Emily Dickinson

I many times thought Peace had come
When Peace was far away –
As Wrecked Men – deem they sight the Land –
At Centre of the Sea –

And struggle slacker – but to prove
As hopelessly as I –
How many the fictitious Shores –
Or any Harbor be –

F737/J739/1863

Vaak dacht ik dat de Vrede was aangebroken
Waar de Vrede ver weg was –
Zoals Drenkelingen – menen Land te zien –
Midden op Zee –

En uitgeput worstelen – om maar te bewijzen
Even hopeloos als ik –
Hoe illusoir de Kusten –
Of welke Haven ook zijn –

Joy to have merited the Pain –
To merit the Release –
Joy to have perished every step –
To Compass Paradise –

Pardon – to look upon thy face –
With these old fashioned Eyes –
Better than new – could be – for that –
Though bought in Paradise –

Because they looked on thee before –
And thou hast looked on them –
Prove Me – My Hazel Witnesses
The features are the same –

So fleet thou wert, when present –
So infinite – when gone –
An Orient’s Apparition –
Remanded of the Morn –

The Hight I recollect –
‘Twas even with the Hills –
The Depth upon my Soul was notched –
As Floods – on Whites of Wheels –

To Haunt – till Time have dropped
His last Decade away,
And Haunting actualize – to last
At least – Eternity –

F739/J788/1863

Vreugde dat je de Pijn hebt verdiend –
Om de Bevrijding te verdienen –
Vreugde dat je bij elke stap bent omgekomen –
Om het Paradijs te bereiken –

Excuseer me – om jouw gezicht aan te kijken –
Met deze ouderwetse Ogen –
Beter dan nieuwe – daarvoor – kunnen zijn –
Zelfs als ze in het Paradijs gekocht zijn –

Omdat ze jou eerder hebben aangekeken –
En jij naar hen hebt gekeken –
Mijn Diepbruine Getuigen – bewijs Mij
Dat de gelaatstrekken dezelfde zijn –

Zo vluchtig was jij, toen jij bij me was –
Zo eindeloos – na je heengaan –
Een Verschijning van de Dageraad –
Die door de Morgen teruggeroepen wordt –

De Hoogte van jou die ik me herinner –
Was gelijk aan het Heuvelgebergte –
De Diepte was in mijn Ziel gekerfd –
Als Vloed – op het Wit van de Ronde Ogen –

Om terug te keren – tot de Tijd
Zijn laatste Decennium geloosd heeft,
En de Terugkeer inzet – laat het dan
Tenminste – voor Eeuwig duren –

Nature – the Gentlest Mother is,
Impatient of no Child –
The feeblest – or the waywardest –
Her Admonition mild –

In Forest – and the Hill –
By Traveller – be heard –
Restraining Rampant Squirrel –
Or too impetuous Bird –

How fair Her Conversation –
A Summer Afternoon –
Her Household – Her Assembly –
And when the Sun go down –

Her Voice among the Aisles
Incite the timid prayer
Of the minutest Cricket –
The most unworthy Flower –

When all the Children sleep –
She turns as long away
As will suffice to light Her lamps –
Then bending from the Sky –

With infinite Affection –
And infiniter Care –
Her Golden finger on Her lip –
Wills Silence – Everywhere –

F741/J790/1863

De Natuur – is de Aardigste Moeder die er is,
Geduldig met elk Kind –
Voor het zwakste – of meest eigenwijze –
Heeft ze maar een klein Standje –

In het Bos – en de Heuvels –
Kunnen Reizigers – horen –
Hoe ze Onstuimige Eekhoorns in toom houdt –
Of Vogels die te heetgebakerd zijn –

Hoe netjes is haar Praatje –
Op een Zomermiddag –
Haar Huishouden – Haar Gemeenschap –
En als de Zon ondergaat –

Roept haar Stem in de Paden
Wekt het timide Gebed
Van de kleinste krekel –
De gewoonste Bloem –

Als de Kinderen slapen –
Loopt ze ver genoeg weg
Als nodig is om Haar lichten aan te steken –
En dan legt ze vanuit de Hemel –

Met oneindige Liefde –
En oneindiger Zorg –
Haar Gouden Vinger op Haar lippen –
Vraagt Stilte – Overal –