Uncategorized – Pagina 54 – Emily Dickinson

A Bird came down the Walk

A Bird came down the Walk –
He did not know I saw –
He bit an Angleworm in halves
And ate the fellow, raw,

And then he drank a Dew
From a convenient Grass –
And then hopped sidewise to the Wall
To let a Beetle pass –

He glanced with rapid eyes
That hurried all around –
They looked like frightened Beads, I thought –
He stirred his Velvet Head

Like one in danger, Cautious,
I offered him a Crumb
And he unrolled his feathers
And rowed him softer home –

Than Oars divide the Ocean,
Too silver for a seam –
Or Butterflies, off Banks of Noon
Leap, splashless as they swim.

F359/J328/1862

Een Vogel kwam het Pad af –
Hij wist niet dat ik keek –
Hij beet een Regenworm in tweeën
En at de kerel, rauw,

Toen dronk hij wat Dauw
Van een Grashalm vlakbij –
Huppelde daarna zijwaarts naar de Muur
En liet een Kever voor –

Hij keek met razendsnelle ogen
Wie zoal rond haasten –
Het zijn net bange Kraaltjes, dacht ik –
Hij draaide zijn Fluwelen Kop

Als iemand in gevaar, Behoedzaam,
Ik bood hem een Kruimel aan
En hij rolde zijn veren uit
Peddelde naar Huis, zachter –

Dan Riemen die de Zee splijten,
Met een naad van te veel zilver –
Of Vlinders die uit de Middagbanken
Opspringen, en zonder spetters zwemmen.

Variant voor “around” (regel 10): “abroad” (buiten).

The Soul has Bandaged moments

The Soul has Bandaged moments –
When too appalled to stir –
She feels some ghastly Fright come up
And stop to look at her –

Salute her – with long fingers –
Caress her freezing hair –
Sip, Goblin, from the very lips
The Lover – hovered – o’er –
Unworthy, that a thought so mean
Accost a Theme – so – fair –

The soul has moments of Escape –
When bursting all the doors –
She dances like a Bomb, abroad,
And swings upon the Hours,

As do the Bee – delirious borne –
Long Dungeoned from his Rose –
Touch Liberty – then know no more,
But Noon, and Paradise –

The Soul’s retaken moments –
When, Felon led along,
With shackles on the plumed feet,
And staples, in the Song,

The Horror welcomes her, again,
These, are not brayed of Tongue –

F360/J512/1862

De Ziel voelt zich soms Ombonden –
Als ze te bang is om zich te verroeren –
Voelt ze ’n afgrijselijke Angst aankomen
En haar blijft beloeren –

Haar begroet – met lange vingers –
Haar ijskoude haren streelt –
Proeft, de Engerd, aan dezelfde lippen
Waaraan – de Minnaar – bleef hangen –
Ongepast, dat zo’n gemene gedachte
Zo’n prachtig – onderwerp – aanhaalt –

De ziel weet soms te ontsnappen –
Als ze alle deuren openbarst –
Naar buiten danst, als een Bom,
En op de Uren zwiert,

Zoals een Bij – tot Waanzin gedreven –
Lang afgesloten van haar Roos –
Raakt aan de Vrijheid – en niets anders weet,
Dan het Middaguur, en het Paradijs –

De Ziel wordt soms opnieuw gegrepen –
Wanneer, opgebracht als een Schurk,
Met ketenen aan haar gevederde voeten
En krammen, in haar Gezang,

De Gruwel haar, opnieuw verwelkomt
Geen Mond, die zo kan schreeuwen –

“Stop to” – de volgende strofe sluit hierop aan. De angst blijft haar niet alleen beloeren, maar ook groeten, strelen, proeven, enzovoort.
“Goblin”: enge geest, engerd.
“Upon the Hours” – een Dickinsoniaanse samenvoeging?
“Plumed feet”; Emily Dickinson gebruikt graag een vogel als metafoor voor de ziel.
Varianten:
– voor “shackles” (regel 21): “irons” (ijzeren krammen);
– voor “staples” (regel 22): “rivets” (krammen).

