Emily Dickinson – Pagina 63

Give little Anguish

Give little Anguish,
Lives will fret –
Give Avalanches,
And they’ll slant –

Straighten – look cautious for their breath –
But make no syllable, like Death –
Who only shows his Granite face –
Sublimer thing – than Speech –

F422/J310/1862

Geef een beetje Angst,
En het Leven gaat tobben –
Geef een Lawine,
En het loopt scheef –

Sta recht – zoek behoedzaam naar adem –
Maar zeg geen woord, net als de Dood –
Die alleen zijn Granieten gezicht laat zien –
Iets subliemer – dan Spreken –

Varianten:
– voor “Granite face” (regel 7): “Marble Disc” (Marmeren Plaat);
– voor “thing” (regel 8): “way” (manier van doen).

The first Day’s Night had come

The first Day’s Night had come –
And grateful that a thing
So terrible – had been endured –
I told my Soul to sing –

She said her Strings were snapt –
Her Bow – to Atoms blown –
And so to mend her – gave me work
Until another Morn –

And then – a Day as huge
As Yesterdays in pairs,
Unrolled its horror in my face –
Until it blocked my eyes –

My Brain – begun to laugh –
I mumbled – like a fool –
And tho’ ’tis Years ago – that Day –
My Brain keeps giggling – still.

And Something’s odd – within –
That person that I was –
And this One – do not feel the same –
Could it be Madness – this?

F423/J410/1862

De Nacht kwam die eerste Dag –
En uit dankbaarheid dat ik zoiets
Vreselijks – had doorstaan –
Vroeg ik mijn Ziel te zingen –

Haar Snaren waren geknapt, zei ze –
Haar Strijkstok – in Gruzelementen –
Zo kreeg ik werk – om haar te repareren
Tot de volgende Ochtend –

En weer – rolde een even ontzettende Dag
Identiek aan die van Gister,
Zijn ellende uit over mijn gezicht –
Tot het mijn ogen afsloot.

Mijn Hersenen – schoten in de lach –
Ik mompelde – als een dwaas –
En al is die Dag – al jaren voorbij –
Nog steeds – blijven mijn Hersenen giechelen.

Er gebeurt Iets vreemds – van binnen –
De persoon die ik was –
En Deze nu – voelen niet hetzelfde –
Zou dit – Waanzin kunnen zijn?

The Color of the Grave is Green

The Color of the Grave is Green –
The Outer Grave – I mean –
You would not know it from the Field –
Except it own a Stone –

To help the fond – to find it –
Too infinite asleep
To stop and tell them where it is –
But just a Daisy – deep –

The Color of the Grave is white –
The outer Grave – I mean –
You would not know it from the Drifts –
In Winter – till the Sun –

Has furrowed out the Aisles –
Then – higher than the Land
The little Dwelling Houses rise
Where each – has left a friend –

The Color of the Grave within –
The Duplicate – I mean –
Not all the Snows could make it white –
Not all the Summers – Green –

You’ve seen the Color – maybe –
Upon a Bonnet bound –
When that you met it with before –
The Ferret – cannot find –

F424/J411/1862

De Kleur van het Graf is Groen –
Vanbuiten – bedoel ik –
Je kunt het niet onderscheiden van het Gras –
Tenzij het een Grafsteen heeft –

Om dierbaren te helpen – het te vinden –
In te eindeloze slaap
Om ze tegen te houden en te zeggen waar het is –
Maar net een Madeliefje – diep –

De Kleur van het Graf is wit –
Vanbuiten – bedoel ik –
In de Winter kun je het niet onderscheiden –
Van de Bergen Sneeuw – tot de Zon –

Gangpaden heeft uitgegraven –
Dan – boven de Grond
Verrijzen de kleine Woonhuizen op
Waar ieder – een vriend heeft achtergelaten –

De Kleur van het Graf vanbinnen –
Van Beiden – bedoel ik –
Kan alle Sneeuw niet wit maken –
Alle Zomers niet – Groen –

Je hebt de Kleur gezien – vast –
Op een Hoed gebonden –
Toen je vroeger haar daarmee tegenkwam –
Zelfs een Fret – kan dat niet vinden –

“Ferret”: fret, een roofdier dat konijnen in de diepste holen kan opsporen.

‘Twas like a Maelstrom, with a notch

‘Twas like a Maelstrom, with a notch,
That nearer, every Day,
Kept narrowing its boiling Wheel
Until the Agony

Toyed coolly with the final inch
Of your delirious Hem –
And you dropt, lost,
When something broke –
And let you from a Dream –

As if a Goblin with a Gauge –
Kept measuring the Hours –
Until you felt your Second
Weigh, helpless, in his Paws –

And not a Sinew – stirred – could help,
And sense was setting numb –
When God – remembered – and the Fiend
Let go, then, Overcome –

As if your Sentence stood – pronounced –
And you were frozen led
From Dungeon’s luxury of Doubt
To Gibbets, and the Dead –

And when the Film had stitched your eyes
A Creature gasped “Reprieve”!
Which Anguish was the utterest – then –
To perish, or to live?

