Emily Dickinson

Further in Summer than the Birds –
Pathetic from the Grass –
A minor Nation celebrates
It’s unobtrusive Mass –

No Ordinance be seen –
So gradual the Grace
A pensive Custom it becomes
Enlarging Loneliness –

‘Tis Audiblest, at Dusk –
When Day’s attempt is done –
And Nature nothing waits to do
But terminate in Tune –

Nor difference it knows
Of Cadence, or of Pause –
But simultaneous as Same –
The Service emphasize –

Nor know I when it cease –
At Candles, it is here –
When Sunrise is – that it is not –
Than this, I know no more –

The Earth has many keys –
Where Melody is not
Is the Unknown Peninsula –
Beauty – is Nature’s Fact –

But Witness for Her Land –
And Witness for Her Sea –
The Cricket is Her utmost
Of Elegy, to Me –

F895/J1068/1865

Meer hartje Zomer dan de Vogels –
Viert een klein Volkje
Aandoenlijk vanaf het Gras –
Onopvallend zijn Mis –

Geen Orde van Dienst te bekennen –
Zo geleidelijk aan komt de Genade
Het wordt een bezinnend Ritueel
Wat Eenzaamheid versterkt –

Het best Hoorbaar, in de Schemer –
Als het Dagelijkse werk is gedaan –
En de Natuur niets anders te doen heeft
Dan Muzikaal af te sluiten –

Het kent geen variatie
In Cadans, of Rustpozen –
Maar steeds Hetzelfde en gelijktijdig –
Laat het de Dienst beter uitkomen –

Ik weet ook niet wanneer het eindigt –
Bij Kaarslicht, is het hier –
Als de Zon opkomt – is het er niet –
Meer dan dit, weet ik niet –

De Aarde kent vele registers –
Waar geen Muziek is
Dat Land kennen we niet –
Schoonheid – is het Wezen van de Natuur –

Maar als Getuige voor Haar Land –
En als Getuige voor Haar Zee –
Is de Krekel wel Haar toppunt
Van Klaagzang, voor Mij –

Further in Summer than the Birds –
Pathetic from the Grass –
A minor Nation celebrates
It’s unobtrusive Mass –

No Ordinance be seen –
So gradual the Grace
A pensive Custom it becomes
Enlarging Loneliness –

Antiquest felt at Noon –
When August is burning low
Arise this spectral Canticle
Repose to typify –

Remit as yet no Grace
No Furrow on the Glow –
Yet a Druidic Difference
Enhances Nature now

Meer hartje Zomer dan de Vogels –
Viert een klein Volkje
Aandoenlijk vanaf het Gras –
Onopvallend zijn Mis –

Geen Orde van de Dienst te bekennen –
Zo geleidelijk aan komt de Genade
Het wordt een bezinnend Ritueel
Dat Eenzaamheid versterkt –

Van oudsher merkbaar rond de Middag –
Als Augustus op een laag pitje brandt
Verheft zich een spookachtige Kerkzang
Als Rust te typeren –

Geen Genade verslapt vooralsnog
Geen Rimpels op de Glans –
Maar een Druïdisch Verschil
Intensiveert nu de Natuur

She sped as Petals from a Rose –
Offended by the Wind –
A frail Aristocrat of Time
Indemnity to find –
Leaving on Nature a Default
As Cricket, or as Bee,
But Andes – in the Bosoms where
She had begun to lie.

F897/J991/1865

Ze vloog als Blaadjes van een Roos af –
Gekrenkt door de Wind –
Een frêle Aristocraat om van de Tijd
Schadevergoeding te krijgen –
Door de Natuur in Gebreke te stellen
Als een Krekel was ze, of een Bij,
Maar als de Andes – in de Boezems waar
Ze net was gaan liggen.

Experience is the Angled Road
Preferred against the Mind
By – Paradox – the Mind itself –
Presuming it to lead

Quite Opposite – How Complicate
The Discipline of Man –
Compelling Him to Choose Himself
His Preappointed Pain –

F899/J910/1865

Ervaring is de Kronkelige Weg
Die de Geest zelf in stelling brengt tegen
Paradoxaal – de Geest zelf –
In de veronderstelling dat zij haar juist

De Andere Kant op stuurt – Hoe ingewikkeld
Moet de Menselijke Discipline zijn –
Door Hem te dwingen Zelf te Kiezen voor
De aan hem Voorbestemde Pijn –

The Soul’s distinct connection
With immortality
Is best disclosed by Danger
Or quick Calamity –

As Lightning on a Landscape
Exhibits Sheets of Place –
Not yet suspected – but for Flash –
And Click – and Suddenness.

F901/J974/1865

Dat de Ziel duidelijk verbonden is
Met onsterfelijkheid
Toont zich het beste bij Gevaar
Of een onverwachtse Ramp –

Zoals Bliksem op een Landschap
Gedrapeerde Gebieden toont –
Nooit eerder vermoed – enkel in een Flits –
Klik – en Plotsklaps.