zucht – jullie mag optillen
Net zo hoog – als ik –

En – als ik sterf –
Show ik jullie – in bescheiden opmaak –
Om nog steeds te laten zien – hoe rijk ik ben –
Tenzij de Hemel zo’n
———geweldige rijkdom kwalijk neemt –
En me verbant –