F425/J414/1862

Een Draaikolk leek het wel, met een gat,
Die elke Dag, dichterbij kwam,
Haar kokende Wiel werd alsmaar enger
Tot de Doodsangst

Koeltjes speelde met het laatste eindje
Van jouw uiterste Waanzin –
En je viel, verloren,
Toen iets dat brak –
En jou uit de Droom hielp –

Alsof een Enge Geest met een Duimstok –
Steeds de Uren bleef opmeten –
Tot jij aanvoelde hoe jouw Seconde
Machteloos, in zijn Klauwen, woog –

Geen Zenuw – gespannen – kon helpen,
Zintuigen waren verdoofd –
Toen het God – heugde – en de Duivel
Op dat moment, losliet, Overwonnen –

Alsof jouw Vonnis was – vastgesteld –
En je ijskoud geleid werd
Van de luxueuze Kerker van de Twijfel
Naar de Galg, en de Dood –

En toen de Sluier je ogen had dichtgestikt
Snakte een Schepsel naar adem: “Genade”!
Welke angst was – toen – het allergrootste –
Voor omkomen, of voor leven?

“Notch”: inkeping, groef, oog (van een wervelwind).
“Hem”: zoom, rand, grens, uiterste. Hier heb ik de vrijheid genomen om voor de vertaling de woorden om te wisselen. Emily Dickinson wisselt vaker de woorden om. Alleen blijft het aan de interpretatie van de lezer of zij het hier ook zo bedoeld heeft.

I gave Myself to Him

I gave Myself to Him –
And took Himself, for Pay –
The solemn contract of a Life
Was ratified, this way –

The Wealth might disappoint –
Myself a poorer prove
Than this great Purchaser suspect,
The Daily Own – of Love

Depreciate the Vision –
But till the Merchant buy –
Still Fable –
———in the Isles of Spice –
The subtle Cargoes – lie –

At least – ’tis Mutual – Risk –
Some – found it – Mutual Gain –
Sweet Debt of Life –
———Each Night to owe –
Insolvent – every Noon –

F426/J580/1862

Ik gaf Me aan Hem –
En nam Hem, als betaling –
Het plechtige Levenscontract
Werd daarmee, bekrachtigd –

De Rijkdom mag misschien tegenvallen –
Ik blijk armer te zijn
Dan deze geweldige Koper doet vermoeden,
Het Dagelijks Bezit – van Liefde

Devalueert het Droombeeld –
Maar tot de Handelaar koopt –
Blijft het Sprookje –
———dat op de Specerijen-eilanden –
Er delicate Ladingen – liggen –

Minstens – is het Risico – Wederzijds –
Sommigen – vinden het – Wederzijds Gewin –
De Zoete Schuld van het Leven –
———Elke Nacht te betalen –
Niet te voldoen – elke Middag –

“Isles of Spices”: tropische eilanden waar specerijen vandaan komen.
Varianten:
– voor “Myself to Him” (regel 1): “Him all Myself” (Hem geheel Mijn wezen);
– voor “Still Fable” (regel 11): “How Fable” (Wat een Sprookje) en “so Fable” (Zo’n Sprookje).

Sunset at Night – is natural –

Sunset at Night – is natural –
But Sunset on the Dawn
Reverses Nature – Master –
So Midnight’s –
———due – at Noon.

Eclipses be – predicted –
And Science bows them in –
But do one face us suddenly –
Jehovah’s Watch – is wrong.

F427/J415/1862

Zonsondergang in de Avond – is normaal –
Maar Zonsondergang bij Dageraad
Zet de Natuur op zijn kop – Heer –
Dan wordt Middernacht –
———verwacht – op de Middag.

Verduisteringen worden – voorspeld –
En de Wetenschap buigt voor hen –
Maar als er plotseling een voor ons staat –
Heeft het Uurwerk van God – het mis.

“Natural”: natuurlijk, normaal. Beide betekenissen klinken door.
“Eclips”: verduistering waarbij het ene lichaam door een ander wordt bedekt, bijvoorbeeld de zonsverduistering door de maan.
“Jehovah’s Watch”: In bepaalde christelijke kringen werd de wereld gezien als een grote klok en God was de klokkenmaker die alles keurig liet verlopen.

We grow accustomed to the Dark

We grow accustomed to the Dark –
When light is put away –
As when the Neighbor holds the Lamp
To witness her Good bye –

A Moment – We uncertain step
For newness of the night –
Then – fit our Vision to the Dark –
And meet the Road – erect –

And so of larger – Darkness –
Those Evenings of the Brain –
When not a Moon disclose a sign –
Or Star – come out – within –

The Bravest – grope a little –
And sometimes hit a Tree
Directly in the Forehead –
But as they learn to see –

Either the Darkness alters –
Or something in the sight
Adjusts itself to Midnight –
And Life steps almost straight.

F428/J419/1862

We raken gewend aan het Duister –
Als het licht wordt weggenomen –
Zoals wanneer de Buurvrouw met haar Lamp
Blijk geeft van haar Afscheid –

Eventjes – stappen we onzeker –
Vanwege het nieuwe van de nacht –
Passen dan – ons Zicht aan op het Donker –
En vinden we onze Weg – rechtop –

Dat geldt ook voor de grootste – Duisternis –
Die Avonden van de Geest –
Wanneer een Maan geen teken onthult –
Of Ster – verschijnt – van binnenuit –

De Dappersten – gaan op de tast –
En stoten soms op een Boom
Recht op het Voorhoofd –
Maar als ze leren zien –

Verandert ofwel de Duisternis –
Ofwel, iets in de ogen
Past zich aan Middernacht aan –
En het Leven loopt bijna rechtdoor.