Like Flowers, that heard the news of Dews

Like Flowers, that heard the news of Dews,
But never deemed
———the dripping prize
Awaited their – low Brows –
Or Bees – that thought
———the Summer’s name
Some rumor of Delirium,
No Summer – could – for Them –

Or Arctic Creatures, dimly stirred –
By Tropic Hint –
——–some Travelled Bird
Imported to the Wood –

Or Wind’s bright signal to the Ear –
Making that homely, and severe,
Contented, known, before –

The Heaven – unexpected come,
To Lives that thought the Worshipping
A too presumptuous Psalm –

F361/J513/1862

Net als Bloemen, die van de Dauw hoorden,
Maar nooit gedacht hadden
———dat de druipende prijs
Hun nederige Wimpers – opwachtte –
Of als Bijen – die geloofden
———dat de luister van de Zomer
Wat Dronken leuterpraat,
En geen Zomer – kon zijn – voor Hen –

Of Poolwezens, die in de war raakten –
Door info over de Tropen –
———die ‘n bereisde Vogel
Binnenbracht in het Bos –

Of het helder geluid van Wind in je Oor –
Wat vertrouwd klinkt en ernstig,
Het stelt ons tevreden, bekend, van vroeger –

Zo onverwachts – komt de Hemel
Voor Mensen die Bidden
Een te aanmatigende Psalm vonden –

“Arctic”: Arctische, van de Noordpool, ijskoud, emotieloos.
“Tropic Hint” – hint dat de tropen bestaan.
De laatste, raadselachtige strofe kan op velerlei wijze uitgelegd worden. Misschien zo: evenals alle voorgaande beelden, komt de hemel totaal onverwachts. Zeker voor mensen die bidden met vele vragen voor God te aanmatigend vinden. Blijf gerust bidden, want de hemel komt onverwachts.

It’s thoughts – and just One Heart

It’s thoughts – and just One Heart –
And Old Sunshine – about –
Make frugal – Ones – Content –
And two or three – for Company –
Upon a Holiday –
Crowded – as Sacrament –

Books – when the Unit –
Spare the Tenant – long eno’ –
A Picture – if it Care –
Itself – a Gallery too rare –
For needing more –

Flowers – to keep the Eyes –
from going awkward –
When it snows –
A Bird – if they – prefer –
Though Winter fire – sing clear as Plover –
To our – ear –

A Landscape – not so great
To suffocate the Eye –
A Hill – perhaps –
Perhaps – the profile of a Mill
Turned by the Wind –
Tho’ such – are luxuries –

It’s thoughts – and just two Heart –
And Heaven – about –
At least – a Counterfeit –
We would not have Correct –
And Immortality – can be almost –
Not quite – Content –

F362/J495/1862

Je gedachten – en slechts Eén Hart –
En Oude Zonlicht – er omheen –
Maken bescheiden – Mensen – Content –
En twee of drie – als Gezelschap –
Geven een Feest –
Zo druk – als een Sacrament –

Boeken – wanneer het Huis –
Lang genoeg – de Bewoner vrijstelt –
Een Schilderij – waar je om Geeft –
Jijzelf – zelden zo’n Galerij gezien –
Want meer heb je niet nodig –

Bloemen – om de ogen –
scherp te houden –
Als het sneeuwt –
Een Vogel – als je dat – liever hebt –
Al zingt Wintervuur – helder als een Kievit –
Voor onze – oren –

Een Landschap – niet zo groot
Dat het de Blik verstikt –
Een Heuvel – misschien –
Misschien – het silhouet van een Molen
Draaiend op de wind –
Al zou dat – luxe zijn –

Je gedachten – en slechts twee Harten –
En de Hemel – er omheen –
Althans – een Imitatie –
Die we niet hoeven te Verbeteren –
En Onsterfelijkheid – dat kan bijna –
Niet helemaal – Content zijn –

“It’s” vertaal ik hier neutraal met ‘je’ en volg dat consequent in het hele gedicht.
“Unit”: eenheid, maar ook gemeenschap, woning.
Variant voor “Gallery” (regel 10): “Vatican” (Museum – figuurlijk).

