‘Tis not that Dying hurts us so –
‘Tis Living – hurts us more –
But Dying – is a different way –
A kind behind the Door –
The Southern Custom – of the Bird –
That ere the Frosts are due –
Accepts a better Latitude –
We – are the Birds – that stay.
The Shiverers round Farmers’ doors –
For whose reluctant Crumb –
We stipulate – till pitying Snows
Persuade our Feathers Home.
F528/J335/1863
‘t Is niet dat Sterven ons zo pijn doet –
Leven – doet ons het meeste pijn –
Maar Sterven – is een andere route –
Van het soort achter de Deur –
De Zuidelijke Gewoonte – van Vogels –
Om voor de Vorst inzet –
Een betere Breedtegraad op te zoeken –
Wij – zijn de Vogels – die achterblijven.
Die Bevend aan de deur van de Boer staan –
Op wiens zuinige Kruimel –
We aandringen – tot Meelevende Sneeuw
Ons Verenhuis overhaalt.
“Door” – waarschijnlijk de deur tussen leven en dood.
“Shiverers”: degenen die huiveren, bibberen, figuurlijk voor bedelaars.
“Persuade” – overhaalt om te sterven, naar een betere plek te gaan.
Dit gedicht sluit een brief af die Emily Dickinson schreef aan haar nichtjes Louise en Francis Norcross, kort na het overlijden van hun vader.
Variant voor “Accepts” (regel 7): “Adopts” (aanneemt).