Ourselves were wed one summer – dear

Emily Dickinson

Ourselves were wed one summer – dear –
Your Vision – was in June –
And when Your little Lifetime failed,
I wearied – too – of mine –

And overtaken in the Dark –
Where You had put me down –
By Some one carrying a Light –
I – too – received the Sign.

‘Tis true – Our Futures different lay –
Your Cottage – faced the sun –
While Oceans – and the North must be –
On every side of mine

‘Tis true, Your Garden led the Bloom,
For mine – in Frosts – was sown –
And yet, one Summer, we were Queens –
But You – were crowned in June –

F596/J631/1863

Een zomer waren we getrouwd – lief –
Jouw Visioen – was in Juni –
En toen het met Jouw jonge Leven misging,
Werd ik – ook – het mijne moe –

En overvallen door het Duister –
Waarin Jij me had achtergelaten –
Ontving ik – ook – het Teken
Van Iemand die Licht bracht –

‘t Is waar – Onze Toekomst ligt anders –
Jouw Huis – kijkt uit op de zon –
Terwijl Oceanen – en het Noorden –
Aan elke kant van het mijne moeten liggen

‘t Is waar, Jouw Tuin liep voorop in Bloei,
Nou, de mijne was – bij Vorst – gezaaid –
En toch, een Zomer, waren we Koninginnen –
Maar Jij – werd gekroond in Juni –

“Vision”: visioen, droom. Mogelijk verwijst Emily Dickinson naar het visioen van Johannes over het “nieuwe Jeruzalem, dat van God uit de hemel neerdaalt, voorbereid als een bruid die zich voor haar echtgenoot heeft versierd.” (Openbaring 21). Met andere woorden: jouw huwelijksdroom begon in juni.
“Crowned”: de kroon van het huwelijk.
Mogelijk heeft Emily Dickinson dit gedicht geschreven met Susan Gilbert in gedachten. Susan was haar geliefde die op 1 juli 1856 trouwde met haar broer Austin. Maar het kan ook een andere jeugdvriendin zijn (Kate Scott).
Varianten:
– voor “must be” (regel 11): “did play” (opstelden);
– voor “Queens – | But You – were crowned in June –” (regel 15-16): “wed – But Your’s was first – in June –“ (getrouwd – Maar die van Jou was eerder – in Juni –).

‘Tis little I – could care for Pearls

Emily Dickinson

‘Tis little I – could care for Pearls –
Who own the Ample sea –
Or Brooches – when the Emperor –
With Rubies – pelteth me –

Or Gold – who am the Prince of Mines –
Or Diamonds – when have I
A Diadem to fit a Dome –
Continual upon me –

F597/J466/1863

Weinig – hoef ik om Parels te geven –
Ik, die de Wijde zee bezit –
Of Sieraden – waar de Keizer –
Mij met Robijnen – bekogelt –

Of Goud – ik, die de Prins van de Mijnen ben –
Of Om Diamanten – waar ik
Permanent een Diadeem draag –
Die op een Domkerk past –

The Brain – is wider than the Sky

Emily Dickinson

The Brain – is wider than the Sky –
For – put them side by side –
The one the other will contain
With ease – and You – beside –

The Brain is deeper than the sea –
For – hold them – Blue to Blue –
The one the other will absorb –
As Sponges – Buckets – do –

The Brain is just the weight of God –
For – Heft them – Pound for Pound –
And they will differ – if they do –
As Syllable from Sound –

F598/J632/1863

Verbeelding – is weidser dan de Lucht –
Want – leg ze naast elkaar –
De een zal de ander met gemak
Bevatten – en Jou – er nog bij –

Verbeelding is dieper dan de zee –
Want – houd ze – Blauw tegen Blauw –
De een zal de andere in zich opnemen –
Zoals Emmers – met Sponzen – doen –

Verbeelding weegt even zwaar als God –
Want – Wik ze – Pond voor Pond –
En ze verschillen – als ze dat al doen –
Als Taal van Klank –

F598/J632/1863

“Brain”: brein, hersenen, intelligentie, geest, verbeelding. Al deze betekenissen klinken door.
“Blue” – zo werd de kleur van hersenen voorgesteld.
“As Syllable from Sound”: als lettergreep van klank. Als er al een verschil tussen verbeelding en god is, dan is dat hetzelfde als tussen taal (van de dichter) en klank (van God die we in de natuur kunnen horen).
Variant voor “contain” (regel 3): “include” (omvatten).

We do not play on Graves

Emily Dickinson

We do not play on Graves –
Because there isn’t Room –
Besides – it isn’t even – it slants
And People come –

And put a Flower on it –
And hang their faces so –
We’re fearing that their Hearts will drop –
And crush our pretty play –

And so we move as far
As Enemies – away –
Just looking round to see how far
It is – Occasionally –

F599/J467/1863

We spelen niet op Graven –
Omdat daar geen Ruimte is –
Trouwens – het is niet vlak – het loopt af
En er komen Mensen –

Die er een Bloem bij leggen –
Ze laten het hoofd zo erg hangen –
We vrezen dat hun Hart instort –
En ons mooie spel verplettert –

En dus nemen we zoveel afstand –
Als Vijanden – doen –
En kijken gewoon – af en toe –
Terug hoe ver ze zijn –

Her – “last Poems”

Emily Dickinson

Her – “last Poems” –
Poets ended –
Silver – perished – with her Tongue –
Not on Record – bubbled Other,
Flute – or Woman – so divine –

Not unto it’s Summer Morning
Robin – uttered half the Tune
Gushed too full for the Adoring –
From the Anglo-Florentine –

Late – the Praise – ‘Tis dull – Conferring
On the Head too High –
———to Crown –
Diadem – or Ducal symbol –
Be its Grave – sufficient sign –

Nought – that We –
———No Poet’s Kinsman –
Suffocate – with easy woe –
What, and if, Ourself a Bridegroom –
Put Her down – in Italy?

