The Flake the Wind exasperate
More eloquently lie
Than if escorted to it’s Down
By Arm of Chivalry.
F1410/J1361/1876
Wanhopig van de Wind gaat de Sneeuwvlok
Met meer overtuiging liggen
Dan werd ze naar Beneden begeleid
Aan een Galante Arm.
Categorie archieven: Uncategorized
Summer laid her simple Hat
Summer laid her simple Hat
On it’s boundless shelf –
Unobserved – a Ribin slipt
Summon it – yourself.
Summer laid her supple Glove
In it’s sylvan Drawer –
Wheresoe’er – as was she –
The Affair of Awe –
F1411/J1363/1876
De Zomer legde haar gewone Hoed
Op haar grenzeloze Plank –
Niet opgemerkt – een Lint glipte weg
Pak het – zelf op.
De Zomer legde haar soepele Handschoen
In haar Bos-lade –
Waar dan ook – aangezien zij –
Het Voorwerp van Verwondering was –
Varianten:
– voor “boundless” (regel 2): “mighty” (geweldige) en “subtle” (subtiele);
– voor “Summon it” (regel 4): “Fasten it” (Maak het vast), “Snatch it for” (Pak het beet) en “Covet it” (Smacht ernaar);
– voor regel 8: “or was she – The demand of Awe?” (Of was zij – een verzoek voor Verwondering?).
How know it from a Summer’s Day?
How know it from a Summer’s Day?
It’s Fervors are as firm –
And nothing in the Countenance
But scintillates the same –
Yet Birds examine it and flee –
And Vans without a name
Inspect the Admonition
And sunder as they came –
F1412/J1364/1876
Hoe onderscheid je hem van een Zomerdag?
Zijn Vurigheid is even sterk –
En geen enkele Expressie
Heeft zo’n zelfde schittering –
Toch bestuderen Vogels het en vluchten –
En de Voorhoede zonder naam
Inspecteren de Waarschuwing
En verspreiden zich zoals ze gekomen zijn –
“Vans”: frontlinies, voorhoedes (van de vogels).
Summer – we all have seen
Summer – we all have seen –
A few of us – believed –
A few – the more aspiring
Unquestionably loved –
But Summer does not care –
She takes her gracious way
As eligible as the Moon
To the Temerity –
Deputed to adore –
The Doom to be adored
Unknown as to an Ecstasy
The Embryo endowed –
F1413/J1386/1876
Zomer – hebben we allemaal gezien –
Een paar van ons – geloofden erin –
Een paar – met de meeste passie
Hielden er ongetwijfeld van –
Maar het maakt Zomer niets uit –
Ze neemt haar sierlijke weg
Zo begeerlijk als de Maan
Naar Roekeloosheid –
Bestemd om te beminnen –
Het Lot van bemind worden
Is even onbekend voor Extase als
Het Embryo dat het schonk –
Varianten:
– voor regel 6-8:
“She goes her spacious way (Ze gaat haar royale weg)
As undiverted as the Moon – (Zo onverstoorbaar als de Maan –)
From her Divinity (Van Goddelijke oorsprong)”;
– voor regel 7-8:
“As unperverted as the Moon” (Gelijk de Maan, niet zo bezoedeld)
“By our obliquity” (Door onze verdorvenheid) en
“As eligible as the Moon” (Zo gewenst als de Maan)
“To our extremity” (Voor ons die tot het uiterste gaan);
– voor regel 10: “The Affluence bestowed” (de Rijkdom die geschonken wordt).
How fits his Umber Coat
How fits his Umber Coat
The Tailor of the Nut?
Combined without a seam
Like Raiment of a Dream –
Who spun the Auburn Cloth?
Computed how the girth?
The Chestnut aged grows
In those primeval Clothes –
We know that we are wise –
Accomplished in Surprise –
Yet by this Countryman –
This nature – how undone!
F1414/J1371/1876
Hoe past hij het Bruinige Jasje af
De Kleermaker van de Noot?
In elkaar gezet zonder één naad
Net als een Droomjurk –
Wie spon de Roodbruine Stof?
Hoe werd de taille gemeten?
De Kastanje wordt bejaard
In die oeroude Kleren –
We denken wijs te zijn –
Gewend aan Verrassingen –
Toch wat deze Buitenmens –
Deze Natuur – nog nooit vertoond!
“Coat”: zowel jas, mantel, jasje als dop.
Trusty as the stars
Trusty as the stars
Who quit their shining working
Prompt as when I lit them
In Genesis’ new house,
Durable as dawn
Whose antiquated blossom
Makes a world’s suspense
Perish and rejoice.
F1415/J1369/1876
Trouw als de sterren
Die stoppen met hun schitterend werk
Precies als toen Ik ze aanstak
In het nieuwe huis van Genesis,
Duurzaam als de dageraad
Waarvan de oeroude bloesem
Een wereld van onzekerheid
Wegneemt en omzet in vreugde.
Het origineel van dit gedicht is verloren gegaan. De versregels komen uit een overgeschreven brief, waarin Emily Dickinson schrijft hoezeer zij onder de indruk is van de stervormige bloemen van een toverhazelaar die in de winter schitteren.
These held their Wick above the west
These held their Wick above the west –
Till when the Red declined –
Or how the Amber aided it –
Defied to be defined –
Then waned without disparagement
In a dissembling Hue
That would not let the Eye decide
Did it abide or no –
F1416/J1390/1876
Zij hielden hun Licht boven het westen –
Tot toen het Rood afnam –
Of hoe het Geel* daarbij hielp –
Weerstond elke verklaring –
Daarop vervaagden ze zonder te minderen
In een onbestemde Kleur
Waarvan het Oog niet meer kon bepalen
Of het er nog was of niet –
“Red” – het rood van de zonsondergang dat overgaat in oranjegeel (amber) van de schemer.
De tweede strofe is afzonderlijk gestuurd naar Susan Dickinson en Thomas Higginson. Bij beiden is een klein zinnetje toegevoegd: “het gaat misschien – alleen – over de Zonsondergang.”
Variant voor “Then waned” (regel 5): “To wane” (om te vervagen).