I know a place where Summer strives

I know a place where Summer strives
With such a practised Frost –
She – each year – leads her Daisies back –
Recording briefly – “Lost” –

But when the South Wind stirs the Pools
And struggles in the lanes –
Her Heart misgives Her, for Her Vow –
And she pours soft Refrains

Into the lap of Adamant –
And spices – and the Dew –
That stiffens quietly to Quartz –
Upon her Amber Shoe –

F363/J337/1862

Ik weet een plek waar de Zomer
Met zo’n getrainde Vorst strijdt dat –
Hij – elk jaar – zijn Madeliefjes terughaalt –
Met de korte kennisgeving – “Verloren” –

Maar wanneer Zuidenwind de Poelen roert
En zich een weg baant over de Paden –
Gaat zijn Hart twijfelen, aan Zijn Gelofte –
En giet zachte Refreinen

In de schoot van de Harde Grond –
En geuren – en Dauw –
Die stilletjes verstijft tot Kwarts –
Op haar Amberkleurige Schoen –

“Summer”: zomer is in het Nederlands mannelijk.

As far from pity, as complaint

As far from pity, as complaint –
As cool to speech – as stone –
As numb to Revelation
As if my Trade were Bone –

As far from time – as History –
As near yourself – Today –
As Children, to the Rainbow’s scarf –
Or Sunset’s Yellow play

To eyelids in the Sepulchre –
How dumb the Dancer lies –
While Color’s Revelations break –
And blaze – the Butterflies!

F364/J496/1862

Zo verre van medeleven, als klagen –
Zo koud om te kunnen spreken – als steen –
Zo ongevoelig voor de Openbaring
Alsof het mij om de Botten te doen was –

Zo ver uit de tijd – als het Verleden –
Zo dicht bij jezelf – Vandaag –
Als Kinderen bij de sjaal van de Regenboog –
Of het Gele spel van de Zonsondergang

Voor de dode ogen in het Graf –
Hoe lamlendig ligt de Danser –
Terwijl een Apocalyps aan Kleuren losbarst –
En de Vlinders – opvlammen!

“Revelation”: het boek Openbaring in het Nieuwe Testament dat vooral over de opstanding gaat.
“Eyelids”: gesloten ogen, (figuurlijk) overledene, lijk (Emily Dickinson Lexicon).
Variant voor “How dumb” (regel 10): “How still” (Zo stil).

I know that He exists

I know that He exists.
Somewhere – in silence –
He has hid his rare life
From our gross eyes.

‘Tis an instant’s play –
‘Tis a fond Ambush –
Just to make Bliss
Earn her own surprise!

But – should the play
Prove piercing earnest –
Should the glee – glaze –
In Death’s – stiff – stare –

Would not the fun
Look too expensive!
Would not the jest –
Have crawled too far!

F365/J338/1862

Dat Hij bestaat, weet ik.
Ergens – in stilte –
Hij verborg zijn kostelijk leven
Voor onze lompe ogen.

Het is het spel van een tel –
Het liefdevolle Verstoppertje –
Gewoon om te zorgen dat Geluk
Zijn eigen verrassing verdient!

Maar – blijkt het spel
Pijnlijke ernst te zijn –
Dan zal de vreugde – bevriezen –
Bij de stijve – aanblik – van de Dood –

Zou de grap niet
Een te hoge prijs hebben!
Zou de scherts niet –
Te ver zijn gegaan!

“He”- God dus.
“Rare”: zeldzaam, bijzonder, kostelijk, vreemd, maar ook etherisch, hemels.
“Ambush”: hinderlaag, valstrik. Het verwijst ook naar het kinderspel “Verstoppertje spelen”.
“Fun”: log, plezier, grap. Emily Dickinson schrijft erbij: “Joke”.

Emily Dickinson

Gedichten

Categorie archieven: Uncategorized