Drab Habitation of Whom?
Tabernacle or Tomb –
Or Dome of Worm –
Or Porch of Gnome –
Or some Elf’s Catacomb?
F916/J893/1865
Smoezelige Woning van Wie?
Tabernakel of Graf –
Of een Kerk voor Wormen –
Of de Veranda van een Kabouter –
Of ‘n Catacombe van een Elfje?
As One does Sickness over
In convalescent Mind,
His scrutiny of Chances
By blessed Health obscured –
As One rewalks a Precipice
And whittles at the Twig
That held Him from Perdition
Sown sidewise in the Crag
A Custom of the Soul
Far after suffering
Identity to question
For evidence ’thas been –
F917/J957/1865
Naarmate Je terugdenkt aan Ziekte
Als de Geest weer herstelt,
Wordt je inschatting van de Risico’s
Door ‘n gezegende Gezondheid verduisterd –
Naarmate Je een Afgrond opnieuw betreedt
En de Twijg wegsnijdt
Die Je behoedde voor de Val
Omdat hij schuin in de Rotsrand was geplant
Heeft de Ziel de Gewoonte om
Pas lange tijd na lijden
Zich af te vragen wie ze was
Als bewijs dat zij er was –
We met as Sparks –
———-Diverging Flints
Sent various – scattered ways –
We parted
———-as the Central Flint
Were cloven with an Adze –
Subsisting on the Light We bore
Before We felt the Dark –
We knew by change between itself
And that etherial Spark.
F918/J958/1865
We vonden elkaar als Vonken –
———-Tegenstrijdige Vuurstenen
Die naar verschillende – kanten spatten –
We gingen uit elkaar
———-alsof het Hart van de Vuursteen
Met een Bijl was gekliefd –
Levend van het Licht dat We droegen
Voor We het Donker voelden –
Dat we kenden door het contrast ertussen
En die hemelse Vonk.
Be Mine the Doom –
Sufficient Fame –
To perish in Her Hand!
F919/J845/1865
Mag Mijn Lot –
Voldoende Roem zijn –
Om in Haar Hand te vergaan!
Each Scar I’ll keep for Him
Instead I’ll say of Gem
In His long Absence worn
A Costlier One
But every Tear I bore
Were He to count them o’er
His own would fall so more
I’ll missum them –
F920/J877/1865
Elke Litteken zal ik voor Hem bewaren
Liever spreek ik van een Parel
Die ik in Zijn lange Afwezigheid draag
De Kostbaarste
Maar elke Traan die ik liet
Ging Hij ze één voor één tellen
Die van Hem zouden zoveel meer vallen
Dat ik de tel kwijtraakte –
Snow beneath whose chilly softness
Some that never lay
Make their first Repose this Winter
I admonish Thee
Blanket Wealthier the Neighbor
We so new bestow
Than thine Acclimated Creature
Wilt Thou, Austere Snow?
F921/J942/1865
Sneeuw, onder jouw kille zachtheid
Hebben sommigen nog nooit gelegen
En vinden deze Winter hun eerste Rustplaats
Ik roep je op
De Buurvrouw Rijker onder te stoppen
Die we hier pas afgaven
Dan de Wezens die aan jou Gewend zijn
Wil Jij dat, Strenge Sneeuw?
The Sun is gay or stark
According to our Deed.
If Merry, He is merrier –
If eager for the Dead
Or an expended Day
He helped to make too bright
His mighty pleasure suits Us not
It magnifies Our Freight
F922/J878/1865
De Zon is vrolijk of laaiend
Naargelang ons Doen en Laten.
Zijn we Vrolijk, is Hij nog vrolijker –
Verlangen we naar de Dood
Of dat er een einde komt aan de Dag
Die Hij te blakend had gemaakt
Dan zint Ons zijn machtig plezier niet
Het verergert Onze Zwaarte