F600/J312/1863

Haar – “laatste Gedichten” –
Maakten een einde aan Dichters –
Zilver – verbleekt – bij haar Stem –
Nooit – bruiste een Ander,
Fluit – of Vrouw – zo hemels op –

Zelfs niet op zijn Zomerochtend slaakte
Roodborst – maar de helft van het Lied uit
Dat haar Aanbidders volledig overstelpte –
Uit de mond van de Anglo-Florentijnse –

Het is flauw – om te laat – Eer – te Bewijzen
Aan het Hoofd, dat te Verheven is –
———voor een Kroon –
Diadeem – of Hertogelijke Embleem –
Mag haar graf – genoeg Ereteken zijn –

Dat Wij – zonder verwant te zijn
———aan de Dichter – zeker niet –
Stikken – in lichte smart –
Maar wat, als Wij zelf de Bruidegom waren –
En Haar zouden begraven – in Italië?

“Anglo-Florentine” – het gedicht is een hommage aan collega dichter Elizabeth Barrett Browning. Emily Dickinson bewondert vooral haar gedicht “Aurora Leigh” en kende hele delen ervan uit haar hoofd. In haar slaapkamer hangt haar portret aan de muur. Zij woont in Florence, sterft in 1861 en wordt daar ook begraven. Haar “Last Poems” worden postuum gepubliceerd.
Varianten:
– voor “too full” (regel 8): “too free” (zomaar);
– voor “symbol” (regel 13): “Showing” (Insigne) en “Token”(Embleem)
– voor “Nought – that We” (regel 15): “Yet, if We” (Toch, als Wij).

When Bells stop ringing – Church – begins

Emily Dickinson

When Bells stop ringing –
———Church – begins
The Positive – of Bells –
When Cogs – stop – that’s Circumference –
The Ultimate – of Wheels.

F601/J633/1863

Wanneer Klokken ophouden met luiden –
———begint – de Kerkdienst –
Dat is het Positieve – aan Klokken –
Wanneer Raderen – stilstaan – geeft dat Ruimte –
Het Ultieme – aan de Wielen.

“Circumference” betekent letterlijk: omtrek van een cirkel, cirkelgang. Het is een centraal thema van Emily Dickinson en typeert haar opvattingen. Op velerlei wijze wordt het geïnterpreteerd en het is zeker niet eenduidig. Het verwijst naar de cyclische dynamiek van de natuur (de seizoenen, de tijden van de dag, de levensfasen). Maar het is geen gesloten systeem, want het nodigt uit en is verbonden met wat erbuiten ligt (oneindigheid, hemel, god). Een cyclus, of omtrek die alsmaar groter wordt en uitdijt. Zo is het licht van de zon verbonden met het eeuwig licht, de aarde met de hemel, leven met dood, wat bekend is met het onbekende.

“Circumference” veronderstelt openheid en doorbreekt elk binaire denken. Omdat Emily Dickinson een wiskundig begrip gebruikt, vind ik “ruimte” een plausibele vertaling. Met ruimte bedoel ik alles wat ons in contact brengt met het geheim van het leven. Het kan een diepe blijdschap en zelfs extase teweegbrengen, waar mens en god elkaar raken.
Mogelijk bedoelt Emily Dickinson hier, dat wanneer het leven stilstaat, dat ultieme ruimte geeft. En daarmee doelt ze op veel meer dan de dood.
Variant voor “Positive” (regel 2): “Transitive” (Verwijzende kracht) – het geeft de tekst nog meer mystieke betekenis.

The Manner of its Death

Emily Dickinson

The Manner of its Death
When Certain it must die –
‘Tis deemed a privilege to choose –
‘Twas Major Andre’s Way –

When Choice of Life – is past –
There yet remains a Love
Its little Fate to stipulate –

How small in those who live –

The Miracle to tease
With Bable of the styles –
How “they are Dying mostly – now” –
And Customs at “St. James”!

F602/J468/1863

De Wijze van je Sterven kiezen
Als je Zeker weet dat je sterven moet –
Geldt als een goed recht –
Het is wat Majoor André deed –

Wanneer de Keuze te Leven – voorbij is –
Rest nog Liefde
Om je eigen kleine Lot te bepalen –

Hoe kleinzielig ook onder de levenden –

Om het Wonder lastig te vallen
Met praatjes over de trends –
Hoe “ze meestal sterven – tegenwoordig” –
En de Mode aan het Engelse Hof!

“Major Andre” (1750-1780) was een populaire Britse officier tijdens da Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog. Hij werd als spion opgepakt en ter dood veroordeeld. Hij vroeg aan generaal George Washington de gunst om niet te worden opgehangen, maar als soldaat gedood te worden door een vuurpeloton. George Washington wees dit verzoek echter af.
“St. James” is een afkorting voor “the Court of St. James”, het koninklijk hof in Londen.