Uncategorized – Pagina 260

High from the earth I heard a bird

High from the earth I heard a bird;
He trod upon the trees
As he esteemed them trifles,
And then he spied a breeze,
And situated softly
Upon a pile of wind
Which in a perturbation
Nature had left behind.
A joyous going fellow
I gathered from his talk
Which both of benediction
And badinage partook
Without apparent burden.
I subsequently learned
He was the faithful father
Of a dependent brood.
And this untoward transport
His remedy for care, –
A contrast to our respites.
How different we are!

F1778/J1723/Jaartal onbekend

Hoog boven de grond hoorde ik een vogel;
Hij wandelde op de takken
Alsof hij het een peulenschilletje vond,
Toen bespeurde hij een briesje,
En vleide zich zachtjes
Op een windvlaag
Die bij weersverandering
De natuur had achtergelaten.
Daar ging een vrolijke kerel
Begreep ik uit zijn praatjes
Die zowel gezegende taal
Als grappen bevatten
Zonder schijnbare moeite.
Vervolgens leerde ik
Dat hij de trouwe vader was
Van een kroost onder zijn hoede.
En deze ongerijmde verrukking
Zijn remedie tegen zorgen, –
Heel anders dan onze rustpauzes.
Hoe verschillend zijn we toch!

To make a prairie it takes

To make a prairie it takes a clover and one bee,
One clover, and a bee,
And revery.
The revery alone will do,
If bees are few.

F1779/J1755/Jaartal onbekend

Een wei maak je
met een klavertje en één bij,
Eén klavertje, een bij,
En mijmerij,
Mijmeren alleen is voldoende,
Bij weinig bij.

“Revery” verwijst niet zozeer naar (dag-)dromen, maar naar mediteren, mijmeren of een visioen.

Sweet is the swamp with it’s secrets

Sweet is the swamp with it’s secrets,
Until we meet a snake;
‘Tis then we sigh for houses,
And our departure take
At that enthralling gallop
That only childhood knows.
A snake is nature’s treason,
And awe is where it goes.

F1780/J1740/Jaartal onbekend

Heerlijk is het moeras met zijn geheimen,
Tot we een slang tegenkomen;
Vanaf dat moment smachten we naar huis,
En smeren we hem
Met die adembenemende galop
Die alleen de jeugd kent.
Een slang is het verraad van de natuur,
En geeft ontsteltenis waar hij kruipt.

Varianten:
– voor “nature’s” (regel 7): “summer’s” (van de zomer);
– voor “treason” (regel 7): “drama”;
– voor “awe” (regel 8): “guile” (venijn).

The distance that the dead have gone

The distance that the dead have gone
Does not at first appear;
Their coming back seems possible
That first abandoned year.

And then, that we have followed them,
We more than half suspect,
So intimate have we become
With their dear retrospect.

F1781/J1742/Jaartal onbekend

De afstand die de doden hebben afgelegd
Dringt niet meteen door;
Hun terugkeer lijkt mogelijk
In dat eerste verlaten jaar.

En daarna, gaan we goeddeels vermoeden
Dat we achter hen zijn aangegaan
Zo innig zijn we verbonden geworden
Met hun dierbare herinnering.

“Distance”: afstand, ook in de zin van verwijdering, distantie.
Varianten voor regel 4:
“For many a fruitless year” (Voor velen een doelloos jaar);
“For many an ardent year” (Voor velen een heftig jaar);
“That first absconded year” (In dat eerste teruggetrokken jaar).

How dare the robins sing

How dare the robins sing,
When men and women hear
Who since they went to their account
Have settled with the year! –
Paid all that life had earned
In one consummate bill.
And now, what life or death can do
Is immaterial.
Insulting is the sun
To him whose mortal light
Beguiled of immortality
Bequeath him to the night.
Extinct be every hum
In deference to him
Whose garden wrestled with the dew,
At daybreak overcome!

F1782/J1724/Jaartal onbekend

Hoe durven roodborsten* te zingen,
Als mannen en vrouwen luisteren
Die sinds ze naar hun oordeel gingen
Met het jaar hebben afgerekend! –
Alles betaald wat het leven had verdiend
In één eindafrekening.
En nu, wat leven of dood nog uitmaakt
Is niet relevant.
Beledigend is de zon
Voor degene wiens sterfelijke licht
Misleid door onsterfelijkheid
Hem nu overlaat aan de nacht.
Laat elk gezoem geweken zijn
Uit eerbied voor hem
Wiens tuin worstelde met dauw,
Bij het aanbreken van de dag was hij verslagen!

“Robin” is de Amerikaanse roodborstlijster (Turdus migratorius). Het is een van de favoriete vogels van Emily Dickinson. De vogel staat bekend om zijn melodieuze zang.
Het ligt voor de hand om te vertalen met ‘roodborstje’. Dat klinkt echter te schattig, want de Amerikaanse Roodborstlijster is groter en schichtiger. Hij gedraagt zich meer als een ekster of kauw. Daarom is bij de vertaling gekozen voor het stoere ‘roodborst’.
“Account” – hier de afrekening aan het einde van het leven, het oordeel bij de dood.
“With the year” – met de tijd.

Death is like the insect

Death is like the insect
Menacing the tree,
Competent to kill it,
But decoyed may be.

Bait it with the balsam,
Seek it with the saw,
Baffle, if it cost you
Everything you are.

Then, if it have burrowed
Out of reach of skill –
Wring the tree and leave it,
‘Tis the vermin’s will.

F1783/J1716/Jaartal onbekend

De dood lijkt op het insect
Dat de boom bedreigt,
En In staat is hem te doden,
Maar het kan verleid worden.

Lok het met zalf,
Zoek het op met de zaag,
Tart het, al kost het jou
Alles wat je bent.

Dan, als het zich heeft ingegraven
Buiten bereik van de techniek –
Ring de boom en laat hem staan,
Is de wil van het ongedierte.

“Wring”: ringen, de bast van een boom afsteken.

The grave my little cottage is

The grave my little cottage is,
Where “keeping house” for thee
I make my parlor orderly
And lay the marble tea.

For two divided, briefly,
A cycle, it may be,
Till everlasting life unite
In strong society.

F1784/J1743/Jaartal onbekend

Het graf is mijn huisje,
Waar ik voor u het “huishouden” doe
Ik houd mijn huiskamer netjes
En zet thee van marmer.

Voor twee, nog maar pas gescheiden,
Kan het, een patroon zijn,
Tot eeuwig leven hen verenigt
In een hecht samenzijn.

Varianten:
– voor “life” (regel 7): “rite” (gewoonte);
– voor “strong” (regel 8): “one” (één).

Emily Dickinson

Gedichten

Categorie archieven: Uncategorized