Emily Dickinson – Pagina 168

‘Tis my first night beneath the Sun

‘Tis my first night beneath the Sun
If I should spend it here –
Above him is too low a hight
For his Barometer
Who Airs of expectation breathes
And takes the Wind at prime –
But Distance his Delights confides
To those who visit him

F1151/J1122/1868

Het is mijn eerste nacht onder de Zon
Als ik het hier zou doorbrengen –
Boven hem bevindt zich een hoogte te laag
Voor zijn Barometer
Die Luchten van verwachting inneemt
En de Wind vangt als die opkomt –
Maar Afstand vertrouwt zijn Vreugden toe
Met hen die hem bekijken

“Barometer” – een instrument dat de druk van de lucht meet. Deze neemt de luchten van verwachting op.
Een gedicht met vele, mogelijke interpretaties. Is de Zon een geliefde bij wie Emily Dickinson gaag wil zijn, maar afstand meer vreugde geeft? Of staat ze bij een graf van een dierbare? Of…?

The Wind took up the Northern Things

The Wind took up the Northern Things
And piled them in the South –
Then gave the East unto the West
And opening his mouth

The four Divisions of the Earth
Did make as to devour
While everything to corners slunk
Behind the awful power –

The Wind unto his Chambers went
And nature ventured out –
Her subjects scattered into place
Her systems ranged about

Again the smoke from Dwellings rose
The Day abroad was heard
How intimate, a Tempest past
The Transport of the Bird –

F1152/J1134/1868

De Wind pakte Spullen uit het Noorden op
En wierp ze op een hoop in het Zuiden –
Toen gaf hij het Oosten aan het Westen
En zette zijn mond open

De vier Windstreken van de Aarde
Leken het te willen verslinden
Terwijl alles in de hoek kroop
Voor de imposante kracht –

De Wind keerde terug in zijn Bureau
En de natuur waagde zich naar buiten –
Haar wezens verspreidden zich op hun plek
Haar systemen kwamen weer op gang

Weer steeg rook op uit de Huizen
In de Open Lucht was te horen
Hoe intiem, na een Storm
De Vrolijkheid van Vogels is –

Varianten:
– voor “piled them in” (rege; 2): “showed tem to” (;ieten ze zien aan);
– voor “gave” (regel 3): “bent” (plooide) en “bowed” (boog om);
– voor regel 8: “Like Worms beneath” (Gelijk Wormen daaronder);
– voor “ranged” (regel 12): “stole” (kwamen ongemerkt);
– voor “rose” (regel 13): “curled” (kringelde);
– voor “How intimate, a” (regel15): “How orderly the” (Hoe tiptop);
– voor “Transport” (regel 16): “Rapture” (Extase), “Triumph” (Triomf) en “Riot” (Herrie).

The longest day that God appoints

The longest day that God appoints
Will finish with the sun.
Anguish can travel to it’s stake,
And then it must return.

F1153/J1769/1868

De langste dag door God beschikt
Zal eindigen met zon.
Lijden kan je naar de brandstapel sturen,
En dan moet ze retour.

Emily Dickinson schreef dit aan haar nichten Louise en Frances Norcross, met wie ze nauw contact onderhield. Beide moeten iets vreselijks hebben meegemaakt (wat?).

1869

I noticed People disappeared

I noticed People disappeared
When but a little child –
Supposed they visited remote
Or settled Regions wild –
Now know I – They both visited
And settled Regions wild –
But did because they died
A Fact withheld the little child –

F1154/J1149/1869

Ik merkte dat mensen verdwenen
Toen ik nog maar een klein kind was –
Ik vermoedde dat ze verre bezoekjes aflegden
Of waren gaan wonen in wilde Streken –
Nu weet ik – Zij gingen zowel op bezoek
Als wonen in wilde Streken –
Maar deden het omdat ze stierven
Een Feit verzwegen voor een kind –

The Snow that never drifts

The Snow that never drifts –
The transient, fragrant snow
That comes a single time a Year
Is softly driving now –

So thorough in the Tree
At night beneath the star
That it was February’s Foot
Experience would swear –

Like Winter as a Face
We stern and former knew
Repaired of all but Loneliness
By Nature’s Alibi –

Were every Storm so spice
The Value could not be –
We buy with contrast – Pang is good
As near as memory –

F1155/J1133/1869

Sneeuw die nooit opwaait –
Vluchtige, geurige sneeuw
Die maar een enkele keer in het Jaar komt
Valt nu zachtjes neer –

Zo diep doorheen de Boom
‘s Nachts onder de sterren
Het moet de komst van Februari zijn
Zou ervaring zeker zeggen –

Het lijkt op Het Gezicht van de Winter
Dat we van vroeger kenden als streng
Opgeknapt van alles behalve de Eenzaamheid
Doordat de Natuur Ergens Anders was –

Was elke Storm zo aardig
Zou het geen Waarde hebben –
We kopen wat opvalt – Lijden is goed
Zolang het bij herinnering blijft –

Varianten:
– voor “Foot” (regel 7): “Face” (het Gezicht);
– voor “Storm” (regel 13): “Gale” (Stormwind) en “snow” (sneeuw);
– voor “spice” (regel 13): “fair” (prachtig) en “sweet” (lief).

That odd old man is dead a year

That odd old man is dead a year –
We miss his stated Hat –
‘Twas such an evening bright and stiff
His faded lamp went out –

Who miss his antiquated Wick –
Are any hoar for him?
Waits any indurated mate
His wrinkled coming Home?

Oh Life, begun in fluent Blood
And consummated dull –
Achievement, contemplating thee –
Feels transitive and cool.

F1156/J1130/1869

Die vreemde, oude man is een jaar dood –
We missen zijn bekende Hoed –
Het was zo’n heldere, grimmige avond
Dat zijn flauw lampje uitging –

Wie mist zijn ouderwetse Pit –
Is er een grijze bejaarde voor hem?
Wacht er een taai maatje
Op zijn rimpelige Thuiskomst?

Och leven, begonnen in vloeiend bloed
En uitgeblust volbracht –
Het resultaat, kijken we naar jou –
Voelt vluchtig en kil aan.

Varianten:
– voor “Wick” (regel 5): “Light” (Licht);
– voor “hoar” (regel 6): “bleak” (grauwe);
– voor “thee” (regel 11): “this” en “here” (hier).