Categorie archieven: Uncategorized

The inundation of the Spring

Emily Dickinson

The inundation of the Spring
Enlarges every Soul –
It sweeps the – tenement – away
But leaves the Water whole –

In which the Soul at first estranged –
Seeks faintly for its shore –
But acclimated – pines no more
For that Peninsula –

F1423/J1425/1877

De tsunami van de Lente
Geeft elke Ziel meer ruimte –
Hij spoelt de – woning – weg
Maar laat het Water heel –

Waarin de Ziel eerst nog verloren –
Zonder kracht haar oever zoekt –
Maar eenmaal gewend – niet meer verlangt
Naar die Vaste Grond –

“Peninsula: schiereiland – Emily Dickinson geeft het haar eigen betekenis: stevige basis, vaste grond en veilige haven. Vandaar ook wel het beloofde land, een ideale wereld. Mogelijk geeft het een indruk van een zeker isolement.
Varianten:
– voor “Enlarges” (regel 2): “Submerges” (Dompelt onder);
– voor “estranged” (regel 5): “alarmed” (verschrikt) en “submerged” (ondergedompeld);
– voor “seeks” (regel 6): “gropes” grijpt);
– voor “faintly” (regel 6): “furtive” (in het geheim);
– voor regel 7-8:
“Loses sight” (Verliest)
“Of aught Peninsula” (Wat Vaste Grond uit het oog).

Hope is a strange invention

Emily Dickinson

Hope is a strange invention –
A Patent of the Heart –
In unremitting action
Yet never wearing out –

Of this electric adjunct
Not anything is known
But its unique momentum
Embellish all we own –

F1424/J1392/1877

Hoop is een vreemde uitvinding –
Waar het Hart patent op heeft –
Altijd in de weer
Maar nooit versleten –

Van deze energieke hulp
Is niets bekend
Maar haar unieke veerkracht
Knapt alles wat we hebben op –

Variant voor de laatste twee regels:
“Though it’s unique Momentum (Hoewel haar unieke Veerkracht)
Inebriate our own – (Die van onszelf overweldigt)”.

They might not need me – Yet they might

Emily Dickinson

They might not need me, yet they might –
I’ll let my Heart be just in sight –
A smile so small as mine might be
Precisely their necessity –

F1425/J1391/1877

Ze hebben me misschien niet nodig, of toch –
Ik laat mijn Hart gewoon in het zicht –
Een kleine glimlach als de mijne kan
Precies zijn wat ze nodig hebben –

Bees are Black – with Gilt Surcingles

Emily Dickinson

Bees are Black – with Gilt Surcingles –
Buccaneers of Buzz –
Ride abroad in ostentation
And subsist on Fuzz –

Fuzz ordained – not Fuzz contingent –
Marrows of the Hill.
Jugs – a Universe’s fracture
Could not jar or spill.

F1426/J1405/1877

Bijen zijn Zwart – met Vergulde Singels –
Zoemende Piraten –
Vliegen buiten opzichtig rond
En leven op Stuifmeel –

Voorbestemd Stuifmeel – niet contingent –
Het Merg van de Heuvels.
De Kruiken – een breuk van het Heelal
Zou ze niet kunnen schudden of omgooien.

“Ordained” – voorbestemd is het tegenovergestelde van contingent (toevallig). Met deze twee filosofische begrippen, noodzakelijkheid en contingentie, speelt Emily Dickinson.
“Marrow” – merg staat voor de leven gevende kern van het bestaan (in het beenmerg wordt bloed gemaakt). Het kan om honing gaan en honingraten (“jugs”).

Whose Pink career may have a close

Emily Dickinson

Whose Pink career
———may have a close
Portentous as our own, who knows?
To imitate these neighbors fleet
In Awe and innocence, were meet.

F1427/J1394/1877

Aan hun Rooskleurige levensloop
———komt mogelijk een einde
Wie weet, net zo beangstigend als het onze?
Deze sterfelijke buren tot voorbeeld nemen
In Nederigheid en onschuld, zou passen.

“Whose” – de vrouw van Thomas Higginson die erg ziek was en kort daarna zou overlijden. Emily Dickinson schrijft hem: “Ik herinner haar bij mijn Bloemen en wou dat ze van haar waren” en dan volgt dit gedicht.

Lay this Laurel on the one

Emily Dickinson

Lay this Laurel on the one
Triumphed – and remained unknown –
Laurel – fell your futile tree –
Such a Victor could not be –

Lay this Laurel on the one –
Too intrinsic for Renown –
Laurel – vail your deathless Tree –
Him you chasten – That is he –

F1428/J1393/1877

Leg deze Lauwerkrans op wie
Zegevierde – en onbekend bleef –
Laurier – kap je nutteloze boom om –
Zo’n Overwinnaar is er nog niet geweest –

Leg deze Lauwerkrans op wie –
Niets om Roem geeft –
Laurier – haal je onsterfelijke Boom neer –
Wie je straft – is hij –

De laatste vier regels komen uit een brief aan Thomas Higginson. waarin ze schrijft over de dood van zijn vader, die drie jaar eerder gestorven was. Sinds de dood van haar eigen vader raakt het haar veel meer.

I shall not murmur if at last

Emily Dickinson

I shall not murmur if at last
The ones I loved below
Permission have to understand
For what I shunned them so –
Divulging it would rest my Heart
But it would ravage theirs –
Why, Katie, Treason has a Voice –
But mine – dispels – in Tears.

F1429/J1410/1877

Ik mag niet klagen als
Zij die ik hier beneden liefhad,
Eindelijk mogen begrijpen
Waarom ik ze zo gemeden heb –
Als ik het uitleg, zou het mijn Hart rust geven
Maar dat van hen ruïneren –
Waarom, Katie, krijgt Verraad een Stem –
Maar lost – het mijne – op in Tranen.

Dit gedicht schrijft Emily Dickinson aan haar oude vriendin Catherine Scott Anton. Deze wil bij haar langskomen, maar Emily weigert haar te ontvangen. Er wordt wel gesuggereerd dat Emily Dickinson ooit verliefd op haar was (het verraad?).