Emily Dickinson – Pagina 227

From all the Jails the Boys and Girls

From all the Jails the Boys and Girls
Ecstatically leap –
Beloved only Afternoon
That Prison does’nt keep –

They storm the Earth And stun the Air,
A Mob of solid Bliss –
Alas – that Frowns should lie in wait
For such a Foe as this –

F1553/J1532/1881

Uit ieder Gevang springen Jongens en Meisjes
Uitzinnig naar buiten –
Op die ene geliefde Middag
Dat de Gevangenis niet bewaart –

Ze bestormen Aarde En overrompelen de Lucht,
Een Meute van sterke Vreugde –
Helaas – het Duister ligt op de loer
Voor zo’n Genoegen als dit –

Bij een eerste publicatie wordt de titel “Saturday Afternoon” (Zaterdagmiddag) toegevoegd. Dan hebben vrij van school. Voor later, als ze volwassen worden, dreigt de vrijheid verloren te gaan.
Varianten:
– voor “Sweet” (regel 8): “Bud” (Kiem), “Glee” (Jolijt), “Dawn” (Gloren), “Scene” (Schouwspel), “Dew” (Dauw) en “Joy” (vreugde).
– voor regel 7 en 8:
“Alas – that Frowns should lie in wait” (Helaas – Donkere Wolken liggen op de loer)
“For such a Foe as this –“ (Voor zo’n Vijand als deze –).

On that specific Pillow

On that specific Pillow
Our projects flit away –
The Night’s tremendous Morrow
And whether sleep will stay
Or usher us – a stranger –
To situations new
The effort to comprise it
Is all the soul can do –

F1554/J1533/1881

Op dat specifieke Kussen
Fladderen onze projecten weg –
Op de verschrikkelijke Morgen van de Nacht
En ongeacht of de slaap zal blijven
Of ons – als een vreemde –
Voorgaat naar nieuwe situaties
De moeite om het te begrijpen
Is alles wat de ziel kan doen –

“Specific Pillow” – het allerlaatste kussen waar de dood intreedt.
Variant voor “situations new” (regel 6): “exhibition – new” (een nieuwe – vertoning) en “comprehension new” (een nieuw besef).

The Life that tied too tight escapes

The Life that tied too tight escapes
Will ever after run
With a prudential look behind
And spectres of the Rein –
The Horse that scents the living Grass
And sees the Pastures smile
Will be retaken with a shot
If he is caught at all –

F1555/J1535/1881

Te strak aangebonden Leven dat uitbreekt
Blijft later altijd lopen
Met een schichtige blik naar achter
En spookbeelden van Teugels –
Het Paard dat het verse Gras ruikt
En de Weiden ziet glimlachen
Wordt enkel tegengehouden met een schot
Als het al gevangen wordt –

Varianten:
– voor “sees” (regel 6): “spies” (bespeurt);
– voor regel 7 en 8:
“Has views of Bridles and of Barns” (Heeft beelden van Breidels en Stallen)
“That would expand us all” (Die allemaal voor ons opengaan).

The Bird her punctual music brings

The Bird her punctual music brings
And lays it in it’s place –
It’s place is in the Human Heart
And in the Heavenly Grace –
What respite from her thrilling toil
Did Beauty ever take –
But Work might be Electric Rest
To those that Magic make –

F1556/J1585/1881

Stipt bezorgt de vogel haar muziek
En legt die op zijn plek –
Zijn plek is in het Mensenhart
En in de Hemelse Genade –
Heeft Schoonheid ooit
Haar opwindend arbeid onderbroken –
Maar Werk kan een Opzwepende Rust zijn
Voor hen die Magie maken –

How fleet – how indiscreet an one

How fleet – how indiscreet an one –
how always wrong is Love –
The joyful little Deity
We are not scourged to serve –

F1557/J1771/1881

Zo lichtvoetig – zo vrijpostig –
zo altijd misplaatst is Liefde –
Het blije Godje
We worden niet gedwongen haar te dienen –

“Scourged”: gegeseld, met zweepslagen gestraft, (figuurlijk) gedwongen.
Geschreven in een brief aan Otis Lord.

The Blood is more showy than the Breath

The Blood is more showy than the Breath
But cannot dance as well –

F1558/1881

Bloed valt meer op dan Adem
Maar heeft minder ritmiek –

The Butterfly upon the Sky

The Butterfly upon the Sky,
That doesn’t know its Name
And hasn’t any tax to pay
And hasn’t any Home
Is just as high as you and I,
And higher, I believe,
So soar away and never sigh
And that’s the way to grieve –

F1559/J1521/1881

De Vlinder in de Lucht,
Die zijn Naam niet kent
En geen belasting betaalt,
Ook geen Huis heeft,
Is net zo groots als jij en ik,
En grootser, geloof ik,
Dus zweef weg en zucht niet steeds
Dat is de manier om triest te zijn –

Emily Dickinson stuurt het naar de vriendinnen Sally Jenkis en Mattie Dickinson, haar nicht en 15 jaar oud. Ze schrijft erbij: “Vrouwtjes, wat gaat het worden, geraniums of drankjes?”